Δημήτρης Κολλάτος: Πέθανε ο γνωστός σκηνοθέτης

Δημήτρης Κολλάτος: Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος σκηνοθέτης

Ο Δημήτρης Κολλάτος, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Ο γνωστός καλλιτέχνης, γεννημένος στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα, άφησε το δικό του στίγμα στον κινηματογράφο και τη θεατρική σκηνή.

Η ανακοίνωση του θανάτου του

Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή ο Σπύρος Μπιμπίλας μέσω ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram το βράδυ της Πέμπτης 30 Ιανουαρίου.

Το συγκινητικό μήνυμα του Σπύρου Μπιμπίλα

Ο ηθοποιός και πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας, αποχαιρέτησε τον Δημήτρη Κολλάτο με ένα συγκινητικό μήνυμα:

«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη… Από παιδί σε αγαπούσα και μ’ αγαπούσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου! Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικού σινεμά που οργανώναμε στο κτήμα σου με τις φιστικιές. Δημήτρη, δεν θα ξεχάσω ποτέ το νοιάξιμό σου για τον Άλκη!

Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδιά θα συνεχίσουν το έργο σου και θα θυμάσαι κοντά τους. Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες “του χρόνου πάλι εδώ!” Αλλά ταξίδεψες… Καλό ταξίδι φιλόσοφε, σκηνοθέτη, συγγραφέα, ταξιδευτή των ονείρων… θα σε θυμόμαστε, πάντα, Δημήτρη Κολλάτε!»

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Σπύρος Μπιμπίλας (@spyrosmpimpilas)

Η παρακαταθήκη του Δημήτρη Κολλάτου

Ο Δημήτρης Κολλάτος αφήνει πίσω του ένα σημαντικό έργο στον χώρο του κινηματογράφου, του θεάτρου και της λογοτεχνίας. Η προσφορά του στην τέχνη και η μοναδική του ματιά θα συνεχίσουν να εμπνέουν τις επόμενες γενιές.

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Κολλάτος

Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.

Το 1959-1960 ίδρυσε το Πειραματικό Θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη Φαλακρή Τραγουδίστρια του Ιονέσκο, το Τέλος του Παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ και το Δωμάτιο του Χάρολντ Πίντερ, Ένα βροχερό Απόγευμα του Ουίλιαμ Ινγκ, Ο Μακαρίτης Ρενέ ντε Ομπαλντιά.

Στις 7 Οκτωβρίου 1961 στο Παρίσι ανέβασε την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη, στο Centre Culturel με πρωταγωνιστές: Arlette Baumann, Roger Jandly, Nicolas Ruffieux,M.-F. Bonte, F. Guiman.

Το γαλλικό περιοδικό L’Express χαρακτήρισε την παράσταση «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο». Η Arlette Baumann έγινε σύζυγός του, από την οποία απέκτησε δύο γιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.

Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους Αθήνα Χι Ψι Ξι, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η μεσαίου μήκους ταινία του, Ελιές το 1964, που και αυτή βραβεύτηκε.

Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του ,Θάνατος του Αλέξανδρου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού όταν κατάφερε να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους έκοψε σε μία εβδομάδα, 29.900 εισιτήρια.

Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου “Ο Θάνατος του Αλέξανδρου”. Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το Θέατρο της Τέχνης (Théatre de l’Art) στο ίδιο κτίριο του Σατλέ, στο Παρίσι. Εκεί παρουσίασε, μεταξύ άλλων, το έργο Philippe Pétain και το θεατρικό έργο του Γυναίκα του Σωκράτη, ένα μονόλογο με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Arlette Baumann που ανέβασε στο θέατρο Τέχνης. Η πρεμιέρα έγινε στις 22 Δεκεμβρίου 1973. Επιλέχτηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς, και παρουσιάστηκε στο θέατρο των εθνών στις Βρυξέλλες και επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και το Σεπτέμβριο του 1976.

Γύρισε επίσης την ταινία Συμπόσιο (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία. Το 1974 ανέβασε το θεατρικό του έργο Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ με συμπρωταγωνίστριες την Arlette Baumann και την Φανί Αρντάν.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως έχουν ως στόχο την πρόκληση (όπως τα Σόδομα και Γόμορρα με γυμνό που εκείνη την εποχή έκανε σάλο) ή έστω τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό και όχι την τέχνη, όπως οι Οι Εφοπλιστές, Άγιος Πρεβέζης που έγινε και ταινία (1982), Οι Γιατροί.

Η ταινία για τον αυτιστικό γιο του και η αυτοκτονία της συζύγου του

Κέρδισε ωστόσο τις συμπάθειες με τη στάση του όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.

Στην αυτοβιογραφική ταινία Ζωή με τον Άλκη (1988), το ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε για την ερμηνεία του. Ο Αλέξανδρος έκτοτε έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Άλλη μια ταινία, Κόκκινα Τριαντάφυλλα σου Έκοψα (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του Arlette Baumann.

Στην ταινία του «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιό του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία. Ενώ η «Διαθήκη του Ιερέα Ζαν Μεσλιέ» (2009), επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και το ρόλο της εκκλησίας.

Η εκπομπή στην τηλεόραση και η κίνηση πολιτών

Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή με τίτλο: «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».

Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής. Το 2011 δημιούργησε την «ένωση πολιτών Πόρτα-Πόρτα».
Το 2014 γύρισε την ταινία Διόνυσος με θέμα την Ελλάδα της κρίσης που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονεμήθηκε στον Κολλάτο ειδικό βραβείο για το θέμα της ταινίας του Κόκκινο Τριαντάφυλλο σου Έκοψα.