Η πιο δυνατή προσευχή στην Παναγία: Όταν την χρειαστείς και την πεις θα έρθει, στις δυσκολότερες στιγμές σου

Η Παναγία επεμβαίνει στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μας, όπως είναι η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου ο ασθενής είναι μόνος τους και παλεύει για τη ζωή του.

Στο διαδίκτυο, υπάρχει ένα κείμενο τού αείμνηστου λαμπρού Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, με τις νομικές του γνώσεις, αλλά και το ήθος του και περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής θεραπείας, στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση.

Γράφει για το «έντονο συναίσθημα απομόνωσης», για την «αίσθηση τής εγκατάλειψης, «τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς», τις πολλές σκέψεις πού «κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου» και πού ταλανίζουν την ψυχή του.

Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις «από τα προηγούμενα χρόνια», αλλά πάλι τον κατέκλυσε «το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως».

Στη συνέχεια γράφει: «Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.

Από την στιγμή αυτή, η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι «η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.

Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.

Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.

Η επέμβαση της Παναγίας στις δύσκολες στιγμές του ανθρώπου

Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της.

Προσευχή για την Παναγία

Εξάλλου, μια άκρως συγκινητική προσευχή για την Παναγία, από τους Αγιορείτες Πατέρες, μπούν να λένε οι πιστοί.

“Ευχαριστώ σε Δέσποινα, αγαπημένη Κόρη που μ΄ έκανες εις την καρδιά, από παππού, εγγόνι.

Στην όψη σου γονάτισε κάθε μου αμαρτία και άφησα στο Όρος σου, κάθε παλιά αιτία.

Από το χέρι μ’ έπιασες να σ΄ έχω αντιστήλι και στου γουμένου μ΄ έβαλες το Άγιο Πετραχήλι.

Με Φώτισες Παντάνασσα και λάλησαν τα χείλη και η χαρά πλημμύρισε τα δυο πικρά μου χείλη”.

Το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας σε μητέρα με βρέφος: «Η Θεοτόκος φύλαξε εμένα και το παιδί μου»

Το εντυπωσιακό θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας στη Μονή της στον Προυσσό Καρπενησίου, σε συνδυασμό με την παρουσία μιας νεαρής μητέρας και του νεογέννητου μωρού, προκαλεί βαθύ συναισθηματικό πλήγμα.

Στο δεξιό τμήμα της εκκλησίας της Παναγίας της Προυσιώτισσας υπάρχει ένας επικίνδυνος γκρεμός που οδηγεί σε ένα βαθύ βάραθρο. Η πτώση εκεί θεωρείται αναπόφευκτα θανατηφόρα. Ακόμα και η προσέγγιση του σημείου αυτού και η προσπάθεια του να κοιτάξει κανείς προς τα κάτω προκαλεί έντονο φόβο, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να απομακρυνθεί τρομαγμένος.

Μια ιδιαίτερη ημέρα, κατά την οποία πραγματοποιείται η συνάξη της μονής, συνήθως στις 23 Αυγούστου, μια γυναίκα που ήταν στο σημείο αυτό και κρατούσε το βρέφος της, έπεσε στον επικίνδυνο γκρεμό λόγω του συνωστισμού, μαζί με το παιδί της.

Οι παρευρισκόμενοι αντέδρασαν με θλίψη όταν συνειδητοποίησαν το τραγικό συμβάν, ενώ οι συγγενείς της και ένας ιερομόναχος τράβηξαν προς τον πάτο του βαράθρου για να αντιμετωπίσουν την τραγική κατάσταση και να κηδέψουν τα θύματα.

Ωστόσο, όταν φτάσανε στον λάκκο, εκεί βρήκαν τη γυναίκα που πίστευαν ότι είχε πεθάνει, καθήμενη σε ένα βράχο και να θηλάζει το μωρό της. Ακόμη, ούτε εκείνη ούτε το παιδί της είχαν υποστεί κάποιο τραύμα.

Όταν την ερώτησαν να αναφέρει λεπτομερώς τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση και πώς κατάφερε να μείνει ανέπαφη, ανταποκρίθηκε λέγοντας: «Όταν έπεσα κάτω στον γκρεμό, δεν πρόφτασα να πω τίποτε παρά μόνον τούτο: Παναγία μου Προυσιώτισσα, βοήθησε με. Η δε Κυρία Θεοτόκος όπως βλέπετε με φύλαξε, και μένα και το παιδί μου».

Η προσευχή στην Παναγία την Προυσιώτισσα:

Προσευχή στην Παναγία Γιάτρισσα εις πάσαν ασθένεια

Χαίρε ω Μεγαλόχαρη Παρθένε Ευλογημένη

Εσύ γιατρεύεις την καρδιά την κάθε πονεμένη

Πάντα την θεία χάρη σου όλη επικαλούμαι

Καί την Γλυκιά Μανούλα τους ζητούν να γιατρευτούνε.

Είσαι η Μάνα η Στοργική που δεν κρατάς κακία

Βασίλισσα Βασιλισσών Γιάτρισσα Παναγία

Μνήσθητι και τον δούλου Σου (τάδε) που σε έχει ζωγραφίσει

και αν είναι ανειδίκευτος Εσύ τον εξειδικεύσεις

Εγώ είμαι η Γιάτρισσα όπου με λεν Μαρία

και ο Θεός με βάπτισε Δέσποινα Παναγία.

Ω Παναγία μου Γιάτρισσα γλυκιά μας Παναγία.

Πού οι Αγγέλοι εκτελούν την κάθε προσταγή σου.

Δώσε σε κάθε ασθενή που σε επικαλείται

Υγεία εις στο Σώμα του, μαζί και στην ψυχή του.

Όλος ο κόσμος Ερωτά, που θαύρη Σωτηρία

μες την Σχολή της Γιάτρισσας που δίνει ευλογία

θα είναι η σχολή αυτή στον κόσμο η πιο ξακουστή

και με Μεγάλη Προσευχή θα δώσωμεν εις τον καθή

ότι η καρδιά του μας ζητεί

Άσπιλε και Αμόλυντε Γιάτρισσα Παναγία δώσε σε κάθε άρρωστο στο σώμα του υγεία.

Αμήν.

«Άκουσα τις ικεσίες σας και ήρθα…»: Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας σε νοσοκομείο και η θεραπεία καρκινοπαθούς

Θαύματα Παναγίας: Η Παναγία η Θεοτόκος είναι το σημαντικότερο σύμβολο της Ορθοδοξίας και πολλοί είναι οι πιστοί που έχουν καταθέσει θαύματα από την Μεγαλόχαρη που άλλαξαν τη ζωή τους.

Το θάυμα της Παναγίας σε καρκινοπαθή γυναίκα

Ο σύζυγος της Ερρίκος αντί να την παρηγορεί βαρυγκωμούσε:

Νά πάρ᾿ η οργή! Κακό που με βρήκε!

«Έχε υπομονή κι ελπίδα, γιέ μου», τον νουθετούσε η γιαγιά της Έρμινας. «Ο Θεός είναι μεγάλος».

«Αφού είναι μεγάλος, γιατί καταδέχεται και τα βάζει μ᾿ εμάς τους μικρούς;», διαμαρτυρόταν εκείνος.

Η ασθένεια έπαιρνε μάκρος. Ο Ερρίκος δεν άντεχε να βλέπει τη σύντροφό του σ᾿ αυτά τα χάλια, μα ούτε και κουράγιο της έδινε. Η Έρμινα ήταν πεντάρφανη. Μοναδικό της στήριγμα είχε την καλή της γιαγιά. Χάρη σ᾿ αυτήν είχε πάρει τον καλό δρόμο κι είχε γίνει χαρακτήρας σεμνός, σοβαρός και ευσεβής.

«Γιαγιά μου, πόσο σε κουράζω τώρα που θα έπρεπε να σε βοηθώ!», της έλεγε.

«Μη στενοχωριέσαι, κορούλα μου. Πού ξέρεις; Η Παναγιά μας κάνει και θαύματα. Πρωί και βράδυ την παρακαλώ με δάκρυα να σου χαρίσει χαρίσει την υγεία. Παρακάλεσε τη κι εσύ», την προέτρεψε.

Στο νοσοκομείο που πήγε, η κατάσταση της διαρκώς χειροτέρευε.

Στο στάδιο που βρίσκεται η ασθένεια δεν παρέχει ελπίδες, γνωμάτευαν οι γιατροί και αποχωρούσαν σιωπηλοί από το κρεβάτι της άρρωστης.

Γιαγιά, παρακάλεσε μία μέρα η Ερμίνα, πήγαινε στον ιερέα του νοσοκομείου να κάνει μία Παράκληση στην Παναγία για μένα. Ύστερα θέλω να έρθει να μ᾿ εξομολογήσει για να κοινωνήσω.

Η γιαγιά εκπλήρωσε την επιθυμία της. Της έφερε μάλιστα και μία εκφραστική εικόνα της Μεγαλόχαρης και της είπε:

«Γύριζε, κόρη μου, να τη βλέπεις, να της μιλάς και να παίρνεις κουράγιο».

Ένα βράδυ η γιαγιά περπατούσε στον διάδρομό του νοσοκομείου. Ξαφνικά, βλέπει μπροστά της μία γλυκύτατη γυναικεία μορφή, ντυμένη με την κάτασπρη στολή προϊσταμένης νοσοκόμας. Παραξενεύτηκε. Δεν ήταν απ᾿ αυτες που ήξερε.

«Σας βλέπω για πρώτη φορά, κυρία προϊσταμένη», παρατήρησε. Θα σάς έχουμε τώρα εδώ; Τιμή μας.

Εγώ, απάντησε η άγνωστη, είμαι η Παναγία.

«Άκουσα τις ικεσίες σας και ήρθα να σάς βοηθήσω. Αύριο λοιπόν το πρωί η Έρμινα θα είναι καλά. Μόνο ν᾿ αφοσιωθεί περισσότερο στον Υίο και Θεό μου!». Αυτά είπε κι έγινε άφαντη.

Η ηλικιωμένη γυναίκα έμεινε μαρμαρωμένη. Όλα μπροστά της στριφογύριζαν. Είδε κι έπαθε να ισορροπήσει. Ύστερα τάχυνε το βήμα της προς την εγγονή της. Τη βρήκε κι εκείνη χαρούμενη.

«Ερμίνα μου, αυτό κι αυτό μου συνέβη», της είπε με χαρά.

«Ναι, γιαγιά, ήρθε και σε μένα η Πανάχραντη. Με χάιδεψε στο κεφάλι και μού έδωσε θάρρος. Δεν πονάω πια. Αισθάνομαι ανάλαφρη!».

Στην πρωινή τους επίσκεψη οι γιατροί άντικρυσαν ανεξήγητο θέαμα:

Η άρρωστη καθόταν ντυμένη σε μία καρέκλα. Μόλις τους είδε, σηκώθηκε χαρούμενη να τους υποδεχθεί.

«Περίεργο!», είπαν μεταξύ τους. Πρόκειται ασφαλώς για θεραπεία με αυθυποβολή. Φαίνεται πώς ενήργησε κίνηση ψυχολογική η παραψυχολογική.

«Κύριοι συνάδελφοι! πήρε τότε τον λόγο η Έρμινα. Σας πληροφορώ – και σαν γιατρός σας βεβαιώνω – πώς τίποτε απ᾿ αυτά που λέτε δεν συμβαίνει. Η θεραπεία μου οφείλεται αποκλειστικά στην Υπεραγία Θεοτόκο!», τους είπε κοφτά.

Πήρε είδηση και ο Ερρίκος. Είχε όμως τίς αμφιβολίες του, παρατηρώντας:

«Σίγουρα πρόκειται για προσωρινή βελτίωση. Αυτές οι αρρώστιες ξανάρχονται με μεταστάσεις. Δεν έχω εμπιστοσύνη».

Μα εδώ δεν συνέβη κάτι φυσιολογικό. Έγινε θαύμα! εξήγησε η θεραπευμένη.

«Δεν πιστεύω εγώ σε θαύματα. Μού φτάνει η πρώτη λαχτάρα!», της είπε.

Η Ερμιόνη με απορία του αποκρτίθηκε:

«Και τότε τί θα γίνει»;

Ανάλαβε την ευθύνη της ζωής σου μόνη σου! Έτσι είπε κι έφυγε βαρύς.

Η Έρμινα ένοιωσε σκοτοδίνη. Ήταν κάτι αναπάντεχο. Αμέσως όμως θυμήθηκε τη σύσταση της Παναγίας «ν᾿ αφοσιωθεί περισσότερο στον Υιό και θεό της».

«Ά, ναί, Χριστέ μου, Παναγία μου!», αναφώνησε. Μόνο η δική σας αγάπη μένει σταθερή. Αυτή μου χρειάζεται. Αυτή θα με γεμίσει.

Έφυγε λοιπόν από την πατρίδα της την Πάτρα μακριά, σε μία φημισμένη μονή, κι εκεί – σαν Ερμιόνη μοναχή – αφιερώθηκε και αφοσιώθηκε ολόψυχα στον νυμφίο της Χριστό.