Με 600 ευρώ ακτοπλοϊκά και 15 ευρώ τη χωριάτικη, δεν ξαναπατάω το πόδι μου στις Κυκλάδες…

Οι διακοπές στις Κυκλάδες ήταν πάντα το όνειρο για εμάς, όμως φέτος το όνειρο αυτό μετατράπηκε σε πονοκέφαλο. Κι όλα ξεκίνησαν όταν άνοιξα να δω τιμές…

Μια απλή αναζήτηση για διακοπές καταλήγει σε …σοκ

Το καλοκαίρι έφτασε, τα σχολεία τελείωσαν, και όπως κάθε χρόνο, ξεκίνησα να ψάχνω πού θα πάμε διακοπές οικογενειακώς. Ξέρεις τώρα, οι διακοπές που μοιάζουν περισσότερο με αποστολή επιβίωσης παρά με χαλάρωση. Αλλά το θέλουμε. Να ξεφύγουμε λίγο, να δούμε θάλασσα, να πάρουν τα παιδιά αέρα, να ξεκολλήσουν από τις οθόνες.

Και φυσικά, όπως κάθε φορά, με τον άντρα μου καταλήγουμε να λέμε: «να πάμε Κυκλάδες». Τις αγαπάμε. Είναι αυτό το κάτι που έχουν – τα λευκά σπίτια, τα στενά δρομάκια, το μοναδικό φως τους που σε μαγεύει. Μόνο που φέτος, όπως και τα τελευταία χρόνια, τα οικονομικά μας δεν βοηθούν καθόλου.

Πιάνω το laptop, ανοίγω να δω ακτοπλοϊκά για εμάς τους τέσσερις. Και το σοκ ήρθε αμέσως: 600 ευρώ! Μόνο τα εισιτήρια πήγαινε-έλα. Ούτε καν καμπίνα, ούτε κάποια άνεση. Οικονομική θέση, με τα σακίδια στα χέρια, το ένα παιδί στην αγκαλιά, να ελπίζουμε ότι θα βρούμε τέσσερις θέσεις κοντά, μπας και κάτσουμε όλοι μαζί.

Κι ακόμα δεν είχαμε φτάσει στο νησί…

Και λέω, εντάξει, έστω να φτάσουμε. Να πατήσουμε Κυκλάδες, να πάρουμε μια ανάσα. Φαντασιωνόμουν εμένα να χαμογελάω, το ένα παιδί να θέλει παγωτό στις 9 το πρωί, το άλλο να ζητά Wi-Fi λες και δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς αυτό. Πάμε λοιπόν να φάμε κάτι απλό. «Να πάρουμε μια χωριάτικη», λέμε.

Μόνο που η χωριάτικη – ναι, αυτή η κλασική με τη ντομάτα, λίγο αγγουράκι, δυο ελιές κι ένα κομμάτι φέτα – έκανε 15 ευρώ! Για μια σαλάτα δηλαδή. Σοβαρά τώρα;

Το νόημα των διακοπών χάνεται

Αλλά δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι ότι σου παίρνουν και το χαμόγελο. Πας να βρεις ένα κατάλυμα και σου λένε 150 ευρώ τη βραδιά, για ένα δωμάτιο με μονό κρεβάτι και κουρτίνα από το 1985. Και σου κάνουν και χάρη. Αν ρωτήσεις για κάποια έκπτωση, σε κοιτούν με ύφος λες και είπες κάτι προσβλητικό.

Δεν είμαστε ούτε influencers, ούτε επώνυμοι. Μια απλή οικογένεια είμαστε, που θέλει πέντε μέρες ηρεμίας, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει έναν ολόκληρο μισθό.

Και να σου πω την αλήθεια; Φέτος λέω όχι. Όχι στις Κυκλάδες. Όχι γιατί δεν τις αγαπώ – κάθε άλλο. Αλλά γιατί δεν μπορώ να νιώθω θύμα. Δεν θέλω να ψάχνω το κάθε ευρώ για να φάω μια μπουκιά.

Φέτος αλλάζουμε πορεία

Αποφασίσαμε να πάμε στην ηπειρωτική Ελλάδα. Με το αυτοκίνητό μας. Θα πάρουμε τα σάντουιτς μας, θα κάνουμε στάσεις όπου θέλουμε, δεν θα μας κυνηγάνε οι τιμές. Δεν θα φοβόμαστε μήπως πιούμε καφέ και «μας κόψει» η κάρτα.

Γιατί καλοκαίρι δεν είναι μόνο τα stories και τα ηλιοβασιλέματα. Είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να γελάνε χωρίς να αγχώνεσαι κάθε λεπτό για το πορτοφόλι. Είναι να νιώθεις ότι μπορείς να αναπνεύσεις.

Και όσο κι αν μου ραγίζει την καρδιά, φέτος αφήνω τις Κυκλάδες για τους λίγους που αντέχουν. Εγώ, σαν μάνα, θα επιλέξω να δω τα παιδιά μου να χαμογελούν. Θα διαλέξω να νιώσω άνθρωπος. Και αυτό, για μένα, είναι το πραγματικό καλοκαίρι.

Πηγή: mama365.gr