Η ιστορία του νάνου που έγινε γίγαντας: Στα 18 του είχε ύψος 1,22μ. και πέθανε στα 2,34μ.

Η απίστευτη ιστορία του Άνταμ Ράινερ, του μοναδικού ανθρώπου που καταγράφηκε ως νάνος και γίγαντας, ξεκινά σαν κάτι συνηθισμένο. Κανείς δεν περίμενε ότι η ζωή του θα εξελισσόταν σε ένα από τα πιο σπάνια ιατρικά φαινόμενα που έχουν καταγραφεί.

Η παιδική ηλικία και η διάγνωση νανισμού

Όταν ο Άνταμ Ράινερ γεννήθηκε το 1899 στο Γκρατς της Αυστρίας, όλα έδειχναν φυσιολογικά. Οι γονείς του, άνθρωποι μέσου αναστήματος, δεν είχαν λόγο να ανησυχούν. Όμως όσο μεγάλωνε, άρχισε να ξεχωρίζει – όχι λόγω κάποιου ιδιαίτερου ταλέντου, αλλά γιατί το σώμα του απλώς δεν αναπτυσσόταν όπως των άλλων παιδιών.

Ήταν μικροκαμωμένος, ασθενικός και λιποβαρής. Παρότι τότε δεν υπήρχαν καμπύλες ανάπτυξης ή η ιατρική γνώση που υπάρχει σήμερα, οι ενδείξεις ήταν σαφείς: κάτι δεν πήγαινε καλά.

Στα 18 του, οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από νανισμό. Το ύψος του ήταν μόλις 1,22 μέτρα.

Απόρριψη από τον στρατό λόγω ύψους

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Άνταμ προσπάθησε να καταταγεί στον στρατό. Όμως το χαμηλό του ανάστημα τον πρόδωσε. Οι στρατιωτικοί γιατροί τον υπέβαλαν σε εξετάσεις και κατέληξαν ότι δεν πληρούσε το ελάχιστο όριο ύψους, που τότε ήταν 1,47 μέτρα.

Εκείνο που ξένιζε τους γιατρούς ήταν το εξής: παρά το ύψος του, είχε ασυνήθιστα μεγάλα χέρια και πόδια. Για την ακρίβεια, φορούσε νούμερο παπουτσιού 43 — πολύ μεγαλύτερο από το μέσο όρο για άνθρωπο του ύψους του.

Ξαφνική ανάπτυξη στην ενήλικη ζωή

Το 1920, σε ηλικία 21 ετών, συνέβαινε κάτι απίστευτο. Παρότι ήταν ενήλικας, άρχισε ξαφνικά να ψηλώνει με ρυθμό που δεν είχε καμία λογική βάση.

Η ανάπτυξή του ήταν ραγδαία. Μέσα σε 12 χρόνια, το ύψος του σχεδόν διπλασιάστηκε. Έφτασε τα 2,18 μέτρα, ενώ το νούμερο παπουτσιού του αυξήθηκε από 43 σε 57,5 — μέσα σε μόλις τρία χρόνια.

Το φαινόμενο της ακρομεγαλίας

Δύο γιατροί, οι Μάντλ και Βίντχολζ, ανέλαβαν να μελετήσουν την απίθανη περίπτωση του Ράινερ. Θεώρησαν ότι η εξήγηση βρίσκεται σε έναν όγκο στην υπόφυση — ένα είδος καλοήθους όγκου που προκαλεί υπερπαραγωγή αυξητικής ορμόνης. Η πάθηση είναι γνωστή ως ακρομεγαλία.

Λόγω της πάθησης, το πρόσωπο του Άνταμ άλλαζε σχήμα: έγινε πιο τετραγωνισμένο, ενώ τα ζυγωματικά και το σαγόνι του προεξείχαν έντονα. Η υπερβολική παραγωγή ορμονών είχε επιπτώσεις σε ολόκληρο του το σώμα.

Άρχισε να υποφέρει από χρόνια κόπωση και πονοκεφάλους. Σε ηλικία μόλις 26 ετών, άρχισε να χάνει την ακοή του. Το μέγεθος της γλώσσας του μεγάλωσε τόσο, που δυσκολευόταν να μιλήσει και να φάει.

Προβλήματα στη σπονδυλική στήλη

Το συνεχές «τέντωμα» του σώματός του προκάλεσε παραμόρφωση στη σπονδυλική του στήλη. Δεν μπορούσε να περπατήσει σωστά και πονούσε συχνά.

Οι γιατροί συμφώνησαν: έπρεπε να προχωρήσουν σε χειρουργική αφαίρεση του όγκου, αν ήθελαν να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη.

Η χειρουργική επέμβαση και η ελπίδα

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1930, όταν ο Ράινερ ήταν 31 ετών. Παρά το ρίσκο της εποχής, η εγχείρηση πέτυχε. Ο όγκος αφαιρέθηκε και για κάποιους μήνες, δεν παρατηρήθηκε περαιτέρω ανάπτυξη.

Όμως οι ελπίδες σύντομα διαψεύστηκαν. Η καμπυλότητα στη σπονδυλική του στήλη επιδεινώθηκε. Αν και δεν ψήλωνε τόσο γρήγορα, φαινόταν ότι η ανάπτυξη συνεχιζόταν. Σύντομα άρχισε να χάνει και την όραση στο ένα μάτι.

Η κατάστασή του χειροτέρευε, ώσπου τελικά απομονώθηκε από την κοινωνία και μεταφέρθηκε σε γηροκομείο. Εκεί έζησε τα τελευταία του χρόνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

«Αδέξιος, αλλά πολύ ευγενικός με όλους και αγαπητός», όπως τον περιέγραψε αργότερα ο γιατρός Χιρς.

Το απρόσμενο τέλος

Ο Άνταμ Ράινερ έφυγε από τη ζωή το 1950, σε ηλικία 51 ετών. Αιτία θανάτου ήταν επιπλοκές μετά από χειρουργική επέμβαση στο παχύ έντερο.

Όταν πέθανε, το ύψος του είχε φτάσει τα 2,34 μέτρα. Αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ίσως είχε φτάσει τα 2,39.

Μέχρι και σήμερα, παραμένει μοναδικός στην ιατρική ιστορία: ο μόνος άνθρωπος που καταγράφηκε και ως νάνος και ως γίγαντας.

Πηγή: ethnos.gr