Βασιλική και Σοφία: Οι 9χρονες δίδυμες που χάθηκαν με τους παππούδες τους στο Μάτι – «Ήταν μία υπέροχη άμορφη μάζα»

Μια από τις πιο σπαρακτικές ιστορίες της τραγωδίας στο Μάτι αφορά τα 9χρονα δίδυμα κορίτσια, τη Βασιλική και τη Σοφία, που χάθηκαν μαζί με τους παππούδες τους. Επτά χρόνια μετά, οι μαρτυρίες των γονιών τους εξακολουθούν να ραγίζουν καρδιές.

Αγκαλιασμένοι μέχρι τέλους

Η ιστορία των δύο παιδιών έγινε σύμβολο της τραγωδίας. Η Σοφία και η Βασιλική μαζί με τον παππού Φίλιππο και τη γιαγιά τους βρέθηκαν στο μοιραίο οικόπεδο της οικογένειας Φράγκου. Οι σοροί τους ανακαλύφθηκαν αγκαλιασμένοι. Όπως περιέγραψε ο πατέρας τους, Γιάννης Φιλιππόπουλος:
«Στο οικόπεδο με τα 26 πτώματα ήταν το πρώτο αμάξι του πατέρα μου, αφού έκαναν έρευνες βρήκαν αυτή την υπέροχη άμορφη μάζα, η μανούλα μου από κάτω, τα κορίτσια στη μέση και ο πατέρας μου από πάνω με τα χέρια του ανοιχτή αγκαλιά».

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, λένε οι γονείς, αν δεν είχαν λάβει λανθασμένες οδηγίες από τις Αρχές. Αντί να φύγουν, τους οδήγησαν κυριολεκτικά μέσα στην καταστροφή.

«Ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε…»

Η μητέρα των κοριτσιών, Γεωργία Ξυραφάκη, περιέγραψε στο δικαστήριο την αγωνία των τελευταίων επαφών:
«Ήταν όλα ήσυχα… Τους χαιρετήσαμε και ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε…».

Η οικογένεια είχε επιστρέψει προσωρινά στην Αθήνα για κάποιες υποχρεώσεις. Τα παιδιά μαζί με τους παππούδες τους αναχώρησαν ξανά για τη Νέα Μάκρη και από εκεί ξεκίνησε η αγωνία.

Οι τηλεφωνικές γραμμές άρχισαν να μην απαντούν, οι ειδήσεις μιλούσαν για φωτιές και ο σύζυγος πήρε τη μηχανή για να πάει να ψάξει. «Έχει φωτιές δεξιά αριστερά δεν μπορώ να προχωρήσω, είναι παντού σκοτάδι και φωτιά», της είπε στο τηλέφωνο.

Ακολούθησαν ατελείωτα τηλεφωνήματα στην αστυνομία, στην Πυροσβεστική, στα νοσοκομεία. Δεν έβρισκαν άκρη. Η μητέρα περιέγραψε πως πήγαν σε κάθε πιθανό σημείο, προσπαθώντας να εντοπίσουν ένα ίχνος. Η απελπισία τους μεγάλωνε όσο περνούσαν οι ώρες.

Ένα βίντεο που έδωσε ελπίδες

Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης, ένα βίντεο από αλιευτικό που μετέφερε παιδάκια έδωσε στους γονείς μια μικρή ελπίδα. Πίστεψαν πως αναγνώρισαν τις κόρες τους. Έφτασαν μέχρι τηλεοπτικό σταθμό, έτρεξαν στο Λιμενικό, ρώτησαν παντού. «Εκεί αναπτερώθηκε το ηθικό μας, είπαμε θα τα βρούμε τα παιδιά μας, κάποιος θα τα έχει φροντίσει».

Δυστυχώς, δεν υπήρχε καμία επιβεβαίωση. Η μαρτυρία της μητέρας σοκάρει όταν περιγράφει πως κάποιοι ανάλγητοι άνθρωποι τους τηλεφωνούσαν κοροϊδευτικά.
«Με παίρνανε τηλέφωνο, “έλα έχουμε τα παιδιά σου”, “τα σκοτώνουμε”, μου έκαναν παιδικές φωνές και βάζανε τα γέλια…», κατέθεσε ο πατέρας.

«Η πεθερά μου κάτω, τα παιδιά στη μέση και ο πεθερός μου από πάνω»

Τέσσερις ημέρες μετά, ήρθε η τραγική επιβεβαίωση. Τα σώματα των παππούδων βρέθηκαν αγκαλιασμένα με των παιδιών. Ο πατέρας τους κατέθεσε πως, λόγω της ηλικίας και της ομοιότητας, δεν ήταν δυνατό να ταυτοποιηθούν αμέσως.

«Ζήτησα να κατεβάσω εγώ τα φέρετρα, σαν τελευταίο αντίο, δεν μπορούσα να κόψω ούτε μία τούφα μαλλάκι, να έχω να θυμάμαι…», είπε.

Το σοκ ήταν διπλό όταν πληροφορήθηκαν πως τα πόδια της γιαγιάς ήταν μερικά μέτρα μακριά. Έγινε και συμπληρωματική ταφή.

«Η δικιά μου οικογένεια πήγε τσάμπα», κατέληξε συντετριμμένος.

Στην αναζήτηση τους συνάντησαν μόνο αδιαφορία

Ο Γιάννης Φιλιππόπουλος περιέγραψε τις δικές του προσπάθειες:
«Έφτασα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Κάνανε προσπάθειες να με σταματήσουν, αλλά μόνο αν με πυροβολούσαν θα με σταματούσαν».

Δεν βρήκε πουθενά κρατική παρουσία. Ούτε αστυνομία, ούτε Πυροσβεστική.
«Πήγα σε ένα βενζινάδικο στη Ραφήνα και τους λέω τι κάνετε εδώ φύγετε είναι επικίνδυνο. Εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης και τους έδιωξα».

Μετά από αμέτρητα τηλεφωνήματα, του είπαν: «Στους ζωντανούς δεν είναι. Ψάξτε στους πεθαμένους. Πήγαινε στο Γουδή».

«Στα μάτια μου θα μείνει ένα νεκροταφείο»

Η αδελφή του Γιάννη, Ελένη, με δάκρυα στα μάτια έδειξε στο δικαστήριο ένα καμένο βραχιόλι. «Γύρω από εκεί θάνατος, όλα καμένα. Οι σοροί τους βρέθηκαν 122 μέτρα από το αμάξι. Στα μάτια μου θα μείνει ένα νεκροταφείο…».

Μαρτυρίες και άλλων συγγενών των θυμάτων συμπληρώνουν το παζλ του τρόμου. Η κ. Βαρβάρα Γεωργακοπούλου περιέγραψε πως έμεινε στην παραλία δίπλα στο άψυχο σώμα του συζύγου της μέχρι που την ανάγκασαν να φύγει.
«Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να αφήνεις πίσω τη σορό του ανθρώπου σου…».

Η κ. Ειρήνη Ορφανού, μιλώντας για την αδελφή της, ανέφερε:
«Ήταν καμένη, ήταν συγκλονιστικό θέαμα… Αυτό που έγινε στο Μάτι δεν είχε ξαναγίνει ποτέ».

Ένα πάρκο στη μνήμη τους

Στη μνήμη της Σοφίας και της Βασιλικής, ο Κοντοθάνος Άγγελος, φίλος του πατέρα τους, με τη συγκατάθεσή του, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μικρό πάρκο στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Εκεί που τα κορίτσια έπαιζαν χαρούμενα.

Ένα ήσυχο μέρος, που θα θυμίζει τη γλύκα και την αθωότητα που χάθηκε τόσο άδικα.

Πηγή: athensmagazine.gr