Πώς θα λειτουργήσει η δημόσια «bad bank» για τα κόκκινα δάνεια

Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την διαχείριση των κόκκινων δανείων, με το οποίο το ιδιωτικό χρέος θα επιμεριστεί σε δανειολήπτες, τράπεζες και δημόσιο, έχει καταρτίσει η κυβέρνηση.

Ένα σχέδιο που δεν είναι εύκολο, αλλά εάν υλοποιηθεί, θα δώσει πραγματική «ανάσα» στην ελληνική οικονομία και τα νοικοκυριά και θα… αποκλείσει τα «κοράκια» των distress funds από το ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας.

Πρόκειται για τη σύσταση ενός ενδιάμεσου φορέα, καθώς στο οικονομικό επιτελείο δεν αρέσει ο όρος «bad bank» για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, ο οποίος θα έχει δύο αρμοδιότητες: το κανονιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι τράπεζες θα διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια και την απευθείας διαχείριση τμήματος των κόκκινων δανείων.

Ο σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφεραν αρμόδιες κυβερνητικές πηγές στην FMVoice.gr, προτείνει τη δημιουργία του φορέα και τη μεταφορά των μη εξυπηρετούμενων δανείων, καταναλωτικών, στεγαστικών και επιχειρηματικών σε μειωμένες τιμές(discount). Πρακτικά, τα «κόκκινα δάνεια» θα μεταφέρονται, δηλαδή θα αγοράζονται, στον δημόσιο φορέα με μεγάλη έκπτωση, π.χ. στο 30% της αξίας τους. Tα δάνεια αυτά είτε θα διαγραφούν, ακολουθώντας αυστηρά κοινωνικά κριτήρια, όπως εισόδημα, περιουσία κ.λπ., είτε θα ρυθμιστούν.

Για την πρώτη περίπτωση, της διαγραφής, στο πλαίσιο της «σεισάχθειας», θα μπορούσαν να διαγραφούν δάνεια έως 18 δισ. ευρώ (Σεισάχθεια: Διαγραφή «κόκκινων» δανείων έως 18 δισ. ευρώ) σε εύρος πενταετίας, ώστε να απορροφηθούν οι…κραδασμοί στις τράπεζες.

Στην δεύτερη περίπτωση, της ρύθμισης και πάλι με αυστηρά οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, ο δημόσιος φορέας θα αναλαμβάνει την είσπραξη του δανείου από τον δανειολήπτη, ο οποίος θα επωφελείται της έκπτωσης που έχει «κερδίσει» ο φορέας αγοράζοντας το δάνειο από την τράπεζα.

Για παράδειγμα, ένα «κόκκινο» στεγαστικό δάνειο αξίας 100.000 ευρώ θα αγοράζεται από τον φορέα στις 30.000 ευρώ. Στη συνέχεια, ανάλογα με τη δυνατότητα αποπληρωμής που έχει ο δανειολήπτης θα αποπληρώσει τουλάχιστον 30.000 ευρώ επωφελούμενος την έκπτωση του 70% που έχει πετύχει ο δημόσιος φορέας αγοράζοντας το δάνειο από την τράπεζα. Αντίθετα, τα distress funds αγοράζουν ένα δάνειο στο 10% της αξίας του, αλλά το κάνουν απαιτητό στο 100%, «γράφοντας» κέρδος 90%.

Η πρόταση της κυβέρνησης, που σαν στόχο έχει να διασφαλίσει την προστασία της πρώτης κατοικίας, διαμορφώθηκε βάσει διεθνών πρακτικών που εφαρμόστηκαν επιτυχώς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Φινλανδία.

Με δεδομένο ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν φτάσει σχεδόν τα 85 δισ. ευρώ, ενώ βάσει των υπολογισμών του ΣΥΡΙΖΑ, το 2014 το κόστος της ανθρωπιστικής κρίσης ήταν 18 δισ. ευρώ. «Από αυτά, τα 10 δισ. θα μπορούσαν να διαγραφούν άμεσα από τις τράπεζες και τα 8 δισ. ευρώ σε βάθος 5-10ετίας και εφόσον δώσει τις απαιτούμενες εγκρίσεις η ΕΚΤ», ανέφεραν αρμόδιες πηγές.

Σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από το σύνολο των επισφαλών δανείων, τα 50 δισ. έχουν γραφεί ως πιθανή ζημία στις τράπεζες μέσω των προβλέψεων που έχουν σχηματίσει. Βέβαια αυτό είναι λογιστικό νούμερο, και εφόσον η διαγραφή γίνει πράξη, τότε αυτή η ζημία θα γίνει πραγματική. Ωστόσο, το οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι ο… λογαριασμός θα είναι πολύ μικρότερος (της τάξης των 10 δισ. ευρώ), καθώς τα δάνεια αυτά θα φύγουν από τους ισολογισμούς των τραπεζών, άρα θα μειώσουν δραστικά τις καλύψεις και θα απελευθερώσουν εποπτικά κεφάλαια.

Για τον πρώτο χρόνο υλοποίησης του σχεδίου απαιτούνται περίπου 3-4 δισ., ποσό το οποίο μπορεί να καλυφθεί από το υπόλοιπο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (υπολογίζεται συνολικά σε 11 δισ. ευρώ), κάτι που ουσιαστικά προανήγγειλε χθες, το υπουργείο Οικονομίας μέσω διαρροών του.

Οι δυσκολίες

«Η δυσκολία του εγχειρήματος είναι να πεισθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι με την λύση αυτή δεν θα επιβαρυνθούν κεφαλαιακά οι τράπεζες», ανέφεραν κορυφαία στελέχη των συστημικών τραπεζών. Και αυτό γιατί οι κάλυψη των επισφαλών απαιτήσεων είναι λογιστική, ενώ η διαγραφή δανείων πραγματική ζημία. Όπως σχολίαζαν αρμόδιες κυβερνητικές πηγές «στόχος δεν είναι να πληγεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, το αντίθετο».

Έτερο «αγκάθι» είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ιδιαίτερα, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DGComp), η οποία πρέπει να πεισθεί ότι δεν πρόκειται για έμμεση κρατική ενίσχυση, καθώς το χρέος θα φεύγει από τις τράπεζες και θα περνά στο δημόσιο. Επίσης, η Ευρώπη πρέπει να πεισθεί συνολικά, στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, καθώς η κίνηση αυτή θα «βαρύνει» σε κάποιο βαθμό στο χρέος.

Ο φορέας αυτός, σε δεύτερη φάση, θα μπορεί να επεκταθεί και στη διαχείριση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.

Ρόη Χαικού
fmvoice.gr