Διονύσης Πρώιος: Τα συγκινητικά λόγια για την απώλεια του γιου του – Είχε σκοτωθεί και ο ίδιος σε τροχαίο με την ίδια μηχανή

Ο Διονύσης Πρώιος μίλησε συγκινητικά για την απώλεια του γιου του, περιγράφοντας τη θλίψη που τον συνοδεύει από τη μέρα που συνέβη το τραγικό συμβάν. Ο πρώην παίκτης του MasterChef έχασε τον γιο του σε τροχαίο με μηχανή, και αυτή η απώλεια έχει επηρεάσει βαθιά την ψυχή του. Ο ίδιος, με συγκίνηση, μίλησε για το πώς αυτή η τραγωδία του έχει αλλάξει τη ζωή.

Η απώλεια του γιου και τα λόγια αποχαιρετισμού

Ο γιος του Διονύση Πρώιου, που είχε ξεκινήσει την επαγγελματική του πορεία ως βοηθός σεφ, έφυγε από τη ζωή σε ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή του. Η ειρωνεία της κατάστασης είναι ότι ο ίδιος ο Πρώιος επίσης είχε βιώσει τροχαίο με τη μηχανή του, αλλά είχε επιβιώσει. Στις συνεντεύξεις του, ανακαλώντας τις τελευταίες στιγμές με τον γιο του, ανέφερε πως ο Μιχάλης, πριν από το μοιραίο συμβάν, είχε χαιρετήσει όλους με ιδιαίτερη θέρμη, ενώ σε αυτόν προσωπικά είπε:

«Πατέρα, να θυμάσαι, είσαι ο καλύτερος».

Αυτά τα λόγια ήταν τα τελευταία που θυμάται ο Διονύσης Πρώιος από τον γιο του, ο οποίος τον αποχαιρέτησε με αγάπη και σεβασμό, σαν να προαισθανόταν το τέλος του.

Η δυσκολία των γιορτών

Οι γιορτές, που για πολλούς είναι περίοδος χαράς, για τον Διονύση Πρώιο έχουν πάρει άλλη διάσταση. Μετά την απώλεια του γιου του, κάθε Χριστούγεννα τον γεμίζουν θλίψη και μοναξιά. Όπως ανέφερε ο ίδιος, από τη μέρα που σκοτώθηκε ο Μιχάλης, καμία γιορτή δεν είναι πια η ίδια για εκείνον. Το τραγικό αυτό γεγονός έχει διαλύσει την οικογένειά του, αφήνοντας ένα αίσθημα κενού και απώλειας που τον συνοδεύει σε κάθε προσωπική ή κοινωνική στιγμή.

Ο Διονύσης Πρώιος είχε μιλήσει στο παρελθόν για την απώλεια του γιου του, η οποία τον είχε επηρεάσει βαθιά. Στο ίδιο περιοδικό, είχε αναφερθεί στα συναισθήματα που τον βασάνιζαν μετά τον θάνατο του Μιχάλη.

Ο πόνος για τον θάνατο του γιου του

Σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Διονύσης Πρώιος είχε αναφερθεί στον πόνο που του προκάλεσε η απώλεια του γιου του και την αίσθηση ευθύνης που τον βασάνιζε. Όταν ρωτήθηκε αν είχε νιώσει ποτέ ενοχές για τον θάνατό του, ο Πρώιος απάντησε ότι αυτές τον κυνηγούν, ακόμη και για μικρά περιστατικά, όπως για στιγμές που μπορεί να του είχε μιλήσει άσχημα. Παρά τη βαθιά θλίψη, ένιωθε ευγνωμοσύνη για τη στενή σχέση που είχε με τον γιο του, τονίζοντας ότι ήταν πάντα δίπλα του.

Νιώσατε ποτέ ενοχές απέναντι στο γιο σας;

Βέβαια έχω νιώσει, σήμερα που δεν τον έχω, νιώθω ενοχές ακόμα και για μία φωνή που μπορεί να του έβαλα. Δόξα τω Θεώ όμως είχαμε πολύ καλή σχέση. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 31 χρονών και τον είδα 7 φορές στη ζωή μου -την 7η τον κουβαλούσα. Ο γιος μου πέθανε 20 χρονών, και ήμουν πάντα δίπλα του, μέρα-νύχτα, στις αρρώστιες του, στην πείνα του… Καλύτερα 20 χρόνια, όπως αυτά που έζησα με τον γιο μου, παρά τα 30 που έζησα με τον πατέρα μου.

Όταν τον χάσατε είπατε ποτέ «Γιατί αυτός και όχι εγώ»;

Tο λέω ακόμα, γιατί έχω μείνει εγώ που έχω ζήσει τόσα πράγματα και δεν έμεινε αυτό το παιδάκι που δεν έκανε ούτε τα μισά από μένα -αλλά στην ουσία είχε κάνει πολλά σε σχέση με την ηλικία του. Ήταν ναυαγοσώστης, είχε ταξιδέψει, μιλούσε πολλές γλώσσες, δεν είχε γνωρίσει κέρατο από σχέση και συνέταιρο-απατεώνα. Έζησε μόνο τον αφρό κι έφυγε. Μπράβο του, γιατί κι εγώ ήθελα να φύγω νέος, αλλά δεν τα κατάφερα.

Ο φόβος για τη συνάντηση των πνευμάτων

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, ο Πρώιος αποκάλυψε ότι πολλές φορές αναρωτήθηκε γιατί χάθηκε ο γιος του και όχι εκείνος. Ο Μιχάλης ήταν μόλις 20 ετών όταν πέθανε, ενώ είχε καταφέρει να ζήσει πολλά για την ηλικία του. Ο πατέρας του τον περιέγραψε ως έναν νέο που είχε ήδη ταξιδέψει, μάθει γλώσσες και είχε ζήσει με καθαρή καρδιά, μακριά από τις απογοητεύσεις της ζωής. Ο Πρώιος παραδέχτηκε ότι είχε επιθυμήσει και ο ίδιος να φύγει νέος, αλλά δεν τα κατάφερε.

Σκεφτήκατε να τον ακολουθήσετε;

Βέβαια. Το μόνο που με σταμάτησε για να μην αυτοκτονήσω ήταν ότι υπάρχει μία περίπτωση να ξανασυναντηθούν τα πνεύματά μας και με την αυτοκτονία μπορεί να χάσω αυτή την ευκαιρία. Ήταν το πρώτο πράγμα που έβγαλα απ’ το κεφάλι μου, η μαγκιά ήταν να συνέλθω, να ξαναγελάσω. Συνήλθα με τρία όνειρα που με έκανε και είδα ο γιος μου, κατάλαβα ότι απαγορεύεται να στενοχωριέμαι.

Η δύναμη του ανθρώπου που πενθεί δεν έγκειται μόνο στην αντοχή του στον πόνο, αλλά και στην ικανότητά του να κρατά ζωντανή τη μνήμη των αγαπημένων του. Ο Διονύσης Πρώιος, μιλώντας με τόσο συγκινητικά λόγια για τον γιο του, αποδεικνύει πόσο βαθιά αγάπησε και συνεχίζει να αγαπά τον Μιχάλη, ακόμα και αν η φυσική παρουσία του δεν είναι πια κοντά του.