Νέα Τραγωδία: Γιατρός αuτοκτόνησε μετά από εξαντλητική εργασία – Έκανε 200 ώρες υπερωρίες σε ένα μήνα

Το burn out γιατρών στα νοσοκομεία δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.

Αίσθηση προκαλεί η αυτοκτονία γιατρού στην Ιαπωνία ο οποίος αυτοκτόνησε πέρυσι και σύμφωνα με τους δικηγόρους της οικογένειας τον μήνα πριν τον θάνατό του είχε εργαστεί περισσότερες από 207 ώρες υπερωρίες, ενώ εργαζόταν χωρίς άδεια επί 100 ημέρες.

Όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο NHK, ο Τακασίμα Σίνγκο εργαζόταν ως μόνιμος γιατρός σε νοσοκομείο στην Κόμπε όταν αυτοκτόνησε τον περασμένο Μάιο.

Το νοσοκομείο, Konan Medical Center, αρνήθηκε τις κατηγορίες για υπερεργασία σε συνέντευξη Τύπου η οποία πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα. Όμως, τον Ιούνιο, το κυβερνητικό όργανο επιθεώρησης εργασίας έκρινε ότι ο θάνατός του σχετίζεται με τις υπερβολικές ώρες εργασίας ενώ υπογράμμιζε τις τεράστιες πιέσεις που ασκούνται στους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Η Ιαπωνία έχει υιοθετήσει μια κουλτούρα υπερβολικής εργασίας, με τους εργαζόμενους να αναφέρουν πολλές ώρες και υψηλή πίεση από τους προϊστάμενους τους.

Αυτές οι συνθήκες στην εργασία έχουν προκαλέσει ένα φαινόμενο που ονομάζεται «karoshi» ή «θάνατος από υπερβολική εργασία» – το οποίο οδήγησε σε νομοθεσία που αποσκοπεί στην πρόληψη του θανάτου και των τραυματισμών από υπερβολικές ώρες εργασίας.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε η μητέρα του αυτόχειρα, στη συνέντευξη Τύπου, ο γιατρός έλεγε ότι «ήταν πολύ δύσκολο» και ότι «κανείς δεν θα τον βοηθούσε».

«Κανείς δεν με προσέχει, μου έλεγε συνέχεια», είπε για το γιο της, και πρόσθεσε: «Ο γιος μου δεν θα γίνει καλός γιατρός, ούτε θα μπορέσει να σώσει ασθενείς και να συνεισφέρει στην κοινωνία. Ωστόσο, ελπίζω ειλικρινά ότι το εργασιακό περιβάλλον για τους γιατρούς να βελτιωθεί ώστε κανείς άλλος να μην οδηγηθεί στην αυτοκτονία».

Το Ιατρικό Κέντρο Konan αρνήθηκε τις κατηγορίες. «Υπάρχουν πολλές φορές που (οι γιατροί) αφιερώνουν χρόνο μελετώντας μόνοι τους και κοιμούνται ανάλογα με τις φυσιολογικές τους ανάγκες», είπε εκπρόσωπος του Κέντρου. «Λόγω του πολύ υψηλού βαθμού ελευθερίας, δεν είναι δυνατός ο ακριβής προσδιορισμός των ωρών εργασίας».