Διάσημη Ελληνίδα έκανε κατακόρυφο στη Σέριφο και τρέλανε τον αντρικό πληθυσμό της χώρας με την ευλυγισία της

Η Δανάη Μπάρκα συνεχίζει τις διακοπές της στη Σέριφο και σε καθημερινή βάση, μοιράζεται μέσω Instagram μερικά στιγμιότυπα από τη μέρα της.

Σε ένα story που ανέβασε το βράδυ της Πέμπτης 22 Αυγούστου, η παρουσιάστρια κατέγραψε τον εαυτό της να κάνει κατακόρυφο σε ένα τοίχο και μετά να μένει για μερικά δευτερόλεπτα στηριγμένη μόνο στα χέρια της.

Δείτε το βίντεο:

Την ίδια μέρα, μοιράστηκε και νέα δημοσίευση από την παραμονή της στο νησί. Φορώντας ένα στράπλες ολόσωμο μαγιό, η Δανάη Μπάρκα πόζαρε από το ξενοδοχείο που μένει και απαθανάτισε τον σκύλο της, που τη συντροφεύει σε σχεδόν κάθε της ταξίδι.

Λίγες μέρες πριν, όταν έφτασε στη Σέριφο, η Δανάη Μπάρκα ανέβασε κι άλλες φωτογραφίες για να αφήσει ένα μακροσκελές μήνυμα στο προφίλ της, αναφερόμενη σε όσα τη «δένουν» συναισθηματικά, με το συγκεκριμένο νησί. Αρχικά, πόζαρε από τη Σέριφο για μια φωτογραφία της την οποία ανέβασε στο Instagram. Στην πορεία, απαθανάτισε με την κάμερα του κινητού της και τον σκύλο της, αλλά καιι την πανσέληνο.

Στη λεζάντα, η παρουσιάστρια έγραψε:

«Ο Αύγουστος μου. Κάθε Αύγουστο από το 2008 είμαι εδώ. Δεν ξέρω γιατί. Σαν κάτι να με τραβάει σ’ αυτο τον τόπο. Έχω έρθει μόνη μου, έχω έρθει με τις φίλες μου, με τη μαμά μου και τους φίλους της, με συνεργάτες, με τα σκυλιά μου, με όποια παρέα προκύπτει, όμως πάντα εδώ. Έχω έρθει χαρούμενη, στεναχωρημένη, απογοητευμένη, αγχωμένη, χωρισμένη, μελαγχολική έχω έρθει σε όλες τις καταστάσεις όλα αυτά τα χρόνια όμως εδώ όλα τα αρνητικά ελαχιστοποιούνται & τα θετικά πολλαπλασιάζονται.

Έχω κάτσει 1,5 μήνα έχω κάτσει 5 μέρες. Δεν με νοιάζει η διάρκεια, με νοιάζει το «εδώ». Είναι ένας απ’ τους δεσμούς που έχω δημιουργήσει απ’ τα εφηβικά μου χρόνια και με κρατάει πάντα συνδεδεμένη με την ξεγνοιασιά μου, με την παιδικότητα μου, με τους ανθρώπους μου, με τον διακόπτη που κατεβαίνει.

Είναι ίσως το ξυπόλητο περπάτημα και οι χοροί στο yacht ,είναι η ενέργεια, είναι οι θάλασσες και

οι άνθρωποι.

Είναι αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη αλλά με τους ανθρώπους το φοβόμαστε ενώ με τους τόπους όχι…είναι το “δέσιμο” και το “για πάντα”».

Σεριφούλα μου , σ’αγαπώ».