Γιατί ο Σόιμπλε είναι δραχμολάγνος

Μόνο τυχαίο δεν είναι το τελευταίο χτύπημα κάτω από την ζώνη του Σόιμπλε, με τις νέες εμπρηστικές του τοποθετήσεις περί υποτίμησης νομίσματος (κυρίως) και… ανδριάντα. Σε ένα πολύ ευαίσθητο και δύσκολο τάιμινγκ, ακριβώς πάνω στην έναρξη των σκληρών διαπραγματεύσεων κυβέρνησης – Τρόικας για το ασφαλιστικό, με μπαράζ απεργιακών κινητοποιήσεων.

Αν μη τι άλλο ο Σόιμπλε “ξέρει”, δηλαδή επιλέγει, πότε να εξαπολύει τα στοχευμένα βέλη του, κάτι που έχει αποδείξει με τους τακτικισμούς του όλο αυτό το διάστημα της κρίσης.

Πρώτα έσωσε τις γερμανικές τράπεζες, μετά επίθεση

Το 2011, κι αφότου, βέβαια, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε πρώτα σώσει τις γερμανικές τράπεζες από το ενδεχόμενο ντόμινο λόγω του “κραχ” των ελληνικών ομολόγων το 2010, ξεκίνησε να δημοσιοποιεί για πρώτη φορά την επιθυμία του για έξοδο της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα.

Αποκορύφωμα των προσπαθειών του για τα περί εξόδου από το ευρώ ήταν το σχέδιο που παρουσιάστηκε, πιεστικότερα από ποτέ, στα Eurogroup Ιουνίου – Ιουλίου 2015. Τώρα ο Σόιμπλε δηλητηριάζει για μια ακόμα φορά το κλίμα, βάζοντας εκ νέου στην κουβέντα αυτό που μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί άνετα και ως εμμονή.

Κόντρα σε Μέρκελ, Γιούνκερ

Τόσο, μάλιστα, η Μέρκελ, όσο και ο Γιούνκερ, αλλά και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων ηγετών έχουν πάψει πια να διακινούν τέτοια σενάρια. Αντιθέτως, ο Σόιμπλε συνεχίζει ακάθεκτος. Προβοκάροντας τόσο τις συνομιλίες κυβέρνησης – Τρόικας, όσο και το ίδιο το ευρώ επί της ουσίας, αφού διαρκώς ανοίγει η ίδια κουβέντα που σίγουρα δεν λειτουργεί σταθεροποιητικά ούτε καν για το κοινό νόμισμα, για το οποίο τόσο κόπτονται οι Γερμανοί.

Έγινε υποτίμηση νομίσματος 30%, αλλά…

Ακόμα, όμως, και τοις μετρητοίς να πάρει κάποιος τις δηλώσεις του Σόιμπλε, πάλι δεν βγάζει συμπέρασμα. Κι αυτό επειδή η Τρόικα, δηλαδή και ο Σόιμπλε, εξ’ αρχής επέλεξαν το 2010 τον ένα από τους δυο δρόμους για την Ελλάδα: Αυτόν της εσωτερικής υποτίμησης (που τελικά σήμαινε σχεδόν αποκλειστικά περικοπές μισθών και συντάξεων). Ο άλλος ο δρόμος ήταν της υποτίμησης του νομίσματος, που θα σήμαινε ταυτόχρονη αποχώρηση από το ευρώ. Και δεν επιλέχθηκε.

Κάνοντας λόγο, όμως, για υποτίμηση του νομίσματος και ότι “η Ελλάδα θα δυσκολευτεί να επιλύσει τα οικονομικά της προβλήματα, χωρίς να επιστρατεύσει το εργαλείο της νομισματικής υποτίμησης“, τι ακριβώς εννοεί, αν όχι υπονοεί, ο Σόιμπλε; Πως δεν έχουν νόημα οι θυσίες του ελληνικού λαού; Πως δεν φτάνουν όσα ο ίδιος επιβάλλει με την μνημονιακή συνταγή πρώτος απ’ όλους και δια ροπάλου από το 2010; Πως δεν φτάνουν όσα έχουν χαθεί μέχρι τώρα; Μας περιπαίζει;

Το 2011, όταν κι έφερε για πρώτη φορά στην επιφάνεια το σχέδιο εξόδου Ελλάδας από το ευρώ ο Σόιμπλε, το κοινό νόμισμα είχε ισοτιμία με το δολάριο στο 1.48 (3 Μαϊου 2011). Σήμερα, το ευρώ παλαντζάρει λίγο κάτω ή κοντά στο 1.10. Έφτασε, μάλιστα, στο 1.04 τον Μάρτιο του 2015.

Με λίγα λόγια, την τελευταία 5ετία το ευρώ έχει μια απώλεια στο 30%. Από την στιγμή που το νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ, τότε έχει γίνει ήδη και για εμάς μια πολύ σημαντική υποτίμηση. Κάτι που, όμως, δεν έχει κάνει, για παράδειγμα, ανταγωνιστικότερες ούτε καν τις ελληνικές εξαγωγές, παρά μόνο κατά διαστήματα και με ελάχιστες μεμονωμένες περιπτώσεις χωρών.

Οι εξαγωγές δεν βελτιώθηκαν τα τελευταία χρόνια ούτε, βέβαια, εντός Ευρωζώνης, ούτε προς άλλες χώρες ΕΕ, αλλά και προς τρίτες χώρες. Ούτε, δηλαδή, σε προορισμούς με πιο αδύναμα νομίσματα (Τουρκία, ο πρώτος “πελάτης” των ελληνικών εξαγωγών), ούτε με ισχυρά (ΗΠΑ, Κίνα κ.α.). Τουλάχιστον, αυτό δείχνουν τα επίσημα στοιχεία.

Οριακές οι αντοχές

«Το Grexit θα έπληττε μία και έξω τους Έλληνες, αποφεύγοντας τον διαρκή πόνο του ελληνικού πληθυσμού» κατέληξε ο Γερμανός υπουργός, με καθαρά ειρωνική διάθεση.

Το σκληροπυρηνικό δόγμα Μέρκελ – Σόιμπλε από την αρχή της κρίσης, κι όσον αφορά την ελληνική περίπτωση, είναι πως “όλα πρέπει να γίνουν για να σωθεί το ευρώ”. Είναι μια κυνική φράση που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Τα μέτρα που επιβάλλονται επί έξι χρόνια απαίτησαν κι απαιτούν θυσίες τεράστιες, που καμία άλλη χώρα ευρωπαϊκή δεν έχει υποστεί εν καιρώ ειρήνης στον 20ο και 21ο αιώνα.

Το 2009 ή το 2011, όμως, οι αντοχές όλων στην Ελλάδα ήταν διαφορετικές και οι απόψεις Σόιμπλε, που ονειρεύεται να φτιάξει το δικό του “κλειστό” ΙΧ ευρώ, το ευρω-μάρκο, δεν έμοιαζαν τόσο εριστικές. Το 2016, και κάτω από τις διαρκείς απαιτήσεις της Τρόικας και του Σόιμπλε, η οικονομία, η κοινωνία και η πολιτική σκηνή βρίσκονται σε κατάσταση οριακή. Κι αν μη τι άλλο, η Ελλάδα έχει ήδη πληρώσει ήδη και με το παραπάνω την συμμετοχή της στο ευρώ! Με θυσίες που δεν έχει κάνει ουδείς άλλος Ευρωπαίος.

Ωστόσο, ο Σόιμπλε όχι μόνο δεν δείχνει να σέβεται αυτές τις προσπάθειες του ελληνικού λαού, όχι μόνο τις ειρωνεύεται, όχι μόνο τις απαξιώνει και τις θεωρεί μάταιες, όχι μόνο αποδεικνύεται ο πιο δραχμικός όλων, αλλά διαρκώς επαναφέρει προβοκατόρικα το ίδιο πρότζεκτ, τάζοντας… ανθρωπιστική βοήθεια – χαρτζιλίκι λες και πρόκειται για τριτοκοσμική χώρα, αγνοώντας επιδεικτικά ότι το νόμισμα δεν είναι δικό του, αλλά όλων των Ευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων.

topontiki.gr