Σαν σήμερα 20 Μαΐου: Ο κανίβαλος της Θάσου ξεκληρίζει όλη του την οικογένεια – Φύλαγε τους εγκεφάλους στο ψυγείο

Η ανατριχιαστική υπόθεση του Θεόφιλου Σεχίδη, που συγκλόνισε την Ελλάδα το 1996, παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα στην ιστορία της χώρας. Ο 24χρονος φοιτητής Νομικής σκότωσε και τεμάχισε πέντε μέλη της οικογένειάς του, ενώ για μήνες παρίστανε πως όλα ήταν φυσιολογικά.

Ο «ήσυχος» φοιτητής με την εμμονή στον θάνατο

Ο Θεόφιλος Σεχίδης, γνωστός στην τοπική κοινωνία της Θάσου ως ιδιόρρυθμος αλλά ευγενικός νέος, είχε μια ασυνήθιστη αγάπη για τη μουσική, την ποίηση και τη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ήταν μοναχικός και πνευματώδης, όμως κάτω από την ήρεμη επιφάνεια έκρυβε εμμονές και φοβίες. Πίστευε ότι τα μέλη της οικογένειάς του συνωμοτούσαν εις βάρος του και θεωρούσε ότι απειλείται η ζωή του.

«Ήθελα να με προλάβω. Δεν είχα άλλη επιλογή», φέρεται να δήλωσε μεταγενέστερα.

Πώς σκότωσε όλη του την οικογένεια μέσα σε μία ημέρα

Η φρίκη ξεκίνησε στις 19 Μαΐου 1996, όταν ο Σεχίδης σκότωσε τον θείο του σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Λίγες ώρες αργότερα, με νέο πουκάμισο και όπλο στα χέρια, πήγε στο σπίτι του και μέσα σε λιγότερο από ένα 24ωρο, δολοφόνησε τον πατέρα, τη μητέρα, την αδερφή και τη γιαγιά του.

Άλλους τους πυροβόλησε, άλλους τους αποκεφάλισε. Στη συνέχεια, τεμάχισε τα πτώματα με αλυσοπρίονο, τα έβαλε σε σακούλες σκουπιδιών και τα πέταξε στη χωματερή της Καβάλας. Μάλιστα, όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα, διατήρησε στο ψυγείο τους εγκεφάλους κάποιων μελών «για ανατομική μελέτη».

Όταν χάλασε το ψυγείο, τους πέταξε κι αυτούς.

Η διπλή ζωή που κρατούσε για τρεις μήνες

Για εβδομάδες μετά το πενταπλό έγκλημα, ο Σεχίδης κυκλοφορούσε ανενόχλητος και διατηρούσε την ψυχραιμία του. Εξαπατούσε συγγενείς και φίλους λέγοντας πως η οικογένειά του είχε φύγει στη Γερμανία. Οι Αρχές δεν υποπτεύθηκαν τίποτα, μέχρι που η θεία του από το Βέλγιο άρχισε να αναζητά τον εξαφανισμένο σύζυγό της.

Η αστυνομική έρευνα ξεκίνησε, και στις 8 Αυγούστου 1996, ο Θεόφιλος Σεχίδης συνελήφθη. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ομολόγησε με απόλυτη ψυχραιμία τα πάντα, χωρίς ίχνος μεταμέλειας.

«Δεν μετανιώνω για τίποτα. Τους σκότωσα γιατί ήθελα να με σκοτώσουν πρώτοι», είχε πει. Και συνέχισε: «Δεν με νοιάζει ούτε η θανατική ποινή. Αν φύγω, θα πάω κάπου που δεν θα έχω πια πρόβλημα».

Η εικόνα φρίκης που αντίκρισε η Αστυνομία

Η αναπαράσταση του εγκλήματος στο πατρικό σπίτι του Σεχίδη κατέγραψε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη φρίκη. Οι αστυνομικοί και οι ιατροδικαστές βρέθηκαν μπροστά σε σκηνές που θύμιζαν ταινία τρόμου. Το σπίτι ήταν γεμάτο αίματα και πάνω σε έναν τοίχο ήταν γραμμένη με κόκκινη μπογιά η λέξη «Λάθος».

Οι περιγραφές για τα αποκεφαλισμένα πτώματα, τα σαπισμένα υπολείμματα και τα εργαλεία του εγκλήματος –μεταξύ των οποίων και τα αλυσοπρίονα– ήταν από τις πιο σκληρές που έχουν ακουστεί σε ελληνικό δικαστήριο.

Η δίκη, η διάγνωση και το τέλος

Τα μέσα ενημέρωσης της εποχής προσπαθούσαν να περιγράψουν τον φρικτό χαρακτήρα του εγκλήματος με τίτλους όπως «Ο κανίβαλος που άκουγε Τσαϊκόφσκι», «Ο γιος του Φρανκεστάιν», και «Αμόκ αίματος στη Θάσο». Στο δικαστήριο, ο Σεχίδης καταδικάστηκε σε πέντε φορές ισόβια.

Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν τον διέγνωσαν με σχιζοτυπική διαταραχή προσωπικότητας. Δεν θεωρήθηκε όμως ψυχικά ανίκανος για να δικαστεί, καθώς είχε απόλυτη επίγνωση των πράξεών του. Ήταν επικίνδυνα λογικός, όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά.

Το τέλος χωρίς τύψεις

Ο Θεόφιλος Σεχίδης πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού. Ποτέ δεν εξέφρασε ενοχές ή μεταμέλεια για τις πράξεις του. Πέθανε το 2019, σε ηλικία 46 ετών, από ανακοπή καρδιάς. Μέχρι την τελευταία του στιγμή, δεν παραδέχτηκε ποτέ πως έκανε κάποιο λάθος.