Δολοφονία Γιαμπουράνη: Η απόφαση που καταδίκασε την Ελλάδα

Στο φως η απόφαση-κόλαφος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την πρωτοφανή υπόθεση που εξέθεσε την Ελλάδα διεθνώς.

Σοκ είχε προκαλέσει τον Μάρτιο του 2013 τόσο στους συγγενείς του δολοφονημένου επιχειρηματία Θεόδωρου Γιαμπουράνη όσο και στην κοινή γνώμη η είδηση ότι αφέθηκε ελεύθερος ο δολοφόνος του, Κωνσταντίνος Χρυσικός.

Μάλιστα η οργή των συγγενών του άτυχου επιχειρηματία ήταν ακόμη μεγαλύτερη λόγω του σκεπτικού της απόφασης του 5μελούς Συμβουλίου Εφετών Ναυπλίου που έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς του δολοφόνου για να τον αφήσει ελεύθερο, δηλαδή ότι επιδεινωνόταν η κατάσταση της υγείας του δολοφόνου μέσα στη φυλακή και ότι η επιχείρηση του δεν μπορούσε να λειτουργήσει επειδή ο ίδιος βρισκόταν στο σωφρονιστικό κατάστημα.

Η οικογένεια του δολοφονημένου επιχειρηματία δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που εξέδωσε μία απόφαση-κόλαφο για την Ελλάδα, την οποία και καταδίκασε για αυτήν την πρωτοφανή απόφαση.

Όπως σημειώνει το dikastikoreportaz.gr, η οικογένεια του δολοφονημένου επιχειρηματία κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της ελληνικής πολιτείας για δύο λόγους: Αφενός γιατί ο δολοφόνος έμενε ελεύθερος και αφ’ ετέρου γιατί η απόφαση για το έγκλημα αυτό κράτησε τουλάχιστον 13 χρόνια.

Το dikastikoreportaz.gr φέρνει στο φως της δημοσιότητας όλη την απόφαση-κόλαφο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατά την Ελλάδος για την πρωτοφανή αυτή υπόθεση που μας εξέθεσε διεθνώς.

Δείτε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως τη δημοσιοποίησε το dikastikoreportaz.gr:

Το χρονικό

Ήταν 14 Μαρτίου του 2000 όταν ο επιστάτης, Βασίλειος Μπαντούνας, του συσκευαστηρίου με την επωνυμία «Άριστον», ανακάλυψε το πτώμα του 60χρονου ιδρυτή και συνεταίρου του Κωνσταντίνου Χρυσικού.

Το σώμα του άτυχου εργοστασιάρχη ήταν κρεμασμένο από ένα σκοινί, δεμένο στη σιδηροδοκό που στηρίζει την οροφή του κτιρίου. Τα χέρια του θύματος ήταν δεμένα με λευκή ταινία, ενώ κάτω από τα πόδια του υπήρχαν τελάρα μεταφοράς.

Μάλιστα, το θύμα είχε πρησμένο πρόσωπο, σημάδι κάποιας διένεξης, όπως αποδείχθηκε στην ακροαματική διαδικασία του 2009.

Οι αστυνομικοί του Α.Τ. Κιάτου που έφθασαν στο σημείο εντόπισαν ένα σημείωμα δια χειρός του Θ. Γιαμπουράνη που έλεγε χαρακτηριστικά: «ΘΕΛΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΥΤΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝΟΥΝ 50.000.000 ΝΙΤΣΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ».

Κατά τη διενέργεια της αυτοψίας από την αστυνομία δεν βρέθηκε πουθενά παραβίαση. Όλα ήταν κλειστά πλην της κύριας εισόδου και του παραθύρου τουαλέτας.

Νεκροψία-νεκροτομή διενήργησαν κατ΄ ανάθεση της ανακριτικής αρχής Α.Τ. Κιάτου οι ιατροδικαστές Α.Τ. Πατρών Ιωάννης Ανδρεόπουλος και Ιωάννης Πετρόχειλος (παθολόγοι), οι οποίοι απεφάνθησαν ότι πρόκειται περί αυτοκτονίας. Η οικογένεια όμως υποστήριξε ότι ο επιχειρηματίας δολοφονήθηκε.

Η ιατροδικαστική εξέταση στην Αθήνα του Φιλίππου Κουτσάφτη, έδειξε ότι ο θάνατος προήλθε από στραγγαλισμό και στη συνέχεια, αφού έμεινε το πτώμα σε ύπτια θέση για αρκετή ώρα, κρεμάστηκε.

Το ίδιο υποστήριξαν και οι ιατροδικαστές Εμμανουήλ Νόνας και Νικόλαος Καφίρης, ενώ απεδείχθη από τα ιατροδικαστικά ευρήματα ότι οι δολοφόνοι ήταν τουλάχιστον δυο.

Η πρώτη δικαστική μάχη δόθηκε στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Σπάρτης το 2005, το οποίο αθώωσε τον κατηγορούμενο, ενώ το 2009 και μετά τη μαρτυρία του Ιωάννη Πετρόχειλου, που είπε ότι «δεν είμαι υπερήφανος για την υπογραφή μου στην εν λόγω έκθεση, γιατί δεν διερευνήθηκε επαρκώς το πτώμα», σημειώνοντας ότι κατά παραγγελία είπε πως πρόκειται για αυτοκτονία, επεβλήθη στον κατηγορούμενο ποινή κάθειρξης 20 ετών, πλην όμως αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 30.000€ λόγω… οσφυαλγίας.

Τον Ιανουάριο του 2013 το Μ.Ο. Δικαστήριο Ναυπλίου έκρινε με πλειοψηφία 4-3 ένοχο τον Κ. Χρυσικό, ωστόσο η ηθική ικανοποίηση της οικογένειας γκρεμίστηκε όταν ένα μήνα μετά, αντικαταστάθηκε η αρχική απόφαση για ποινή καθείρξεως 20 ετών, αφήνοντας ελεύθερο τον κατηγορούμενο με εγγύηση 100.000€.

Κατόπιν, η οικογένεια έκανε αίτημα αναίρεσης της απόφασης στον Άρειο Πάγο, όμως ούτε εκεί βρήκε τη δικαιοσύνη που έψαχνε.