Νεαρός κατήγγειλε μοναχό για σεξουαλική παρενόχληση – “Ήμουν μόνον 12 χρόνων – Και ο αδελφός μου είχε την ίδια εμπειρία”

Kαταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση στους κόλπους τους εκκλησίας είδε πρόσφατα το φως την δημοσιότητας στην Κύπρο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Πολίτης, ένας 27χρονος κατήγγειλε στην αστυνομία την συστηματική του παρενόχληση από μοναχό, από την ηλικία των 12 ετών και σχεδόν για 10 συνεχόμενα χρόνια.

Ειδικότερα, πρόκειται για Κύπριο μοναχό, που ζει σε μοναστήρι στην Ελλάδα, και ο οποίος επισκέπτεται την Κύπρο κατά διαστήματα, εδώ και πολλά χρόνια, και εξομολογεί μικρούς και μεγάλους κατ’ οίκον.

Ακολουθεί η συγκλονιστική του συνέντευξη στον Politis.com.cy:

Έχει ακόλουθους

«Σήμερα είμαι 27 χρόνων. Οι πρώτες μου μνήμες από αυτόν τον άνθρωπο είναι από τα εννέα μου χρόνια. Ήταν βασικά ο πνευματικός της οικογένειάς μου.

Ναι, είναι πολύ θρησκευόμενη η οικογένειά μου, ήταν ο πνευματικός των γονιών μου, και στη συνέχεια και εμάς των παιδιών.

Είναι Κύπριος, ήταν στο Άγιο Όρος και, πριν από 16 χρόνια περίπου, πήγε σε μοναστήρι στην Ελλάδα, όπου ζει μέχρι σήμερα. Επισκέπτεται συχνά την Κύπρο, έχει πολλές και ισχυρές διασυνδέσεις στη Λεμεσό.

Έχει ακόλουθους -έτσι λέγονται οι φανατικοί πιστοί που τον ακολουθούν- και πηγαίνει στα σπίτια τους και τους εξομολογεί. Έχει πολλά πνευματικοπαίδια. Δηλαδή, πάει σε πολλά σπίτια και εξομολογεί. Μέχρι σήμερα.

Μας επισκεπτόταν και εμάς, μια-δυο φορές τον χρόνο, ή πηγαίναμε στην Ελλάδα, στο μοναστήρι, για να τον συναντήσουμε».

Ήθελε λεπτομέρειες

«Οι πρώτες μνήμες μου αναφορικά με τη σεξουαλική παρενόχληση είναι από τα 12 μου χρόνια, όταν άρχισε να με εξομολογεί. Ερχόταν στο σπίτι μας στην Κύπρο, και με εξομολογούσε στο δωμάτιό μου, σε πολλά ιδιωτικό χώρο.

Αυτό συνέβαινε μια με δυο φορές τον χρόνο και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης, μετά τις τυπικότητες -πώς πάει το σχολείο, πώς είσαι κ.λπ.- το θέμα πήγαινε πάντα σε σεξουαλικού τύπου ερωτήσεις.

Συγκεκριμένα, με ρωτούσε πότε αυνανίζομαι, κάθε πόσο, πού, τι σκέφτομαι όταν αυνανίζομαι, αν βλέπω πορνό, εάν έχω αγόρι και ομοφυλοφιλικές τάσεις, αν αυνανίζομαι με φίλους. Για τούτες ούλλες τις ερωτήσεις δεν ήθελε σύντομη απάντηση.

Ζητούσε να μάθει λεπτομέρειες για τις πράξεις. Διήγηση, περιγραφή. Δεν ήταν ερώτηση-απάντηση και να τελειώνει εκεί η συζήτηση.

Έβλεπα το στόμα του και καταλάβαινα ότι ένιωθε ικανοποίηση, ηδονή. Με παρενόχλησε σεξουαλικά και στην Ελλάδα.

Ναι, συνέβη 3-4 φορές, τότε που τον επισκεπτόμασταν οικογενειακώς και εξομολογούμασταν κιόλας, ο καθένας μόνος του, σε κελί ή και στο γραφείο του».

Για μια δεκαετία

«Και δεν ήταν μόνον λεκτικό όλο τούτο το πράγμα, δεν ήταν μόνον ερωτήσεις, αλλά είχε και σωματικό μέρος. Ήταν τρία πράγματα η σωματική παρενόχληση.

Κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης, ήταν τόσο κοντά μου, που αγγίζονταν τα γόνατά μας, τόσο κοντά. Ναι, το επεδίωκε να κάθεται τόσο πολύ κοντά μου, ήθελε να με αγγίζει, να έχει φυσική επαφή μαζί μου.

Μετά το τέλος της εξομολόγησης ερχόταν και με αγκάλιαζε πάρα πολύ σφικτά, για αρκετή ώρα, χωρίς τη συναίνεσή μου, χωρίς να με ρωτήσει, χωρίς εγώ να κάμω κάποια κίνηση που να δείχνω ότι δέχομαι να με αγκαλιάζει. Και με φιλούσε και στο στόμα με την αγκαλιά.

Με φιλί διαρκείας, δεν ήταν πεταχτό φιλί. Και μου έλεγε πόσο με αγαπά, πόσο με πεθύμησε, να μιλούμε πιο συχνά.

Με φώναζε @@@ούι του. Ενόσω με αγκάλιαζε ένιωθα το πέος του ερεθισμένο. Ήμουν μόνον 12 χρόνων και αυτό κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, μέχρι τα 21 μου».

Σχεδόν …άγιος

«Όποτε μάθαινα ότι θα μας επισκεφθεί, ένιωθα εξαιρετικά άβολα, δεν ήθελα να τον δω, και την ίδια στιγμή όμως, επειδή ήταν τόσο θρησκόληπτη η οικογένειά μου, δεν μπορούσα να πω όχι σε τούτο τον άνθρωπο που οι γονείς μου θεωρούσαν σχεδόν άγιο.

Δεν μπορούσα να πάω κόντρα σε εκείνο που πίστευαν οι γονείς μου. Ένιωθα ότι ήταν κάτι που έπρεπε να περάσω, επειδή δεν έμαθα κάτι άλλο, νόμιζα ότι ίσως τούτο να είναι εξομολόγηση.

Σκεφτόμουν ότι ίσως αυτός ήταν ο τρόπος να βάλει κάποιον στον σωστό δρόμο, ότι ήταν κάτι σαν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.

Ένιωθα και πάρα πολύ ντροπή για τούτα όλα που γίνονταν, και δεν ήξερα πώς να τα εκφράσω, δεν είχα σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, μηδέν στο σχολείο και στην οικογένεια.

Δεν ήξερα να αναγνωρίσω, πρώτα απ’ όλα, τι ήταν τούτο που γινόταν, έστω κι αν ένιωθα μέσα μου ότι ήταν κάτι λάθος, κάτι που με έκανε να νιώθω άσχημα.

Από τη μια εκφραζόταν εναντίον της ομοφυλοφιλίας και από την άλλη ένας άνδρας μού έκανε εμένα, ενός άνδρα, αυτές τις πράξεις. Ένιωθα τούτη τη σύγκρουση. Ένιωθα ότι θιγόταν ο ανδρισμός μου.

Δεν ήξερα να πω ότι αυτό το πράγμα είναι σεξουαλική παρενόχληση ή κάτι που δεν είναι επιτρεπτό. Ειδικοί μου έχουν πει ότι είναι στα όρια της σεξουαλικής κακοποίησης».

Ήμουν ράκος

«Όχι, δεν μίλησα στους γονείς μου τότε. Έχει σταματήσει πλέον παντελώς να μας επισκέπτεται εδώ και δύο χρόνια, όταν αποφάσισα να μιλήσω ξεκάθαρα και το είπα στους γονείς μου και την τότε κοπέλα μου. Η φίλη μου σοκαρίστηκε μόλις άκουσε την ιστορία, ήμασταν μαζί ήδη έναν χρόνο.

Εκείνη με προέτρεψε να τον καταγγείλω στην Αστυνομία, αλλά όλο αυτό είχε επιπτώσεις στη σχέση μας. Επηρεάστηκα ψυχολογικά, ήμουν πολύ αναστατωμένος.

Και από το 2019 μέχρι πρόσφατα, προσπαθούσα να επικοινωνήσω με τούτο τον άνθρωπο, να τον ρωτήσω «γιατί μου το έκανες, γιατί έκαμες αυτά τα πράγματα», ήθελα να πάρω εξηγήσεις. Έκανα πάρα πολλές προσπάθειες. Αλλά, από τη στιγμή που μίλησα, αυτός εξαφανίστηκε.

Το καλοκαίρι του 2020 αποφάσισα και πήγα σε ψυχολόγο, και ακόμα πάω. Ήμουν ψυχολογικά ράκος.

Τις λίγες φορές που κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί του και να του ζητήσω εξηγήσεις, με χλεύαζε, δικαιολογούσε τις πράξεις του και μου έλεγε ότι επιτρέπονται αυτά τα πράγματα στην εξομολόγηση και ότι ήθελε το καλό μου».

Δημόσιος κίνδυνος

«Τον Μάιο του 2020 του έστειλα με viber ένα μεγάλο μήνυμα, λέγοντάς του τι έγινε, πώς με επηρέασε και ζητώντας βασικά εξηγήσεις.

Επίσης, επεδίωκα συνάντηση μαζί του για πολλούς μήνες, γιατί ακόμα πίστευα στην καλοσύνη των ανθρώπων, δηλαδή ότι μπορούν να πουν συγγνώμη εάν αναγνωρίσουν το λάθος τους, να εξηγήσουν τις πράξεις τους. Δεν είχα καμία ανταπόκριση.

Τις λίγες φορές που του μίλησα είτε με χλεύαζε είτε δικαιολογούσε τις πράξεις του είτε απέφευγε να γίνει συζήτηση.

Πήγα και μια φορά στην Ελλάδα να τον βρω, γιατί ένιωθα αυτή την ανάγκη μέσα μου, να του τα πω πρόσωπο με πρόσωπο.

Επειδή δεν είχα καμία ανταπόκριση από τον ίδιο, και θεωρώντας τον δημόσιο κίνδυνο, ενημέρωσα τον πιο ψηλά στην ιεραρχία, τον μητροπολίτη ΧΧΧΧ (περιοχή), τον Αύγουστο του 2020. Και από τον μητροπολίτη έτυχα της ίδιας αντιμετώπισης.

Μετά από την επιμονή μου να πάρω απαντήσεις, μου έστειλε γράμμα στο οποίο έγραψε, μεταξύ άλλων, αφού λες ότι τούτα όλα έγιναν στο δωμάτιό σου και ήταν δίπλα οι γονείς σου, γιατί δεν φώναξες την ώρα που γίνονταν. Ήμουν ένα αδύναμο μωρό, 12 χρόνων, δεν το καταλάβαινε και είπε μου έτσι πράγμα;».

Και ο αδελφός μου

«Και ο αδελφός μου έχει την ίδια εμπειρία. Είναι λίγο πιο μικρός μου. Και ακόμα ένα άτομο, τρίτο πρόσωπο, έχει την εμπειρία από τον συγκεκριμένο μοναχό.

Αλλά σε αυτόν συνέβη μόνον μια φορά, όταν ήταν ενήλικας. Το έμαθα από έναν φίλο του πατέρα μου και του μίλησα – ο οποίος περιέγραψε επακριβώς την εμπειρία του».