Καίτη Κωνσταντίνου: Toν άφησε πίσω – Η ξεχωριστή σχέση με τον σκύλο της – «Ο Τζόρας με έκανε καλύτερο άνθρωπο»

Καίτη Κωνσταντίνου: Ένας αποχαιρετισμός και μια ιδιαίτερη φιλία

Η σχέση της Καίτης Κωνσταντίνου με τον σκύλο της ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή συμβίωση ανθρώπου και κατοικιδίου. Ήταν μια βαθιά σύνδεση, γεμάτη αγάπη και αφοσίωση, που κράτησε μέχρι την τελευταία στιγμή της αγαπημένης ηθοποιού.

Η Καίτη Κωνσταντίνου έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας (10.03.2025), έπειτα από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο που κράτησε ενάμιση χρόνο. Η είδηση της απώλειάς της γέμισε θλίψη τον καλλιτεχνικό χώρο, καθώς ήταν ένα πρόσωπο αγαπητό, με πορεία γεμάτη σπουδαίες ερμηνείες και μοναδικό ήθος.

Βαρύ το κλίμα στην κηδεία της Καίτης Κωνσταντίνου. Η ηθοποιός έχασε τη μάχη με τη ζωή παλεύοντας με τον καρκίνο, σε ηλικία 61 ετών. Η μητέρα της και η αδερφή της είναι τραγικές φιγούρες στο τελευταίο αντίο, ενώ στο Αίγιο για να την αποχαιρετήσουν πήγαν και πολλοί συνάδελφοι της!

Μια ζωή γεμάτη απλότητα και αγάπη

Η Καίτη Κωνσταντίνου δεν αγαπούσε τη δημοσιότητα και τις υπερβολές. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων, που απολάμβανε την ηρεμία του σπιτιού της, τις συζητήσεις με φίλους, αλλά και τα ταξίδια – μια από τις χαρές της ζωής που έμαθε να εκτιμά όλο και περισσότερο όσο περνούσε ο καιρός.

Ανάμεσα σε όλα αυτά, η οδήγηση ήταν μια ακόμα από τις μικρές της απολαύσεις. Στις διαδρομές της, πάντα στο πλευρό της ήταν ο Τζόρας, ο αγαπημένος της σκύλος, που της χάριζε απλόχερα αγάπη και συντροφικότητα.

Η βαθιά σύνδεση με τον Τζόρα

Η σχέση της ηθοποιού με το σκύλο της ήταν ξεχωριστή. Δεν ήταν απλώς ένα κατοικίδιο – ήταν μέλος της οικογένειάς της, ένας πιστός φίλος που τη συντρόφευε στις όμορφες αλλά και στις δύσκολες στιγμές της ζωής της.

Σε παλαιότερη συνέντευξή της στην εκπομπή της ΕΡΤ «Πλάνα με ουρά», είχε μιλήσει με τρυφερότητα για τον Τζόρα και τη χαρά που της έδινε η συνύπαρξή τους:

«Νομίζω ότι αν ο Τζόρας είχε φωνή θα έλεγε: “περνάω μια χαρά”. Το εύχομαι κιόλας! Τον βλέπω να είναι καλά και χαρούμενος. Εγώ είμαι πιο χαρούμενη βέβαια μαζί του, αλλά νομίζω ότι κι εκείνος είναι καλά, περνάει καλά. Τον πήραμε δύο μηνών!»

Η αγάπη που είχε για εκείνον ήταν αμοιβαία. Ο Τζόρας, με την αφοσίωσή του, της χάριζε στιγμές γαλήνης και ανεπιτήδευτης χαράς, δείχνοντάς της καθημερινά πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του στη ζωή της.

Αν και η Καίτη Κωνσταντίνου έφυγε από τη ζωή, η αγάπη της για τον Τζόρα και η σχέση που είχαν χτίσει θα μείνει ανεξίτηλη. Οι δεσμοί που δημιουργούνται ανάμεσα στους ανθρώπους και τα κατοικίδιά τους είναι κάτι παραπάνω από στιγμές – είναι ένα κομμάτι της ψυχής τους, μια σχέση που δεν χάνεται ποτέ.

Ο Τζόρας, όπως και όλοι όσοι την αγάπησαν, θα τη θυμούνται πάντα με τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη.