Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών η ηθοποιός Άννα Κυριακού, η αξέχαστη «θεία Μπεμπέκα» από τις «Τρεις Χάριτες», σκορπίζοντας θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και στο κοινό που τη λάτρεψε για τη γλυκύτητα, το χιούμορ και το ήθος της.
Η ανάρτηση που γνωστοποίησε τον θάνατο
Την είδηση του θανάτου της ανακοίνωσε ο Σπύρος Μπιμπίλας μέσω Facebook. Όπως ανέφερε, η κηδεία της θα τελεστεί την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου στις 11:00 το πρωί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ένα αντίο από καρδιάς από τον Σπύρο Μπιμπίλα
Ο γνωστός ηθοποιός και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, αποχαιρέτησε τη φίλη και συνάδελφό του με τα εξής λόγια:
«Ένα αντίο γεμάτο αγάπη στη λατρεμένη μας Άννα Κυριακού που έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή στα 95 της. Ένας τόσο ζεστός, χαρισματικός και ταλαντούχος άνθρωπος της τέχνης μας που κόσμησε με την παρουσία της το θέατρό μας, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση πάνω από 70 χρόνια. Η θρυλική θεία Μπεμπέκα των “Τριών Χαρίτων” που αγαπήθηκε από το κοινό και η τελευταία επιζώσα από τις θρυλικές ταινίες του σπουδαίου Βασίλη Λογοθετίδη. Θα την έχουμε πάντα στην καρδιά μας όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου και το κοινό. Πρόσφατα ολοκλήρωσε και το βιβλίο της ζωής της. Θα την αποχαιρετήσουμε την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου στο Α’ Κοιμητήριο της Αθήνας στις 11 το πρωί. Θερμά συλλυπητήρια στον φίλο μας, τον αγαπημένο της γιο Χρήστο».
Δείτε την ανάρτηση
Η θεατρική της πορεία
Η Άννα Κυριακού σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και συνέχισε στη Σχολή Σαρλ Ντιλέν στο Παρίσι, από το 1954 έως το 1956, με δάσκαλο τον Ζαν Βιλάρ.
Το θεατρικό της ντεμπούτο το έκανε ως έφηβη στο Θέατρο ΡΕΞ με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο «Κάρμεν». Έπειτα, συνεργάστηκε με τους θιάσους Μανωλίδου-Παππά, Βασίλη Λογοθετίδη, Κατερίνας και Μάνου Κατράκη.
Κατά την περίοδο 1953–1954, εμφανίστηκε στον θίασο του Δημήτρη Μυράτ. Με την επιστροφή της από το Παρίσι ανέλαβε πρωταγωνιστικούς ρόλους με καλλιτέχνες όπως οι Ντίνος Ηλιόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος και Αλέκος Αλεξανδράκης.
Η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο
Το 1959 συμμετείχε στο «Πειραϊκό Θέατρο» του Δημήτρη Ροντήρη σε παραστάσεις όπως «Η λοκαντιέρα», «Οι γάμοι του Φίγκαρο» και «Ηλέκτρα». Από το 1960 έως το 1981 πρωταγωνίστησε σε 34 θεατρικά έργα του Εθνικού Θεάτρου, με πρώτη μεγάλη επιτυχία τον ρόλο της Καλλιόπης στον «Πειρασμό» του Γρηγόριου Ξενόπουλου.
Το 1982 εμφανίστηκε στο «Απλό Θέατρο» στο έργο «Τα γούστα του Κυρίου Σλόαν» και το 1988 συμμετείχε σε μονόπρακτα του Χάρολντ Πίντερ με τίτλο «Άλλοι τόποι». Το 1998 επέστρεψε στο σανίδι με το έργο «Μποζό» του Βασίλη Ζιώγα στο θέατρο Μαριέττα Ριάλδη.
Η πορεία στον κινηματογράφο
Η κινηματογραφική της διαδρομή ξεκίνησε με τον «Μεθύστακα» (1950) και συνεχίστηκε με ταινίες όπως:
– «Τα τέσσερα σκαλοπάτια» (1951)
– «Η Αγνή του λιμανιού» (1952)
– «Να πεθερός να μάλαμα» (1959)
– «Ζητείται ψεύτης» (1961)
– «Αλέξης Ζορμπάς» (1964)
– «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971)
– «Safe Sex» (1999)
– «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο» (2001)
– «Οξυγόνο» (2003)
Ο ρόλος που την έκανε θρύλο
Στην τηλεόραση, η Άννα Κυριακού ξεχώρισε σε πολλές παραγωγές, όπως οι «Εκείνος κι εκείνος», «Η γειτονιά μας», «Γιούγκερμαν», ενώ ο ρόλος που την καθιέρωσε στο ευρύ κοινό ήταν αυτός της θείας Μπεμπέκας στις «Τρεις Χάριτες» (1989–1992).
Επίσης, είχε εμφανιστεί σε επεισόδια του «Κωνσταντίνου και Ελένης» ως θεία Μάρω και στις «Επτά θανάσιμες πεθερές», υποδυόμενη την κακιά πεθερά.
Παράλληλα, η παρουσία της ήταν έντονη και στο ραδιόφωνο μέσα από εκπομπές όπως «Το θέατρο στο ραδιόφωνο» και «Το θέατρο της Δευτέρας».
Προσωπική ζωή και οικογένεια
Η Άννα Κυριακού γράφτηκε στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών το 1949. Υπήρξε σύζυγος του αρχιτέκτονα Μαργαρίτη Αποστολίδη, με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο, τον Χρήστο Αποστολίδη, πολιτικό μηχανικό και Πρόεδρο της Ελληνικής Μένσα από το 2009 μέχρι σήμερα.
Πότε θα γίνει η κηδεία της
Η κηδεία της Άννας Κυριακού θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου, στις 11 το πρωί, στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών.
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.