ΚΑΤ: Μαθήματα ζωής από καθαρίστρια – Έχει γίνει ο «φύλακας άγγελος» 15χρονου από τη Γάζα που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο

Η ιστορία ενός 15χρονου αγοριού από τη Γάζα που νοσηλεύεται στο ΚΑΤ, και της καθαρίστριας που του στάθηκε σαν μάνα, μοιάζει βγαλμένη από κινηματογραφική ταινία. Μέσα από τον πόνο και τις δυσκολίες, γεννήθηκε μια συγκινητική σχέση αγάπης, τρυφερότητας και αλληλεγγύης.

Ένα αγόρι από τη Γάζα βρίσκει ελπίδα στην Αθήνα

Ο Μοχάμεντ, 15 ετών, τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια ισραηλινών επιδρομών στη Γάζα. Η έκρηξη μέσα στο ίδιο του το σπίτι σκότωσε τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του. Η μητέρα του ήταν η μοναδική που επέζησε, ενώ ο ίδιος μεταφέρθηκε τραυματισμένος σε νοσοκομείο της περιοχής, όπου και νοσηλεύτηκε για έξι μήνες. Οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την απαιτούμενη χειρουργική αποκατάσταση και με τη βοήθεια των «Γιατρών του Κόσμου» ξεκίνησε ένα δύσκολο ταξίδι προς τη Ρουμανία και τελικά την Ελλάδα.

Ο Μοχάμεντ έφτασε στο ΚΑΤ στις 21 Ιανουαρίου 2025 μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης Παιδιών από τη Γάζα. Από τότε, έχει περάσει διαδοχικά χειρουργεία από εξειδικευμένους γιατρούς – ορθοπεδικούς, πλαστικούς και αγγειοχειρουργούς – με πιο πρόσφατο την αντικατάσταση του μηριαίου οστού με ειδική ογκολογική πρόθεση.

Μια γυναίκα γίνεται η δεύτερη μητέρα του

Στο πρόσωπο της Γιώτας Σαραντίνη, εργαζόμενης στον τομέα καθαριότητας του ΚΑΤ, ο Μοχάμεντ βρήκε μια απρόσμενη αλλά βαθιά ανθρώπινη υποστήριξη. Η ίδια μιλάει αραβικά χάρη στον σύζυγό της που είναι από τη Συρία, γεγονός που της επέτρεψε να επικοινωνήσει άμεσα με το αγόρι και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

«Χρειάζεται πολύ τη μητέρα του και του λείπει τρομερά. Όταν στεναχωριέται, σκεπάζεται ολόκληρος με την κουβέρτα και λέει πως θέλει να κοιμηθεί. Προσεύχεται συνεχώς και ζητά από τον Θεό του να του δώσει δύναμη», περιγράφει η ίδια.

Η κυρία Σαραντίνη έχει σταθεί στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή, ακόμη και με προσωπικά της έξοδα για τις καθημερινές του ανάγκες.

«Την ημέρα του μεγάλου χειρουργείου, καθόμουν στο παράθυρο και τον έβλεπα. Ξαφνικά άρχισε να ανεβάζει παλμούς. Ο γιατρός με φώναξε μέσα και μου είπε “μίλα του στη μητρική του γλώσσα”. Μόλις με άκουσε, άρχισε να ηρεμεί. Κάνω ό,τι μπορώ. Το παιδί χρειάζεται αγάπη και βοήθεια», λέει με συγκίνηση.

Το κρίσιμο χειρουργείο και τα πρώτα βήματα

Η κατάσταση του Μοχάμεντ ήταν πολύ σοβαρή. Το πόδι του είχε υποστεί εκτεταμένα εγκαύματα. Αρχικά διαπιστώθηκε στη Ρουμανία ότι μόνο στην Ελλάδα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες επεμβάσεις. Το τελευταίο χειρουργείο, διάρκειας οκτώ ωρών, πραγματοποιήθηκε πριν δύο εβδομάδες και ήταν καθοριστικό.

«Δεν ξέρω τι ακριβώς του έκαναν, αλλά ο γιατρός έκανε θαύμα. Το πόδι του ήταν κατεστραμμένο, καμένο. Πριν λίγες μέρες το κούνησε για πρώτη φορά και χθες στάθηκε όρθιος με πι και έκανε βήματα. Ευτυχώς, πηγαίνει καλύτερα. Η ψυχολόγος του νοσοκομείου είναι καθημερινά δίπλα του», λέει η Γιώτα Σαραντίνη.

Η ζεστασιά μιας οικογένειας μέσα στο νοσοκομείο

Η σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά τους είναι πια σαν μητέρας και παιδιού. Ο ίδιος την αποκαλεί «θεία» και σε μια τρυφερή τους στιγμή της είπε:

«Θεία, εσύ έχεις παιδιά;»
«Όχι», του απάντησα.
«Ε, τώρα έχεις εμένα», μου είπε και με αγκάλιασε σφιχτά.

Ο Μοχάμεντ δεν μιλά για τη Γάζα, ούτε για τα αδέρφια του. Σκέφτεται μόνο τη μητέρα του, με την οποία επικοινωνεί για λίγα λεπτά καθημερινά μέσω διαδικτύου. Η γυναίκα, συντετριμμένη, λέει με δάκρυα μόνο: «Αδερφή μου, σε ευχαριστώ».

Ένας ακόμα άνθρωπος στο πλευρό του

Ένας πρώην υπάλληλος της Παλαιστινιακής Πρεσβείας στην Ελλάδα, που έτυχε να επισκεφθεί το νοσοκομείο συνοδεύοντας μία ασθενή, συγκινήθηκε όταν έμαθε για το παιδί. Από τότε είναι συνεχώς δίπλα του.

«Τρεις φορές την ημέρα είναι κοντά του. Του μιλάει, του δίνει κουράγιο, του συμπαραστέκεται σαν πατέρας. Το παιδί πονάει πολύ και εκείνος τον ηρεμεί. Ούρλιαζε από τον πόνο και εκείνος τον κράτησε όρθιο. Το στήριγμά του», αφηγείται η καθαρίστρια του ΚΑΤ.

Ο μικρός Μοχάμεντ μπορεί να έχασε σχεδόν τα πάντα, αλλά στην Ελλάδα βρήκε ανθρώπους που του χάρισαν αγάπη, φροντίδα και μια νέα οικογένεια μέσα στις πιο σκοτεινές του στιγμές.