Απόφαση σταθμός για τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο – δεκτή η αγωγή κατά της Eurobank

Μια απόφαση σταθμό η οποία είναι παράλληλα δεσμευτική για τις τράπεζες, εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο έκανε δεκτή τη συλλογική αγωγή τριών καταναλωτικών οργανώσεων με την οποία ζητούσαν την ακυρότητα των γενικών όρων συναλλαγών σε ελβετικό φράγκο.

Συγκεκριμένα με την υπ’ αριθμ. 334/2016 απόφαση, το Πρωτοδικείο αποδέχεται την αγωγή του ΙΝΚΑ Κρήτης, της Γενικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών Ελλάδος, της Ένωσης Καταναλωτών Αιτωλοακαρνανίας και άλλων δανειοληπτών, κατά της Eurobank για υποθέσεις δανειοδότησης σε ελβετικό φράγκο.

Το πρόβλημα, όπως αναλυτικά είχε γράψει το Hot Doc από τον Απρίλιο του 2014, έγκειτο στην αλλαγή της ισοτιμίας ευρώ-ελβετικού φράγκου. Τα δάνειά σε ελβετικό φράγκο είχαν ληφθεί στην πλειονότητά τους τη διετία 2007-2008, όταν οι τράπεζες, εκμεταλλεύονταν την υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου, η οποία τότε κυμαινόταν περίπου στο 1,65.

Ο αριθμός των δανείων που δόθηκαν σε ελβετικό φράγκο αντιστοιχούσε περίπου στο 10% του χαρτοφυλακίου στεγαστικής πίστης των τραπεζών, δηλαδή σε δάνεια συνολικού ύψους τουλάχιστον 8 δισ. ευρώ.

Στην πορεία των χρόνων και αφού η οικονομική κρίση έγινε αισθητή στην Ευρώπη, το ελβετικό φράγκο ισχυροποιήθηκε σημαντικά έναντι του ευρώ. Η ισοτιμία των δύο νομισμάτων άλλαξε ραγδαία κι έφθασε το 2013 ακόμη και στο 1,19, με αποτέλεσμα τα όποια χρέη των δανειοληπτών προς τις τράπεζες να εκτοξευθούν.

Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος πήρε το 2007 με την ισοτιμία στο 1,64 δάνειο 282.000 δηλαδή 171.783 ευρώ, μετά από έξι χρόνια το συνολικό ποσό που είχε καταβάλει σε δόσεις ήταν 89.170 ελβετικά φράγκα ή 64.920 ευρώ, όμως το υπόλοιπο της οφειλής του ανερχόταν, δεδομένης της νέας ισοτιμίας, σε 230.500 ελβετικά φράγκα ή 193.690 ευρώ, ήταν δηλαδή κατά 21.907 ευρώ υψηλότερο από το δάνειο που έλαβε πριν από έξι χρόνια.

Σύμφωνα με τους δανειολήπτες, η ελκυστικότητα της πρότασης όπως εμφανιζόταν από τις τράπεζες στηριζόταν στην παραδοχή ότι η συναλλαγματική ισοτιμία των δύο νομισμάτων ήταν σχετικά σταθερή τα τελευταία χρόνια πριν από τη σύναψη του δανείου. Έτσι, το ρίσκο του δανειολήπτη εμφανιζόταν μειωμένο.

Όπως φαίνεται δηλαδή οι τράπεζες δεν εξηγούσαν τον κίνδυνο μεταβολής της συναλλαγματικής ισοτιμίας, ενώ οι ίδιες, όπως προέκυπτε από τις ετήσιες εκθέσεις τους υπολόγιζαν ήδη από το 2007 υποτίμηση του ευρώ έως και κατά 30%.

Πηγές: koutipandoras.gr, “Hot Doc”