Πως Κάηκαν ζωντανοί οι τέσσερις νέοι-«Ήταν ανοικτό το τηλέφωνο και δεν άκουγα τίποτα… Mετά δεν ξανά απάντησαν ποτέ»

Συγκλονίζουν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκαν νεκροί οι τέσσερις Αιγύπτιοι στην προσπάθεια τους να διαφύγουν από τις πύρινες γλώσσες.

Οι άτυχοι εργάτες, ενώ προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις αδηφάγες φλόγες, αυτές τους περικύκλωσαν, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να διαφύγουν ποτέ και να βρουν φρικτό θάνατο.

Οι τέσσερις εργάτες από την Αίγυπτο, 35, 29, 28 και 24 ετών, που ήρθαν στην Κύπρο για ένα καλύτερο αύριο, όταν έλαβαν την οδηγία από τον εργοδότη τους για να απομακρυνθούν, άφησαν το όχημα τους και προσπάθησαν να εγκαταλείψουν το μέρος πεζοί.

Όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα εξετάσεις, το όχημα των θυμάτων εντοπίστηκε περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από το χωράφι όπου εργάζονταν, ενώ σε κάποιο σημείο του δρόμου, φαίνεται να έχασαν τον έλεγχο του οχήματος του.

Ακολούθως, σύμφωνα με τις ενδείξεις, τα θύματα φαίνεται να εξήλθαν από το όχημα και να επιχείρησαν να διαφύγουν με τα πόδια.

Οι σοροί τους, βρέθηκαν περίπου 500 μέτρα μακριά από το όχημα τους.

Όπως ανέφερε στον REPORTER, συγγενικό πρόσωπο των θυμάτων που βρίσκεται στο σημείο της τραγωδίας, δύο εκ των θυμάτων καταλείπουν ανήλικα παιδιά, ενώ ένας από τους Αιγύπτιους περίμενε να πάει στην χώρα του για να παντρευτεί.

Στο σημείο της τραγωδίας, βρίσκονται μέλη της Αστυνομίας για έρευνες, ενώ έχουν κληθεί και οι ιατροδικαστές.

Μιλώντας στον REPORTER, o εργοδότης των τεσσάρων εργατών, Χρίστος Κωνσταντίνου, περιγράφει τη συνομιλία του με τα θύματα, καθώς ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που συνομίλησε μεταξύ τους.

«Η περιπέτεια για μένα ξεκίνησε γύρω στις τέσσερις. Ήμουν στο χωριό, αντιληφθήκαμε ότι είχε καπνούς στην πλευρά του Αρακαπά. Το πρόγραμμα για τα κοπέλια έλεε ότι θα έφευγαν γύρω στις τέσσερις να πάνε προς ένα άλλο χωράφι από το σπίτι που εμέναν για να μαζέψουν ντομάτες. Οπότε όταν είδα τον καπνό έπιασα τους τηλέφωνο. Μόλις είδαμε τη φωτιά εμείς, πιστεύαμε ότι ήταν Αρακαπά. Πιάνω τον τηλέφωνο και μου λέει ‘μάστρο, απέναντι παζάρι που είναι ο Σύνδεσμος Φθαρτεμπόρων’.

Η φωτιά ήταν δεξιά του ποταμού προς τον Αρακαπά και μόνο εκεί στον Σύνδεσμο είχε μια εστία φωτιάς. Τους λέω εντάξει εννοείται δεν θα πάμε κάτω να μαζέψουμε ντομάτες, βάρτε τη ψεκαστήρα στο αυτοκίνητο, βάρτε και 500 λίτρα νερό και ελάτε χωριό. Εντωμεταξύ, μέχρι να κλείσουμε το τηλέφωνο, η φωτιά ήταν πάνω στη μούττη του βουνού απέναντι.

Μετά ξανά πιάνω τους τηλέφωνο κατά τις 4:30, και μου λέει ‘μάστρε φωτιά βορκά’. Ο βορκάς είναι από την άλλη πλευρά, εκεί που θα πήγαιναν να μαζέψουν ντομάτες και ‘φεύγω τωρά’ λέει μου, πάω χωριό.

Προσέχετε τους λέω μέσα στον δρόμο, γιατί μπορεί να βρείτε φωτιές, διότι ήταν απίστευτη η ταχύτητα της φωτιάς. Τους ξανά πήρα τηλέφωνο μετά, ήταν ανοικτό το τηλέφωνο, αλλά δεν τους άκουγα, δεν άκουγα τίποτα. Μετά τους ξανά πήρα, αλλά δεν μου απαντούσαν.

Η τελευταία μου κουβέντα ήταν αν βρείτε φωτιά, κατεβείτε από το αυτοκίνητο και βρείτε περβόλι καθαρό. Είχε μείνει για ένα λεπτό ανοικτό το τηλέφωνο στην τελευταία κλήση και δεν άκουγα τίποτα, μετά δεν μου ξανά απάντησαν ποτέ…».

Μετά, συνεχίζει να αναφέρει συγκλονισμένος ο κ. Κωνσταντίνου, «μας είπαν να εκκενώσουμε το χωριό, πήγαμε πάνω στον Φαρμακά. Πήρα τηλέφωνο ένα φίλο τους εγώ και τον ρώτησα αν γνωρίζει τίποτα. Καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα… Ρωτούσα διαφόρους φίλους, έπαιρνα τηλέφωνα, κανένας δεν είχε ίχνη τους…

Έπιασα και τον μουχτάρη για να του πω ότι πλέον έχει εγκλωβισμένους στο χωριό μας και πήρα και πυροσβεστική και από εκεί και πέρα δηλώθηκαν ως ελλείποντες. Αρχικά, βρήκαν το αυτοκίνητό τους, αλλά αυτούς δεν τους έβρισκαν. Κινητοποιήθηκαν έπειτα όλοι μετά, ήρθαν και Αιγύπτιοι φίλοι τους και τους έψαχναν. Σκέφτηκα ότι μπορούσαν να έφυγαν περπατητοί προς τους Αγίους Βαβατσινιάς.

Σε κάποια φάση πήραμε ειδοποίηση από την Αστυνομία, όταν τους ψάχναμε, ότι το τελευταίο σήμα που βρέθηκε από το τηλέφωνό τους, ήταν στην Εφταγώνια.

Έτσι πήραμε ελπίδες ψεύτικες… Πηγαίνοντας προς την Εφταγώνια με πήρε ο κ. Νουρής που μου έδωσε οδηγίες. Και σήμερα το πρωί ξεκίνησαν οι Αιγύπτιοι και έψαχναν… Ήρθε επίσης και Πολιτική Άμυνα και Αστυνομία και ψάχναμε, μέχρι που βρεθήκαμε εδώ… Ήταν πάρα πολύ καλοί άνθρωποι… Χρυσά παιδιά… Εργατικοί και μάλιστα του ενός είχα αδυναμία…».