«Πρώτο καλοκαίρι χωρισμένη: Όλη μέρα τον παρακολουθώ στο Facebook!»

Το πρόβλημα του χωρισμού αντιμετωπίζεται με διάφορους τρόπους. Άλλοι κλείνονται στον εαυτό τους, άλλοι το ρίχνουν έξω. Πολλοί εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους ακόμη και με το γράψιμο.

Σε γνωστό blog αναγνώστρια μοιράζεται την ιστορία του δικού της χωρισμού…

Φέτος είναι το πρώτο καλοκαίρι που περνάω ολομόναχη. Μετά το πρόσφατο διαζύγιό μου το έριξα στη δουλειά, οπότε δεν κατάλαβα πολλά πράγματα. Εργασιοθεραπεία κανονική.

Βέβαια οι επιπτώσεις άρχισαν να διαφαίνονται σιγά σιγά. Πρώτα οι φίλοι χωρίστηκαν σε στρατόπεδα.

Οι δικοί του και οι δικοί μου. Φυσικά οι δικοί του υπερτερούσαν.

Ποιο ζευγάρι θέλει να κάνει παρέα με μια εμφανίσιμη ‘’ ζωντοχήρα”;

Έτσι οι προσκλήσεις κόπηκαν μαχαίρι. Δεν το είχα αντιληφθεί βέβαια λόγω δουλειάς και περιορισμένου ελεύθερου χρόνου.

Και έφθασε αισίως το καλοκαίρι.

Η εταιρεία τον Αύγουστο έκλεινε και εγώ έπρεπε να πάρω υποχρεωτικά την άδειά μου.

Ο απόλυτος πανικός.

Τι θα κάνω όλο τον Αύγουστο, μόνη μου.

Η κόρη μου, η οποία με στήριξε όλο το διάστημα που πέρασε ήταν απόλυτη.

’’Εγώ θα πάω με τις φίλες μου και εσύ να πας στο νησί στη γιαγιά’’.

Αυτό φυσικά ήταν μια λύση. Αλλά δεν ήμουν ακόμη έτοιμη. Στο νησί πήγαινα κάθε χρόνο όλα τα χρόνια που ήμουν παντρεμένη.

Δεν ήταν τόσο εύκολο για μένα αφενός να πάω μόνη μου σε ένα μέρος που είχα τόσες αναμνήσεις αφετέρου άντε να εξηγήσεις σε όλους τους συγγενείς γιατί φέτος πήγα μόνη μου και να αναγκάζομαι να απολογούμαι για το διαζύγιο.

Και νά’ μαι στο σπίτι μου Αυγουστιάτικα με καύσωνα. Στην αρχή σκέφτηκα, θα ξεκουραστώ, θα ηρεμήσω θα απολαύσω το σπίτι μου, θα διαβάσω κάποια βιβλία που πάντα ήθελα .

Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ήδη από τις πρώτες μέρες έχω πάθει κατάθλιψη. Έχω πέσει στα πατώματα. Δεν ήμουν πότε τόσες μέρες μόνη μου. Σέρνομαι από καναπέ σε κρεβάτι από κρεβάτι σε πολυθρόνα.

Τα πιάτα στοίβα στο νεροχύτη, ρούχα πεταμένα εδώ και εκεί. Τουλάχιστο δεν ενοχλούν κανένα! Αυτό είναι το μόνο θετικό της υπόθεσης.

Προσπαθώ να ξεκινήσω κάποιο βιβλίο, αλλά δεν έχω καθόλου διάθεση.

Το μόνο που με ενεργοποιεί με στα πλαίσια της εμμονής, είναι η να παρακολουθώ στο facebook το προφίλ του ακατανόμαστου.

Έτσι λέω τον πρώην μου.

Ψάχνω μανιωδώς εάν «ανέβασε» κάποιο post για να μάθω που βρίσκεται, μετά ψάχνω μανιωδώς τα LIKE για να ανακαλύψω ποιος ανεβάζει αντίστοιχο ποστ. Μπίνγκο!

Ο ακατανόμαστος έκανε διακοπές στην Πάρο και είχε μαζί του κάποια Ελένη αγνώστου προελεύσεως.

Δεν ανέβασαν μαζί κάποια φωτογραφία, που σημαίνει ότι είναι ανεπίσημο, (απ’ ότι μου είπε και μία ξαδέρφη μου, που ασχολείται πιο πολύ με αυτά)… αλλά έκαναν check in στην ίδια τοποθεσία.

Χάρηκα που δεν φωτογραφίζονται μαζί,  αλλά φουρκίστηκα όταν σκέφτηκα εμένα να λιώνω μόνη μου στο σπίτι και αυτός να κάνει διακοπές και να τριγυρνάει αδυνατισμένος και στα καλύτερα του.

Τώρα θα μου πεις ότι δεν τον ξεπέρασα. Δεν νομίζω.

Ήταν κοινή απόφαση το διαζύγιο.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι με έχει πιάσει. Ίσως είναι η βαρεμάρα!

Εκείνο που είμαι σίγουρη είναι ότι το επόμενο καλοκαίρι θα οργανωθώ.

Δεν πρόκειται να ξαναμείνω μόνη στο σπίτι!

Πηγές: efisecrets.gr