Σύζυγος βρίσκει τη γυναίκα του μέσα στην παιδική κούνια. Σοκαρισμένος συνειδητοποιεί…

Η Dayna και ο Matt, ένα ζευγάρι από το Μίσιγκαν, καλωσόρισαν στον κόσμο την κόρη τους Luella τον Οκτώβριο του 2015.

Πριν από μερικές εβδομάδες, η Dayna δημοσίευσε μια φωτογραφία στην σελίδα της στο Facebook, και δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν viral μέσα σε λίγες μέρες.

Η φωτογραφία δείχνει την Dayna να είναι ξαπλωμένη δίπλα στην κόρη της μέσα στην παιδική κούνια, όσο το μωρό έκλαιγε και φώναζε. “Ο σύζυγός μου γύρισε σπίτι και αντίκρυσε αυτή την σκηνή, και το δημοσιεύω αυτό, επειδή απαθανατίζει την αγάπη μου,” γράφει η Dayna. “Αυτό το όμορφο και εξαντλητικό πράγμα που αποκαλούμε γονεϊκή φροντίδα, μου θύμισε μια υπόσχεση που της έκανα.”

Η φωτογραφία συνοδεύεται με την δυνατή ιστορία της Dayna. Εκείνη και ο Matt πήγαν μια φορά σε ένα συνέδριο του εκκλησιάσματός τους, και ήταν μία από τις πρώτες φορές που άφησαν την Luella στο σπίτι. Όσο βρίσκονταν εκεί, ένας ιεραπόστολος μοιράστηκε την ιστορία του στη σκηνή και έχει μείνει στην Dayna.

Ο ιεραπόστολος είχε επισκεφτεί ένα ορφανοτροφείο στην Ουγκάντα. Στο βρεφοκομείο, υπήρχαν πάνω από 100 κούνιες γεμάτες με μωρά – αλλά κάτι αμέσως του φάνηκε περίεργο. Τα μωρά ήταν εντελώς ήσυχα. 100 μωρά, και δεν υπήρχε κανένα κλάμα. Το μόνο που άκουγε ήταν ησυχία. Έτσι, ο ιεραπόστολος γύρισε προς τον υπεύθυνο και ρώτησε γιατί το βρεφοκομείο ήταν τόσο ήσυχο.

Η απάντηση του υπεύθυνου ήταν κάτι που σόκαρε εντελώς την Dayna μέσα της, και ήταν ο λόγος που σκαρφάλωσε στην κούνια της Luella εκείνη τη μέρα…

“Τον κοίταξε και απάντησε, ‘Μετά από μια εβδομάδα όταν μας έρχονται εδώ, και κλαίνε ατελείωτες ώρες, τελικά σταματάνε, όταν συνειδητοποιούν ότι κανείς δεν έρχεται γι” αυτά…’

Σταματάνε να κλαίνε όταν συνειδητοποιούν ότι κανείς δεν έρχεται γι” αυτά. Όχι σε 10 λεπτά, όχι σε 4 ώρες, και ίσως ποτέ…

“Λύγισα και έγινα κομμάτια.

Κυριολεκτικά μπορούσα να μαζέψω τα κομμάτια της ψυχής μου που σκορπίστηκαν στο πάτωμα του συνεδριακού κέντρου. Αλλά αντίθετα, μου προκάλεσε κάτι μέσα μου..Μια υπόσχεση που έδωσα στον κόρη μου.

Γυρίσαμε σπίτι, και εκείνο το βράδυ όσο η Luella ανάπαυε το κορμάκι της πάνω μου, της έδωσα μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση ότι πάντα θα ερχόμουν κοντά της.

Πάντα.”

“Στις 2:00 π.μ. όταν απεγνωσμένα κλάματα έρχονταν από το παιδικό δωμάτιο, θα πηγαίνω κοντά της.

Σε κάθε στιγμή που μας χρειάζεται, θα είμαστε δίπλα της. Θα της δείξουμε ότι υπάρχει πάντα ένα ασφαλές μέρος, και πάντα θα είμαστε κοντά της. ” Μοιραστείτε αυτή την συγκινητική ιστορία με τους φίλους σας.