Η μαρτυρία της Έμιλι Νταμάρι, πρώην ομήρου της Χαμάς, σοκάρει με τις λεπτομέρειες της απαγωγής της, των βασανιστηρίων που υπέστη και των ακραίων καταστάσεων που αντιμετώπισε μέσα στα υπόγεια λαγούμια της Γάζας.
Αφόρητες συνθήκες μέσα στις σήραγγες
Για περίπου τέσσερις μήνες από τις συνολικά 471 ημέρες ομηρίας της, η Έμιλι Νταμάρι ζούσε παγιδευμένη στις σήραγγες κάτω από τη Γάζα. Η ατμόσφαιρα ήταν ασφυκτική από την έντονη δυσοσμία των περιττωμάτων και την υγρασία, ενώ το πάτωμα ήταν γεμάτο κατσαρίδες.
Κατά την απαγωγή της στις 7 Οκτωβρίου 2023, οι ενόπλοι της Χαμάς της έκοψαν δύο δάχτυλα από το χέρι και μια σφαίρα παρέμεινε σφηνωμένη στο δεξί της πόδι. Ωστόσο, όπως λέει η ίδια, όλα αυτά ωχριούν μπροστά στο χειρότερο: τα κλουβιά.
«Μερικές φορές ήμασταν μέχρι και έξι άτομα στριμωγμένα σε ένα κλουβί δύο επί δύο μέτρα», περιγράφει σήμερα στη *Daily Mail*. Στα 29 της χρόνια, η Βρετανοϊσραηλινή απελευθερώθηκε μαζί με άλλους 32 ομήρους μετά από συμφωνία για κατάπαυση του πυρός τον Ιανουάριο. Η φωτογραφία της με το τραυματισμένο της χέρι έγινε παγκοσμίως γνωστή, σύμβολο ελευθερίας και γενναιότητας.
Προσπαθώντας να ξαναφτιάξει τη ζωή της
Από την ημέρα της απελευθέρωσής της, η Έμιλι αναρρώνει σωματικά και ψυχολογικά, υποβαλλόμενη σε συνεχόμενες επεμβάσεις για την αποκατάσταση των τραυμάτων της. Η ίδια, από το νέο της σπίτι κοντά στο Τελ Αβίβ, μοιράζεται σήμερα τα όσα έζησε, κυρίως για έναν λόγο: οι δύο πιο αγαπημένοι της φίλοι, τα δίδυμα αδέλφια Γκάλι και Ζιβ Μπέρμαν, παραμένουν αιχμάλωτοι.
«Πιθανότατα τους έχουν μέσα σε κλουβί», λέει. «Τους βασανίζουν, δεν έχουν αρκετό νερό και η ζέστη εκεί είναι ανυπόφορη».
Από τους περίπου 50 ομήρους που παραμένουν, οι 20 είναι επιβεβαιωμένα ζωντανοί, μεταξύ αυτών και οι δίδυμοι. Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος βοήθησε στην απελευθέρωση της Έμιλι, ανέφερε πρόσφατα ότι προσπαθεί να διασφαλίσει την απελευθέρωση άλλων δέκα.
Ωστόσο, σήμερα δήλωσε ότι η Χαμάς δεν δείχνει πρόθεση για νέα συμφωνία κατάπαυσης πυρός.
Μήνυμα προς τους ηγέτες
Η Έμιλι ζητά από τον Τζο Μπάιντεν και τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να παρέμβουν:
«Μου σώσατε τη ζωή, τώρα πρέπει να κάνετε το ίδιο για τους τελευταίους 50 ομήρους. Μόνο τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε τη θεραπεία μας».
Όπως λέει, επέζησε χάρη στη δύναμη του χαρακτήρα της. Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, αποκαλύπτει ότι άρπαξε την κάννη του όπλου ενός μαχητή και την έστρεψε στο πρόσωπό της λέγοντάς του να την πυροβολήσει. Σε άλλη περίπτωση σκέφτηκε να σκοτώσει τους απαγωγείς της όταν ένας φρουρός της έδωσε το όπλο του “για παιχνίδι”, αλλά υποχώρησε.
Κράτησε μυστικό και το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλη, φοβούμενη για τη ζωή της.
Το παρελθόν της Έμιλι και η ζωή στο κιμπούτς
Η 64χρονη μητέρα της, Μάντι, Βρετανίδα από το Σάρεϊ, γνώρισε τον Ισραηλινό Αβιχάι όταν μετακόμισε στο νότιο Ισραήλ στα 20 της. Η Έμιλι μεγάλωσε στο κιμπούτς Κφαρ Άζα, σε ένα περιβάλλον κατά 95% ειδυλλιακό, όπως λέει η ίδια, με μόλις ένα 5% «κόλαση» από πυραυλικές επιθέσεις.
Η μητέρα της εργαζόταν σε νηπιαγωγείο, ενώ ο πατέρας της ήταν προπονητής ποδοσφαίρου. Μεγάλωσε με τρία αδέρφια – τον Σον, τον Τομ και τον Μπεν – και υποστηρίζει φανατικά τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Τότεναμ.
Στο κιμπούτς δέθηκε από μικρή και με τους Γκάλι και Ζιβ. «Ήμασταν πάντα μαζί», λέει. «Τους αγαπώ και μου λείπουν».
Η μέρα της απαγωγής
Στις 6 Οκτωβρίου του 2023, η Έμιλι έκανε ένα μπάρμπεκιου για φίλους – μεταξύ των οποίων και τα δίδυμα. Ώρες αργότερα, άρχισαν να πέφτουν ρουκέτες και οι ένοπλοι εισέβαλαν στο κιμπούτς.
Μόνη στο σπίτι, πάγωσε. «Έστειλα μήνυμα στον Γκάλι: “Δεν είμαι καλά”». Εκείνος ρίσκαρε τη ζωή του για να βρεθεί δίπλα της. Τρεις ώρες μετά, ακούστηκαν φωνές στα αραβικά και έσπασε το παράθυρο. Περίπου δέκα ένοπλοι εισέβαλαν στο δωμάτιο.
«Αγκάλιασα τον Γκάλι. Τα πρόσωπά μας στο μαξιλάρι. Δεν θέλαμε να τους δούμε». Τους έσυραν έξω. Η Έμιλι αιμορραγούσε και ένας άνδρας είπε ότι θα τη μετέφεραν σε νοσοκομείο.
«Κατάλαβα πως δεν εννοούσε ισραηλινό νοσοκομείο. Τους φώναξα: “Πυροβολήστε με! Δεν θέλω να με πάρετε!”. Πήρα το όπλο, το έβαλα στο κεφάλι μου. Τότε ένας στόχευσε τον Γκάλι, και φώναξα: “Όχι, όχι, μην τον σκοτώσετε”».
Η φρίκη της αιχμαλωσίας
«Πήγαινες τουαλέτα μία ή δύο φορές τη μέρα. Μια τρύπα στο χώμα, που βρομάει. Δεν έχει νερό – μόνο μια κανάτα. Έξι άτομα μέσα σε ένα μικρό κλουβί, χωρίς να μπορείς να ξαπλώσεις. Φως από χαμηλές λάμπες μπαταρίας», λέει.
Τρεις οπλισμένοι φύλακες τους παρακολουθούσαν διαρκώς. Αλλά το χειρότερο ήταν η σιωπή. «Σε κουφαίνει. Σε τρελαίνει».
Αρχικά, ήταν με έντεκα γυναίκες και κορίτσια. Με την πρώτη εκεχειρία τον Νοέμβριο, έξι αφέθηκαν ελεύθερες.
«Δεν είχαμε επιλογή. Απλώς συνεχίζαμε να επιβιώνουμε. Πέντε κορίτσια. Εκείνοι είχαν όπλα. Ήταν πιο δυνατοί. Μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν».
Η Έμιλι έκρυβε την ταυτότητά της ως ομοφυλόφιλη. «Ήξερα ότι θα με σκότωναν. Ήταν χειρότερο απ’ το να ξέρουν ότι ήμουν Ισραηλινή ή Εβραία».
Οι απαγωγείς την αποκαλούσαν «Σατζάγια» – μια λέξη για τους δυνατούς και τολμηρούς. «Έκανα τα πάντα για να επιβιώσω. Αν τους είχα μπροστά μου, φυσικά και θα τους σκότωνα με χαρά».
Το τέλος της αιχμαλωσίας
Στις αρχές Ιανουαρίου του 2025, είχε την αίσθηση πως πλησίαζε η απελευθέρωσή της. «Το είπα στους άλλους: “Θα βγούμε από εδώ”». Μάλιστα, ξύρισε τα πόδια της από προαίσθημα.
Στις 19 Ιανουαρίου, τελικά αφέθηκε ελεύθερη. Όταν της έδωσαν κόκκινο μπλουζάκι για την τελετή, αρνήθηκε. «Πείτε στον διοικητή σας ότι η Έμιλι Νταμάρι δεν φοράει κόκκινο», είπε. Της έδωσαν πράσινο.
Ο ισραηλινός στρατός την υποδέχθηκε, επιβεβαιώνοντας πως οι γονείς και τα αδέρφια της ήταν ζωντανοί. Όμως εκείνη είχε ένα μόνο αίτημα:
«Πού είναι η μαμά μου;», θυμάται. «Μου είπαν: “Αυτό είναι το δωμάτιό σου”. Κι εγώ επέμεινα: “Ό,τι πείτε, αλλά πού είναι η μαμά μου;”». Λίγο αργότερα εμφανίστηκε η μητέρα της.
«Μαμά, συγγνώμη, λυπάμαι τόσο πολύ», της είπε.
Η αγκαλιά τους, ήταν «τέλεια».
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
