Ο Γιώργος Μαζωνάκης μοιράζεται προσωπικές ιστορίες και σκέψεις για τη ζωή, τη μουσική και τις επιλογές του, με έναν τρόπο που δείχνει το πάθος και την αφοσίωσή του. Μέσα από αναμνήσεις, εμπειρίες και φιλοσοφικές παρατηρήσεις, σκιαγραφεί την πορεία του από τα πρώτα του βήματα μέχρι σήμερα.
Τα πρώτα χρόνια και οι αναζητήσεις
Η οικογένειά μου κατάγεται από τη Σητεία, αλλά μεγάλωσα στη Νίκαια του Πειραιά, σε μια εποχή που τα παιδιά έπαιζαν ακόμα στους δρόμους. Από πολύ μικρός ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός και τραγουδιστής. Θυμάμαι παιχνίδια, έθιμα, γιορτές και όμορφες στιγμές. Τα εφηβικά μου χρόνια δεν τα έζησα πολύ, γιατί από τα 15 μου ξεκίνησα να δουλεύω. Στην Α’ Λυκείου ήδη τραγουδούσα σε μαγαζί.
Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με τη μουσική, ούτε με έσπρωξαν προς τα εκεί. Ήταν δική μου ανάγκη, δική μου αναζήτηση, ίσως και ανασφάλεια. Το πάθος μου ήταν τόσο έντονο που έμπαινα σε ταξί και με ρωτούσαν «είστε γνωστός;». Στα 13 πήγα κρυφά στα καμαρίνια της Μαρινέλλας στο REX και της είπα: «Γεια σας, είμαι συνάδελφός σας!». Με έβαλε μέσα, μου υπέγραψε πρόγραμμα και έριξε και λακ για να μείνει ο μαρκαδόρος.
Τα πρώτα βήματα στη μουσική
Ως μαθητής, κάθε πρωί περνούσα από μια μουσική ταβέρνα και έβλεπα μια μικρή σκηνή με φώτα. Μια μέρα χτύπησα την πόρτα και ζήτησα δουλειά. Την ίδια εποχή έκανα μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο και έπαιζα θεατρικά στο σχολείο. Τελικά με δέχτηκαν και ξεκίνησα να τραγουδάω στο «Μουσικό Ρετιρέ». Έκανα κανονική σεζόν, έξι μέρες την εβδομάδα, και το πρωί πήγαινα στο σχολείο. Δεν τα θεωρώ «πέτρινα χρόνια», γιατί είχα πάθος και λαχτάρα.
Πιστεύω ότι είμαι πιο πολύ τολμηρός παρά τυχερός. Η τύχη, λένε, είναι εκεί που δεν έχει βάλει την υπογραφή του ο Θεός.
Η διαδρομή και οι πρώτες επιτυχίες
Συνέχισα να τραγουδάω και μετά την Α’ Λυκείου. Εκείνη την εποχή, για να αποκτήσει ένας καλλιτέχνης πείρα, έπρεπε να πάει στην επαρχία. Πήγα στην Πάτρα για 15 μέρες και έμεινα τρία χρόνια. Από εκεί ξεκίνησε η ιστορία μου. Εκεί με βρήκε η πρώτη μου εταιρεία, η Universal (τότε Polygram), και ξεκίνησα τη δισκογραφία μου.
Η πρώτη επιτυχία ήταν το «Με τα μάτια να το λες», και μετά ήρθε το «Μη μου ζητάς να αλλάξω γνώμη» το 1993. Είμαι περήφανος για όσα έχω κάνει, για τα τραγούδια που διάλεξα, για τους φίλους που απέκτησα και γιατί παραμένω εργατικός, ειλικρινής και τολμηρός.
Ο ρόλος των φίλων και της μουσικής
Οι φίλοι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Μέσα από αυτούς αγάπησα, εξελίχθηκα, έμαθα. Το πιο μεγάλο μου κέρδος είναι ότι ακούω: φίλους, συνεργάτες, ανθρώπους γύρω μου. Ακόμα και τα δύσκολα πράγματα έρχονται για να σου μάθουν κάτι.
Η μουσική είναι για μένα τα πάντα. Όταν ακούω μια μελωδία νιώθω ευγνωμοσύνη και συγκίνηση. Είναι η αναπνοή μου.
Η νύχτα, οι αλλαγές και οι δυσκολίες
Δεν πιστεύω ότι η νύχτα με έβλαψε. Αντίθετα, εγώ ο ίδιος φρόντισα να την περιορίσω. Ήμουν από τους πρώτους που μείωσα τα επταήμερα σε τετραήμερα και σήμερα δουλεύω μόνο δύο μέρες την εβδομάδα. Όσα μπορείς να πάθεις τη νύχτα μπορείς να τα πάθεις και τη μέρα, γιατί και η μέρα έχει καταχρήσεις.
Το επάγγελμά μας είναι δύσκολο, αλλά υπάρχουν πολύ δυσκολότερα, όπως των ανθρακωρύχων ή όσων σώζουν ζωές. Οι αλλαγές στη νύχτα είναι πολλές, τα χρήματα έχουν μειωθεί, οι αμοιβές δεν είναι όπως παλιά. Όμως ο κόσμος διψάει περισσότερο για διασκέδαση, ειδικά όταν πιέζεται κοινωνικά και οικονομικά.
Η προσωπική στάση και η μοναχικότητα
Η μεγαλύτερη θυσία που έκανα είναι ότι ζω σαν μοναχός στη δουλειά μου. Αυτό θα δείξει με τον χρόνο αν ήταν σωστό ή όχι. Ο έρωτας δεν είχε ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου. Είμαι μοναχικός, όχι όμως μόνος.
Με ενοχλεί η αγένεια, το ψέμα, ο ρατσισμός. Δύναμη μου δίνουν οι φίλοι, η οικογένεια και η πίστη σε κάτι ανώτερο, αν και αυτό είναι κάτι προσωπικό.
Οι σκέψεις για το σήμερα και το αύριο
Η Ελλάδα έχει ακόμα ταμπέλες και κλισέ στον καλλιτεχνικό χώρο, κάτι που με εμπόδισε να εκφραστώ. Τώρα όμως νιώθω ότι ξεκινάω πραγματικά. Θέλω οι εμφανίσεις μου να έχουν αρχή, μέση και τέλος, σαν ένα ολοκληρωμένο concept.
Έξω από την Ελλάδα με ακούνε στη Βουλγαρία, στην Τουρκία και στη Ρωσία. Νιώθω ότι είμαι κοντά σε νέες συνεργασίες και ποτέ δεν ήμουν «ελληνικό μαγαζί» πάνω στη σκηνή.
Σήμερα, επιλέγω τραγούδια με μεγαλύτερη προσοχή. Το νέο μου κομμάτι λέγεται «Σώπα κι άκου» και έχει πάει πολύ καλά. Ετοιμάζω άλμπουμ με 10-11 τραγούδια.
Μου αρέσει να αυτοσαρκάζομαι και να γελάω με τον εαυτό μου. Στο Instagram ανεβάζω τα πάντα, προσωπικά και επαγγελματικά.
Η μαγεία της αναζήτησης
Όσο κι αν προχωράμε, η ζωή είναι πάντα μια αναζήτηση. Όπως είπε ο Σωκράτης: «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα». Αυτή είναι η μαγεία της ζωής.
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
