Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ότι μου ζητήσεις, γιατί δεν έρχεσαι να σου δώσω λάδι από το καντήλι μου

Η συγκλονιστική εμπειρία ενός ζευγαριού που επισκέφτηκε το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, ξεκίνησε με μια αυθόρμητη εκδρομή και εξελίχθηκε σε μια προσωπική μαρτυρία πίστης και θαυματουργής ανακούφισης από τον πόνο.

Μια απρόσμενη επίσκεψη στο μοναστήρι

Άγιος Ραφαήλ: Στις αρχές του Οκτωβρίου πήγαμε με τον κουνιάδο μου και τη γυναίκα μου στο Άνω Σούλι για φαγητό. Λίγο πριν φτάσουμε στην ταβέρνα, αντικρίσαμε την πινακίδα που έδειχνε προς το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Τότε η κουνιάδα μου πρότεινε να πάμε να προσκυνήσουμε. Συμφωνήσαμε και οι τέσσερις χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ανηφορίσαμε προς το μοναστήρι και φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε πως ήταν σχεδόν ώρα να κλείσει. Ο καλόγερος που μας είδε απογοητευμένους, μας άνοιξε την πόρτα και μας έβαλε μέσα.

Το μοναστήρι ήταν λιτό, απέριττο και γεμάτο από μια αίσθηση γαλήνης και καλοσύνης. Ο καλόγερος μας οδήγησε στο εσωτερικό της εκκλησίας όπου τελείται η λειτουργία. Δεν ανεβήκαμε στο προσκύνημα για να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα λόγω της ώρας.

Οι πόνοι που δεν σταματούσαν

Το απόγευμα, αφού επιστρέψαμε σπίτι, άρχισα να νιώθω έναν ελαφρύ πόνο στον αυχένα. Νόμισα ότι κρύωσα επειδή είχα ανοιχτό το παράθυρο στο αυτοκίνητο. Όμως τη νύχτα ο πόνος έγινε έντονος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ούτε θερμοφόρες ούτε παυσίπονα βοήθησαν.

Με έπιασε πανικός. Σκέφτηκα ότι κάτι δεν πάει καλά με τους σπονδύλους μου. Η ακτινογραφία το επιβεβαίωσε. Έχω ήδη περάσει πολλά: δύο σπονδυλοδεσίες, οκτώ λάμες και δέκα βίδες στη σπονδυλική στήλη. Άλλο χειρουργείο δεν άντεχα.

Οι πόνοι συνεχίστηκαν, απλώθηκαν σε όλο το σώμα. Εκείνο το βράδυ, το μόνο που έκανα ήταν να βογκάω από τους πόνους. Την επόμενη μέρα το μεσημέρι ξάπλωσα μπας και με πάρει ο ύπνος.

Ένα σημάδι μέσα στο φως

Θυμήθηκα τότε τα λόγια του καλόγερου: «Ο Άγιος θεραπεύει τις ασθένειες». Με αυτά στο μυαλό αποκοιμήθηκα. Ξύπνησα από ένα φως που με χτύπησε στα μάτια. Σηκώθηκα να δω αν κάποιος άνοιξε το παράθυρο, αλλά ήταν κλειστό.

Ξάπλωσα ξανά και με το που έκλεισα τα μάτια είδα τρία φωτεινά φωτοστέφανα. Ένα μεγάλο, ένα μικρότερο και ένα πολύ μικρό. Πετάχτηκα από το κρεβάτι λέγοντας πως ο Άγιος Ραφαήλ ήρθε να με βοηθήσει.

Ένας λόγος που έδωσε δύναμη

Το βράδυ του Σαββάτου έπεσα για ύπνο με βαριά καρδιά. Ο άντρας μου, πέρα από το χειρουργείο για τον καρκίνο, είχε ένα εξάνθημα στο ίδιο σημείο που δεν καταφέρναμε να το θεραπεύσουμε παρά τις αλλαγές στις αγωγές.

Έκλαιγα για τους δυο μας. Προς το ξημέρωμα άκουσα καθαρά μια φωνή:

«Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις, γιατί δεν έρχεσαι να σου δώσω λάδι από το καντήλι μου;»

Μόλις ξύπνησε ο άντρας μου του τα είπα όλα και πήραμε την απόφαση να πάμε κατευθείαν στο μοναστήρι. Προσκυνήσαμε και εγώ ζήτησα από τον Άγιο να με προστατέψει από νέο χειρουργείο και να με ανακουφίσει από τους πόνους. Του ζήτησα και να βοηθήσει τον άντρα μου να θεραπευτεί.

Φεύγοντας πήρα και λίγο λάδι από το ακοίμητο καντήλι του Αγίου Ραφαήλ. Στον δρόμο της επιστροφής παρατήρησα πως ο πόνος στον αυχένα είχε αρχίσει να περνά. Μέχρι να φτάσουμε σπίτι δεν πονούσα καθόλου.

Μια αναπάντεχη αλλαγή

Ο γιατρός μου εξεπλάγην με την ταχύτητα της βελτίωσης. Όσο για τον άντρα μου, είναι πολύ καλύτερα και – το πιο εντυπωσιακό – ο ίδιος που αντιδρούσε σε ό,τι είχε σχέση με μοναστήρια, πλέον άλλαξε. Δέχτηκε να του κάνω θεραπεία με το άγιο λαδάκι.

Όλα είναι – δόξα τω Θεώ – καλά και πιστεύω πως θα γίνουν ακόμα καλύτερα. Νιώθω ευγνωμοσύνη. Δοξάζω τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και τους ευχαριστώ.

Α.Π. – Κερατέα.