Αυτοί είναι πέντε πιο….ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ χάκερς!! – Γιατί…έγραψαν ιστορία;

Πόσο απέχει η τρέλα από την ιδιοφυΐα; Οι παρακάτω διαδικτυακοί αστέρες του εγκλήματος, κατάφεραν να συνδυάσουν και τα δύο και να «ανοίξουν» δρόμους για τους χάκερ του μέλλοντος.

Το FBI τους μίσησε, αλλά και τους αγάπησε κατά το δοκούν. Ανάλογα δηλαδή με το αν δέχονταν να συνεργαστούν. Οι παρακάτω πέντε διαδικτυακοί εγκληματίες είναι εκείνοι που έδρασαν τον καιρό που τα νερά του διαδικτύου ήταν ακόμα αχαρτογράφητα και ο τρόπος για να συλληφθούν, παραπάνω από δύσκολος.

Το άρθρο κλείνει με τη διαφορετική ιστορία του πρόωρα αδικοχαμένου Aaron Swartz.

Τελικά, τα σίδερα της φυλακής, είναι και για τους λεβέντες του διαδικτύου, ακόμα κι αν κατάφερναν επί σειρά ετών να παραμένουν ψηφιακοί «φαντομάδες».

Robert Tappan Morris: Ο πρωτεργάτης

Είναι με το σπαθί του στο Top 5 των ψηφιακών παρανόμων. Ο εν λόγω χάκερ μεγαλούργησε τη δεκαετία του ’80, την εποχή που το διαδίκτυο βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα.Είναι γιος πρώην υπαλλήλου της NSA και έγινε διάσημος γιατί δημιούργησε το περιβόητο Morris worm. Το πρώτο δηλαδή worm που διαδόθηκε μέσω του ίντερνετ. Είναι και ο πρώτος ψηφιακός απατεώνας που διώχθηκε ποινικά το 1986 στις ΗΠΑ.

Όταν συνελήφθη δήλωσε ότι δημιούργησε το κακόβουλο λογισμικό του όταν σπούδαζε στο Cornell University γιατί ήθελε λέει να τσεκάρει πόσο ασφαλές ήταν τότε το διαδίκτυο. Καθόλου δηλαδή. Παρόλα αυτά, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Δηλαδή το ίδιο το worm* του. Εκείνο μπόρεσε να αναπαράγει τον ίδιο τον εαυτό του ανεξέλεγκτα μολύνοντας χιλιάδες υπολογιστές.

Οι αρχές των ΗΠΑ ανέφεραν τω καιρώ εκείνω ότι μολύνθηκαν 6.000 συστήματα. Ο Morris καταδικάστηκε τελικά σε 3 χρόνια με αναστολή, εξέτισε 400 ώρες εθελοντικής εργασίας και πλήρωσε πρόστιμο 10.500 δολαρίων. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής στο εργαστήριο Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης του MIT με ειδικότητα στην αρχιτεκτονική δικτύων. Καθόλου άσχημα δηλαδή.

*Worm=”Σκουλήκι υπολογιστή”: Είναι ένα αυτοαναπαραγόμενο και κακόβουλο πρόγραμμα υπολογιστή, το οποίο χρησιμοποιεί δίκτυο υπολογιστών για να στείλει αντίγραφα του εαυτού του σε άλλους κόμβους (υπολογιστές του δικτύου) και μπορεί να το πράξει χωρίς την παρέμβαση του χρήστη. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε κενά ασφαλείας του υπολογιστή προορισμού.

Πολλές φορές συγχέεται το σκουλήκι υπολογιστή (worm) με τον ιό υπολογιστή (virus), επειδή παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες στην λειτουργία τους. Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές ως προς τον τρόπο μετάδοσης τους και ως προς την περιοχή του συστήματος που θα προσβάλουν, που τους κάνει να ξεχωρίζουν.

Αντίθετα από ότι θα έκανε ένας ιός υπολογιστή, το σκουλήκι δεν χρειάζεται να συνδεθεί με ένα υπάρχον πρόγραμμα. Tα σκουλήκια, σχεδόν πάντα, προκαλούν τουλάχιστον κάποια βλάβη στο δίκτυο, έστω και με την κατανάλωση εύρους ζώνης, ενώ οι ιοί σχεδόν πάντα διαφθείρουν ή τροποποιούν αρχεία σε έναν υπολογιστή προορισμού, αφήνοντας το δίκτυο αβλαβές.

Kevin Mitnick: Ο «σταρ»

Στα νιάτα του ήταν ο εφιάλτης του Los Angeles και εταιρειών όπως οι Motorola, Nokia, Sun Microsystems Fujitsu Siemens, ενώ τον «έτρεμε» και το ίδιο το FBI.

Γεννήθηκε το 1963 και είναι ο πρώτος που κατάφερε να «σπάσει» υπολογιστικό σύστημα στην ιστορία. Συνελήφθη για πρώτη φορά στα 17 του και πέρασε 6 μήνες στη φυλακή σε πτέρυγα υψίστης ασφαλείας.

Μεγαλώνοντας κατάφερε να εισβάλει σε πολλά τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και να κλέψει δεδομένα από αυτά. Ξεκίνησε με τον Ραδιοερασιτεχνισμός, που αργότερα τον οδήγησε στο phreaking του τηλεφωνικού δικτύου, hacking δηλαδή και υποκλοπές σε τηλεφωνικές συσκευές.

Οι ικανότητες του στο phreaking τον βοήθησαν για να μπορέσει να τις εφαρμόσει και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ήταν ευάλωτοι από παντού. Το 1987 ήρθε και η πρώτη σύλληψη του Μίτνικ για εισβολή σε υπολογιστή. Αφέθηκε ελέυθερος και ένα χρόνο μετά κατηγορήθηκε για εισβολή σε σύστημα κλέβοντας πηγαίο κώδικα της Digital Equipment Corporation.

Η ποινή του ήταν ένας χρόνος φυλάκισης. Αποφυλακίστηκε και συνέχισε να είναι χάκερ αλλάζοντας συνεχώς τόπο διαμονής μέσα στις ΗΠΑ πάντα. Το 1995 με την βοήθεια του Tsutomu Shimomura, τεχνικού ασφαλείας υπολογιστών, και του ρεπόρτερ των Times John Markoff, ο Κέβιν Μίτνικ συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση. Όταν αποφυλακίστηκε το 2000 του απαγόρευσαν της χρήση συσκευών με πληκτρολόγιο για χρόνια.

Στην πορεία έγραψε 2 βιβλία για την καριέρα του και έχει ιδρύσει την δικιά του εταιρία που ασχολείται με θέματα ασφαλείας σε δίκτυα (Mitnick Security Consulting).

Ο Mitnick θεωρείται ο πιο αγαπητός χάκερ στην ιστορία καθώς βρήκε πολλούς υποστηρικτές και υπέρ του πραγματοποιήθηκε η ακτιβιστική καμπάνια «Free Kevin».

Αξίζει να σημειωθεί ότι έμεινε φυλακισμένος χωρίς δίκη περίπου πέντε χρόνια. Έγινε δηλαδή ο υπόδικος με τη μακρύτερη περίοδο προφυλάκισης στην αμερικανική ιστορία.

Απελευθερώθηκε στις 21 Iανουαρίου του 2000. O εκπρόσωπος Τύπου της ομοσπονδιακής φυλακής του Λόμποκ ανακοίνωσε ότι στις 7.30 το πρωί ο Mitnick πέρασε την πύλη και έφυγε αμέσως με την οικογένειά του, χωρίς να μιλήσει στους ρεπόρτερ. Tα μέσα άρχισαν ήδη τις εικασίες και τις θεωρίες συνωμοσίας. Aλλοί τον θέλουν να δραστηριοποιείται στις μυστικές υπηρεσίες, άλλοι να μένει αμετανόητος χάκερ και άλλοι να γίνεται ένας νέος ψηφιακός ήρωας.

Ανάμεσα στα εξακριβωμένα ποινικά αδικήματα του Mitnick, περιλαμβάνεται η εισβολή στα συστήματα των DEC (σ.σ. καταδικάστηκε με ένα χρόνο φυλάκιση το 1989, για αυτό), Motorola, NEC, Nokia, Sun και Fujitsu Siemens. Επίσης απέκτησε δικαιώματα administrator στον ΙΒΜ minicomputer της Ακαδημίας Υπολογιστών του Λος Άντζελες, αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσει ένα στοίχημα. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο Μίτνικ δεν ήταν το κλασικό δείγμα προγραμματιστή-hacker, όσο του αριστοτέχνη της κοινωνικής μηχανικής, καθώς κατά βάση κατάφερνε να αποσπά τη χρήσιμη πληροφορία απευθείας από τα κατάλληλα άτομα.

Έχει -επισήμως- παραδεχτεί ότι:

-Χρησιμοποίησε τα συστήματα έκδοσης εισιτηρίων του Los Angeles για να μην πληρώνει εισιτήριο

-Χάκαρε τα συστήματα της DEC για να δει τον πηγαίο κώδικα του VMS, πράγμα που κόστισε στην DEC 160000 δολάρια

-Πήρε πλήρη διαχειριστικά δικαιώματα σε ένα minicomputer της IBM για να κερδίσει ένα στοίχημα.

-Χάκαρε τα συστήματα των εταιρειών Motorola, NEC, Nokia, Sun Microsystems και Fujitsu Siemens

Adrian Lamo: Ο «καταδότης»

Γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1981 και ανήκει στη «νέα γενιά».

Θύματα του η Microsoft και οι New York Times. Έγινε γνωστός ως ο «άστεγος χάκερ» μιας και δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν με τίποτα. Γιατί; Συνήθιζε να χρησιμοποιεί δημόσιες συνδέσεις internet σε καφετέριες και σε internet cafe.

Όπως είπε κάποτε και ο ίδιος: «Έχω ένα λάπτοπ στο Pittsburgh και μία αλλαξιά ρούχα στο D.C. Αυτό επαναπροσδιορίζει κατά κάποιον τρόπο τη φράση “πολλαπλών δικαιοδοσιών”(multijurisdictional)».

Η «διάρρηξή» του στους New York Times, ωστόσο, αποκαλύφθηκε και, πέραν των περιοριστικών μέτρων, τιμωρήθηκε με τη χρηματική ποινή των 65.000 δολαρίων ως αποζημίωση. Είχε παραδοθεί μόνος του στις αρχές τον Σεπτέμβριο του 2003 μετά από καταγγελία των Times. Ο ίδιος είχε ανάμειξη στις αποκαλύψεις των Wikileaks*.

Το μελανό στοιχείο στην ιστορία του για το οποίο και κατακρίνεται από τους χρήστες του διαδικτύου, είναι ότι έγινε «καταδότης» δίνοντας στοιχεία στο δικαστήριο για τον πληροφοριοδότη του WikiLeaks, τον Bradley Manning.

Σήμερα ο Lamo εργάζεται ως βραβευμένος δημοσιογράφος και δημόσιος ομιλητής.

Gary McKinnon: Ο ευφυής αυτιστικός χάκερ

Σκωτσέζος χάκερ, γεννημένος το 1966. Έφτιαξε το όνομα του με το κωδικό όνομα «Solo». Κατηγορήθηκε για τη μεγαλύτερη παραβίαση όλων των εποχών σε στρατιωτικά υπολογιστικά συστήματα των ΗΠΑ, για 13 συνεχόμενους μήνες από το 2001 και 2002.

Ο McKinnon εισχώρησε στους Αμερικανικούς server και διέγραψε σημαντικά αρχεία, «αχρηστεύοντας» 2.000 ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε στρατιωτικές βάσεις και τη NASA, στον Αμερικανικό Στρατό, στο Πολεμικό Ναυτικό, στην Πολεμική Αεροπορία, στο Πεντάγωνο και σε κάποια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Κάθε φορά που χτυπούσε, άφηνε το μήνυμα “Η ασφάλεια σας είναι σκ@τ@”.

Το ιδιαίτερο στοιχείο, πέραν των τρομακτικών δυνατοτήτων και του ταλέντου του, είναι ότι ο χάκερ έχει διαγνωστεί με το σύνδρομο “Asperger”. Ποιο ήταν το κίνητρο του για να εισχωρεί σε υπολογιστές; Προσπαθούσε να βρει στοιχεία για την ύπαρξη δραστηριότητας αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων και εξωγήινων τεχνολογιών. Αλίευσε φωτογραφίες, φιλμ και άλλες αποδείξεις για εξωγήινα διαστημόπλοια, που κατείχαν μυστικά διάφορες Αμερικανικές υπηρεσίες, διαστημικούς στόλους, μυστικά προγράμματα και λίστες κωδικοποιημένων ονομάτων.

Η NASA κηνυγάει τον McKinnon αλλά η Βρετανία αρνείται να τον εκδώσει στις ΗΠΑ.

Σε δηλώσεις του έχει πει ότι έψαχνε αποδείξεις για την ύπαρξη τεχνολογίας αντιβαρύτητας και «ενέργειας μηδενικού σημείου» (zero point energy) την οποία πίστευε πως κατέχουν οι αμερικανικές υπηρεσίες και την αποκρύπτουν από το κοινό. Πίστευε επίσης ότι η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στην ελεύθερη ενέργεια, λύνοντας έτσι όλα τα ενεργειακά προβλήματα του κόσμου.

Ο McKinnon υπήρξε από τα 15 του χρόνια μέλος της BUFORA (British UFO Research Association), οργάνωσης έρευνας γύρω από τα UFO. Η σημαντικότερη κατ’ αυτόν, ανακάλυψη έγινε στις αρχές του 2002 όταν είχε εισβάλει στους υπολογιστές του κτιρίου 8 του Johnson Space Centre. Τότε βρήκε μια φωτογραφία της NASA που παρουσίαζε ένα UFO σε σχήμα πούρου με σχηματισμούς που έμοιαζαν με γεωδαιτικούς θόλους σε όλες τις πλευρές του.

Καθώς «κατέβαζε» την φωτογραφία με την αργή του σύνδεση, έγινε αντιληπτός από τους διαχειριστές των συστημάτων της NASA. Η σύνδεσή του διακόπηκε πριν ολοκληρωθεί η φωτογραφία, για την ύπαρξη της οποίας έτσι δεν υπάρχει σήμερα καμία απόδειξη. Εκτός από στοιχεία κρυφής προηγμένης τεχνολογίας, ο McKinnon έψαχνε επίσης αποδείξεις για ενδεχόμενη ανάμιξη της αμερικάνικης κυβέρνησης στις τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου. Παραδέχτηκε όμως ότι δεν βρήκε καμία απόδειξη που να στήριζε μία τέτοια πρόταση.

Στη Βρετανία, συνελήφθη τον Μάρτιο του 2002. Μετά τη σύλληψή του υποχρεώθηκε να παρουσιάζεται καθημερινά στο αστυνομικό τμήμα και του απαγορεύτηκε η χρήση υπολογιστή με σύνδεση στο Internet. Με τις κατηγορίες που απαγγέλθηκαν εναντίον του, κινδύνευε με ποινή φυλάκισης 6 μηνών στην χειρότερη περίπτωση ή υποχρεωτική κοινωνική εργασία, βάσει των βρετανικών νόμων. Όμως τον Νοέμβριο του 2002, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ παρενέβη στην υπόθεση, ζητώντας την έκδοσή του στην Αμερική, λόγω των ζημιών που προκάλεσε σε υπολογιστές υπηρεσιών της κυβέρνησης. Το περίεργο και ύποπτο είναι ότι οι διαδικασίες για την έκδοσή του στις ΗΠΑ, δεν ξεκίνησαν παρά τρία χρόνια αργότερα, το 2005. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σαφές γιατί οι αμερικανικές αρχές άργησαν τόσο πολύ. Η υπόθεση της έκδοσής του εκκρεμεί, με τις πιέσεις από την αμερικανική πλευρά για την έκδοσή του να συνεχίζονται. Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, αν εκδοθεί, κινδυνεύει να δικαστεί ως τρομοκράτης αντιμετωπίζοντας ποινή κάθειρξης που μπορεί να φτάσει τα 70 χρόνια, χρηματική ποινή πάνω από 1.000.000 δολάρια, ακόμη και εγκλεισμό στο Γκουαντάναμο.

Για την υποστήριξη του, έχει δημιουργηθεί και η ιστοσελίδα freegary.org.uk

Raphael Gray: Ο «Άγιος»

Και αυτός είναι μέλος της νέας γενιάς χάκερ μιας και γεννήθηκε το 1982. Ξεκίνησε τη δράση του στην ηλικία των 19 ετών, ενώ από τότε αποκαλούσε τον εαυτό του «Άγιο».

Σύμφωνα με τον ίδιο έσπασε βάσεις δεδομένων προσπαθώντας όπως έχει πει να βοηθήσει sites ηλεκτρονικού εμπορίου. Με τη δράση του έσπασε τις βάσεις δεδομένων ηλεκτρονικών καταστημάτων κλέβοντας αριθμούς πιστωτικών καρτών και προσωπικά δεδομένα από περίπου 26.000 Αμερικανούς, Βρετανούς και Καναδούς, το 2000.

Όπως έλεγε, ήθελε να επιστήσει την προσοχή σε κενά των συστημάτων ασφαλείας, ωστόσο κανείς δεν κατάλαβε γιατί δημοσιοποίησε τους αριθμούς των πιστωτικών καρτών.

Συνελήφθη το 2001 και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια ψυχιατρικής θεραπείας. Χρησιμοποιώντας μια εκ των πιστωτικών καρτών που είχε υποκλέψει, αγόρασε και έστειλε χάπια βιάγκρα στον…. Bill Gates. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μεταξύ άλλων είχε δηλώσει και φανατικός οπαδός του θρύλου, Kevin Mitnick (βλέπε παραπάνω).

Και για το τέλος, Aaron Swartz

Η περίπτωση του Aaron Swartz είναι διαφορετική και εντελώς μοναδική. Υπήρξε χαρισματικός χάκερ και ακτιβιστής για τα ψηφιακά δικαιώματα, ενώ αυτοκτόνησε στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία μόλις 26 ετών, τον Ιανουάριο του 2013.

Στα 14 του χρόνια, ήταν ένας από τους δημιουργούς του RSS (Rich Site Summary).

Αργότερα αφοσιώθηκε στην πεποίθηση του ότι οι πληροφορίες πρέπει να διανέμονται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, ενώ δήλωνε ότι «οι πληροφορίες αποτελούν εξουσία. Αλλά όπως σε κάθε εξουσία, υπάρχουν αυτοί που θέλουν να τις κρατήσουν για τον εαυτό τους».

Σε μανιφέστο που είχε εκδώσει το 2008, είχε γράψει ότι «ολόκληρη η επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, που έχει δημοσιευτεί ανά τους αιώνες σε βιβλία και περιοδικά, μετατρέπεται σε ψηφιοποιημένο υλικό και κρατείται στα χέρια ορισμένων ιδιωτικών εταιρειών. Ο επιμερισμός των πληροφοριών δεν είναι κάτι ανήθικο αλλά αποτελεί μια επιτακτική ανάγκη. Μόνο εκείνοι που είναι τυφλωμένοι από την απληστία θα αρνηθούν σε κάποιον φίλο ένα αντίγραφο».

Τον Ιούλιο του 2011 είχε συλληφθεί από τις ομοσπονδιακές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών με κατηγορίες ότι έκλεψε εκατομμύρια ακαδημαϊκά κείμενα και βιβλία από το ψηφιακό αρχείο του MIT. Κατά τη διάρκεια της δίκης είχε δηλώσει αθώος, και αντιμετώπιζε 35 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 1 εκατομμυρίου δολαρίων σε περίπτωση που καταδικαζόταν.

Ο Swartz είχε δηλώσει αρκετές φορές ότι έπασχε από κατάθλιψη, ενώ είχε αναφέρει ότι πολλές στιγμές στη ζωή του είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας.

Πηγή