«Πάλευα με τον σταφυλόκοκκο, η Παναχαϊκή με “άδειασε” και χρωστάω 12.000 ευρώ»

O Αλέξανδρος Μπιτσάκος βρέθηκε στα 26 του να παλεύει με τον σταφυλόκοκκο. Δεν του έφτανε η μάχη που έδινε για την υγεία του, έχει να αντιμετωπίσει και την – όπως καταγγέλλει – αδιαφορία της Παναχαϊκής που τον έφερε στο σημείο να χρωστάει 12.000 ευρώ.

Καταγγελίες κατά Παναχαϊκής: «Πάλευα με τον σταφυλόκοκκο, η ομάδα με άδειασε και χρωστάω 12.000 ευρώ»

Την Οδύσσεια που περνάει εξαιτίας της διοίκησης της Παναχαϊκής εξηγεί ο Αλέξανδρος Μπιτσάκος.

Ο 28ρονος σήμερα Αλέξανδρος αγωνίζεται στη Νίκη Βόλου. Το 2017, όντας παίκτης της Παναχαϊκής, το ματς στην Καλλιθέα ήταν αυτό που τον σημάδεψε.

Στο 26′ αφήνει τον αγωνιστικό χώρο του «Ελ Πάσο» και από τότε ξεκινά ο αγώνας δρόμου για την επάνοδό του στη δράση, την οποία πέτυχε φέτος όπου μετρά μέχρι στιγμής 16 συμμετοχές με την ομάδα του Βόλου.

Ο ίδιος εξηγεί πως τότε είχε τον Κώστα Κατσουράνη στο πλευρό του, αλλά οι μετέπειτα άνθρωποι που ανέλαβαν το τιμόνι της ιστορικής ομάδας τον… άδειασαν με αποτέλεσμα να βρίσκεται να χρωστάει 12.000 ευρώ για μια ζημιά στην υγεία του που υπέστη εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.

Αναλυτικά η ανακοίνωσή του:

Βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να παραθέσω κάποια γεγονότα σχετικά με την ιστορική ομάδα της Παναχαϊκής. Πίσω στον Αύγουστο του 2016, υπέγραψα στην ομάδα της Παναχαϊκής.

Όσοι γνωρίζουν το ποδοσφαιρικό μου ήθος από την ιστορία μου σε Κόρινθο, Βύζαντα Μεγάρων, Νίκη Βόλου και Απόλλωνα Καλαμαριάς, ξέρουν πως πάλεψα σκληρά σε προπονήσεις και αγώνες προκειμένου να βοηθήσω την ομάδα, δίνοντας το 100% των δυνάμεών μου κάθε φορά.

Τη δεύτερη αγωνιστική της δεύτερης χρονιάς μου στην ομάδα, στις 05/11/2017, σε αγώνα στο γήπεδο της Καλλιθέας δέχθηκα αντικανονικό μαρκάρισμα που σαν συνέπεια είχε να υποστώ εγκάρσιο κάταγμα κνήμης.

Η τότε διοίκηση της Παναχαϊκής, υπό την εποπτεία του Κώστα Κατσουράνη, στον οποίο χρωστάω πολλά, φρόντισε να νοσηλευτώ και να χειρουργηθώ στις 06/11/2017 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ.

Λίγες μόνο ημέρες μετά το επίπονο χειρουργείο και προκειμένου να επιστρέψω στην αγωνιστική δράση όσο το συντομότερο, ξεκίνησα εντατικές φυσικοθεραπείες.

Φρόντισα να μείνω στην Αθήνα, όπου καθημερινά, με τις πατερίτσες, περνούσα τρεις ώρες στο φυσιοθεραπευτήριο το πρωί και τρεις ώρες σε πισίνα με ειδικό πρόγραμμα αποθεραπείας το απόγευμα.

Δυστυχώς παρά τις προσπάθειές μου για επάνοδο, το κάταγμα δεν υποχωρούσε με αποτέλεσμα να δούμε ύστερα από καιρό, πως ήμουν (για ακόμη μια φορά στην καριέρα μου) μια από τις απειροελάχιστες σπάνιες περιπτώσεις όπου μικρόβιο εισχωρεί στο τραύμα στο χειρουργείο και εμποδίζει το πόδι να “δέσει”. 27/04/2018 έμπαινα δεύτερη φορά στο χειρουργείο προκειμένου να δώσω δεύτερη μάχη με το κάταγμα και τον Σταφυλόκοκκο.

Το αγωνιστικό πείσμα και ήθος μου με βοήθησε να μην το βάλω κάτω και να ξεκινήσω από την αρχή φυσιοθεραπείες, τρεις ώρες το πρωί και τρεις ώρες το απόγευμα σε πισίνα, καθώς και παράλληλες ατομικές προπονήσεις για να επιστρέψω όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην αγωνιστική δράση.

Το ίδιο πρόγραμμα συνεχίστηκε και εντατικοποιήθηκε, με την επιστροφή μου στην Πάτρα, όπου συνεργαζόμουν καθημερινά με τον γυμναστή και το φυσιοθεραπευτή της ομάδας για την επάνοδό μου.

Για έξι μήνες μου χορηγούνταν δύο διαφορετικές, αρκετά βαριές για τον οργανισμό, αντιβιώσεις προκειμένου να αντιμετωπίσω τον Σταφυλόκοκκο στο εσωτερικό της κνήμης μου. 

Τέλη του 2018 και αρχές του 2019 και παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γιατρών, μπορούσα πλέον σιγά σιγά να συνδράμω στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας.

 Γνωρίζω πως δεν πρόσφερα στην ιστορική ομάδα της Παναχαϊκής όσα θα ήθελα. Γνωρίζω όμως και επίσης, πως πάλεψα με όλα τα ψυχικά μου αποθέματα για να ξεπεράσω δύο απανωτούς τραυματισμούς στα 26 μου, ώστε να βοηθήσω την ομάδα με όλες μου τις δυνάμεις.

Οι συμπαίκτες μου, οι γυμναστές Ανδρέας Φουσέκης, Δημήτρης Τριβιζάδάκης, Ηλίας Σορόκος και Κωνσταντίνος Γιάννη, οι φυσιοθεραπευτές Ανδρέας Νικολάτος, Θοδωρής Σίμας και Παναγιώτης Ρίγας, ο γενικός αρχηγός Τάκης Κυριακόπουλος, ο προπονητής της ομάδας Σωκράτης Οφρυδόπουλος και ο Κώστας Κατσουράνης, ήταν δίπλα μου στο μεγάλο μου αγώνα.

Δίπλα μου πίστευα πως ήταν και η διοίκηση της Παναχαϊκής.

 Ειδικά μετά την ανακοίνωση “Παναχαϊκή: Πλήρης (οικονομική) στήριξη στον Μπιτσάκο” (https:// www.mikriliga.com/panachaiki-pliris-oikonomiki-stirixi-ston-mpitsako/) που εξέδωσε η διοίκηση της ομάδος προκειμένου να διαφημίσει τον ανθρωπισμό και τον επαγγελματισμό της, στην οποία ανέφερε το προφανές. Πως δηλαδή κάλυπτε όλα τα έξοδα νοσηλείας, επεμβάσεων και αποθεραπείας μου.

Δυστυχώς όμως, πριν λίγο καιρό, το φθινόπωρο του 2019, πληροφορήθηκα κάτι που δύσκολα θα μπορούσα να πιστέψω για επιχειρηματίες σε επαγγελματικές ομάδες του εικοστού πρώτου αιώνα.

Η “διοίκηση” της ομάδος, σε μια πρωτοφανή εξέλιξη, δεν είχε καλύψει κανένα έξοδο που αφορούσε την ασθένειά μου, μετά το πρώτο χειρουργείο! Εν έτει 2017, επαγγελματίας τραυματίστηκε στο χώρο εργασίας του, η διοίκηση της εταιρείας προκειμένου να δείξει καλό πρόσωπο στον κόσμο, έβγαλε ανακοίνωση πλήρους οικονομικής στήριξης του επαγγελματία και ύστερα τον “άδειασε”. Βρέθηκα να χρωστώ πάνω από 12.000 Ευρώ στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ, χωρίς πριν να έχω καν πληροφορηθεί από τη διοίκηση της ομάδος για το συμβάν.

Με την κίνηση της προσφυγής δεν τάσσομαι ούτε κατά της ιστορικής Παναχαϊκής, ούτε κατά του κόσμου της ομάδας. 

Σίγουρα δε μου περισσεύουν 12.000+ Ευρώ. Σίγουρα δεν μπορώ να δεχθώ πως τραυματίστηκα εν ώρα εργασίας μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αγωνιστώ, ύστερα έδωσα ό,τι ψυχικό απόθεμα είχα ούτως ώστε να επιστρέψω ξανά και ξανά από αλλεπάλληλες επιπλοκές της θεραπείας μου, προκειμένου κάποιοι να εκμεταλλευτούν εν τέλει την καλή θέλησή μου για να με φορτώσουν με επιπρόσθετα χρέη.

Τα ψυχικά έξοδα που κλήθηκα να ξεχρεώσω τα τελευταία τρία χρόνια, προκειμένου να ξεπεράσω τον τραυματισμό μου, είναι πολλαπλάσια του οποιουδήποτε οικονομικού χρέους.

Κι είναι το ίδιο αυτό ψυχικό σθένος, που με χαρακτηρίζει και θα με οδηγήσει να αγωνιστώ μέχρι τέλους για όσα δικαιούμαι.