Το Ελληνικό χωριό που έχει 6 ώρες μέρα, 18 νύχτα: Οι κάτοικοι του έτρεμαν το μύθο των 7 γuμνών κοpιτσιών

Το χωριό που ζούσε στο σκοτάδι και τρόμαζε με τους μύθους του

Υπάρχουν κάποια μέρη που μοιάζουν βγαλμένα από θρίλερ, με ένα όνομα που προκαλεί ανατριχίλα, μύθους που στοιχειώνουν τη φαντασία και ιστορίες που ταξιδεύουν από στόμα σε στόμα. Ένα τέτοιο χωριό είναι η Μόρνα, ένα απομονωμένο σημείο στην Πιερία που αργότερα μετονομάστηκε σε Σκοτεινά. Η ιστορία του είναι γεμάτη από θρύλους, ανεξήγητα φαινόμενα και τελικά μια ξαφνική εγκατάλειψη που άφησε πίσω της περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.

Ένα χωριό που έζησε στο σκοτάδι

Η Μόρνα βρισκόταν σε μια φυσική “γούβα” στα Πιέρια όρη, περιτριγυρισμένη από τόσο πυκνή βλάστηση που ο ήλιος την έφτανε για μόλις έξι ώρες τη μέρα. Οι υπόλοιπες 18 ώρες ήταν βυθισμένες στο σκοτάδι. Η ατμόσφαιρα αυτή ενίσχυσε την αίσθηση απομόνωσης, αλλά και τους μύθους που γεννήθηκαν γύρω από το χωριό.

Κάποτε, οι κάτοικοι αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομα του χωριού τους σε Σκοτεινά, μια ονομασία που απλώς επισφράγισε τη φήμη του ως ένα μέρος με “βαριά” ενέργεια και ανεξήγητα περιστατικά. Κάποιοι λένε ότι ήταν τόσο έντονη αυτή η αίσθηση, που μια νύχτα όλοι οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν ξαφνικά, μεταφέροντας τη ζωή τους λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, σε ένα νέο χωριό που ονόμασαν Φωτεινά.

Οι μύθοι των «επτά γυμνών κοριτσιών»

Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του χωριού ήταν εκείνη των «γκουλαγκούδιων», επτά γυμνών κοριτσιών που, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, εμφανίζονταν τη νύχτα χορεύοντας γύρω από τον ποταμό Μόρνο. Οι βοσκοί και οι εργάτες του εργοστασίου ξυλείας φοβόντουσαν τόσο πολύ το θέαμα αυτό, που κανείς δεν τολμούσε να βγει έξω μόλις έπεφτε η νύχτα.

Οι αφηγήσεις έλεγαν πως τα κορίτσια αυτά θρηνούσαν και έκλαιγαν απαρηγόρητα, μέχρι που λίγο πριν ξημερώσει ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού και εξαφανίζονταν μέσα σε μια σπηλιά. Ο μύθος αυτός διατηρήθηκε ζωντανός μέχρι τη δεκαετία του ’60, με πολλούς να θεωρούν ότι κάτι σκοτεινό στοιχειώνει την περιοχή.

Το «μαλλιαρό χέρι» και οι ανατριχιαστικές φήμες

Μια άλλη ανατριχιαστική ιστορία μιλά για το «μαλλιαρό χέρι» που κυνηγούσε όσους κυκλοφορούσαν τη νύχτα. Η φήμη προήλθε από ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, το οποίο κάποτε ανήκε σε έναν άνδρα που μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Το σπίτι, εγκαταλελειμμένο και μισοδιαλυμένο, έγινε σύμβολο μιας μυστηριώδους κατάρας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να το αποφεύγουν ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Στην περιοχή υπήρχε επίσης ένας τόπος που ονομαζόταν «Τούρκος», σημείο συνδεδεμένο με φρικτές αναμνήσεις από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Οι κάτοικοι μιλούσαν για απόκοσμες φωνές, σκιές που κινούνταν στα χαλάσματα και μυστηριώδεις ψίθυρους που έκαναν όσους πλησίαζαν να παγώνουν από φόβο.

Όταν οι κάτοικοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το χωριό, οι τοπικές αρχές τους ρώτησαν τον λόγο, όμως εκείνοι αρνήθηκαν να πουν το παραμικρό. Αυτό που παραμένει ανεξήγητο είναι πως όποιος επισκέπτεται σήμερα το χωριό, θα διαπιστώσει πως οι άνθρωποι έφυγαν βιαστικά, σαν κάτι να τους είχε τρομάξει πέρα από κάθε λογική.

Από την ακμή στην εγκατάλειψη

Η Μόρνα δεν ήταν πάντα ένα εγκαταλελειμμένο χωριό. Στην πραγματικότητα, κάποτε γνώρισε μεγάλη ακμή, χάρη στην ξυλεία της. Το δάσος που την περιέβαλλε ήταν γεμάτο οξιές, πλατάνια και καστανιές, με ξυλεία τόσο υψηλής ποιότητας που χρησιμοποιήθηκε ακόμα και για τη θαλαμηγό του βασιλιά Όθωνα, όταν ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος το 1830.

Για δεκαετίες, το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου αποτελούσε την καρδιά του χωριού, προσφέροντας εργασία και οικονομική ανάπτυξη. Μάλιστα, το 1956, το υπουργείο Εμπορίου απένειμε στους υπεύθυνους του εργοστασίου Χρυσό Μετάλλιο για τη συμβολή τους στην εθνική οικονομία.

Ωστόσο, το 1967, το εργοστάσιο έκλεισε. Με την ανεργία να αυξάνεται και τους νέους να μεταναστεύουν, η ζωή στο χωριό έγινε δύσκολη. Οι κάτοικοι, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, πήραν τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσουν μαζικά και να δημιουργήσουν τα Φωτεινά, ένα νέο χωριό με περισσότερο ήλιο και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Η Μόρνα έμεινε πίσω, βυθισμένη στο σκοτάδι και τυλιγμένη σε θρύλους. Σήμερα, τα μόνα που απομένουν εκεί είναι οι μισογκρεμισμένες κατοικίες, οι ιστορίες για απόκοσμες φιγούρες και οι ψίθυροι του ανέμου που μοιάζουν να αφηγούνται τους παλιούς μύθους.

Δείτε το βίντεο των 3 HILLERS