Η Άγκυρα παίρνει τον “σφυγμό” της Αθήνας εκτελώντας συμβόλαιο “τρίτων”. Η ελληνοτουρκική φιλία πνίγηκε στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και για μία ακόμη φορά στα νερά του Αιγαίου
Τα φοβικά σύνδρομα της κυβέρνησης των Αθηνών, οδηγούν σε εθνική συντριβή. Η Τουρκία καταγράφει αντιδράσεις και ετοιμάζει την επόμενη κίνησή της…
Παρατηρώντας την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας απέναντι στον Ελληνισμό, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, είναι αναγκαίο να καταδείξουμε το παιχνίδι και τον ρόλο που η Άγκυρα αποφάσισε να παίξει, προκειμένου να υπάρξουν ακριβή αποτελέσματα στον τομέα της διαχείρισης των υδρογονανθράκων της Κύπρου, αλλά και προκειμένου να γίνει το «πρώτο βήμα» για τον διαμοιρασμό των ελληνικών υδρογονανθράκων νότια του Καστελλόριζου και της Ρόδου, με «δώρο» στην πρόθυμη Άγκυρα κάποιο μερίδιο στο Αιγαίο (όπου επίσης υπάρχουν σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα) που θα αφορά την διαχείριση (οικονομική και γεωστρατηγική) ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας.
Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε ψύχραιμα, λοιπόν, την κρίση η οποία στην πρώτη φάση της φαίνεται πως σταθεροποιείται σε υψηλό επίπεδο, θα πρέπει να καταγράψουμε τα κύρια περιστατικά, πέραν των συχνών και σε καθημερινή βάση φαινομένων παραβίασης του ελληνικού εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου.
Η κρίση, λοιπόν, ξεκίνησε με την είσοδο του “Barbaros”στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακολούθησε η είσοδος ενός τουρκικού πολεμικού πλοίου στην Κυπριακή ΑΟΖ. Στη συνέχεια υπήρξε μία κατάρριψη ενός κυπριακού αεροπλάνου, η οποία ενέχει πάρα πολλά στοιχεία που ενοχοποιούν την Τουρκία.
Αμέσως μετά είχαμε την είσοδο δεύτερου τουρκικού πολεμικού πλοίου, αλλά κι ενός τουρκικού υποβρυχίου, που ανέλαβαν χρέη προστασίας του “Barbaros”. Όπως διαβάζουμε στο kostasxan.blogspot.gr, που αναδημοσιεύει από το GrCitizen, ένα περιστατικό τουρκικής παρενόχλησης (με εμβολισμό) ελληνικού ψαροκάικου στην Αλεξανδρούπολη το διαδέχτηκε η πιεστική παρακολούθηση του ελληνικού υποβρυχίου από τουρκικά πολεμικά πλοία, νοτίως της Κύπρου (δεν έχει επαληθευθεί από την ελληνική κυβέρνηση ή το Ελληνικό Πεντάγωνο) το οποίο είχε σαν αποστολή να συναντηθεί και να ενσωματωθεί με ΝΑΤΟϊκά πλοία που πλέουν δυτικά του Λιβάνου. Τέλος, ακολούθησε η «κρουαζιέρα» άλλου τουρκικού πλοίου στο Αιγαίο, το οποίο παραβίασε πολλαπλώς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα την ελληνική θαλάσσια κυριαρχία…
Επειδή το γεωγραφικό εύρος των τουρκικών προκλήσεων είναι αρκετά μεγάλο, υπάρχουν σαφέστατα διαφοροποιήσεις ως προς τις στοχεύσεις της Τουρκίας σε κάθε ένα από τα καταγεγραμμένα (επίσημα ή ανεπίσημα) περιστατικά. Κοινή συνισταμένη όλων, όμως, είναι η τουρκική διάθεση στην πρόκληση αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου αλλά και του Ελληνικού Αιγαίου, όπου διαπιστώνουμε πως είτε η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο Θαλασσών, είτε αδιαφορεί για την Κυπριακή και Ελληνική κυριαρχία, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει ζωντανές εκπομπές στην τουρκική τηλεόραση, όπου καταγραφόταν εντολές του τουρκικού πολεμικού ναυτικού προς εμπορικά πλοία τα οποία ειδοποιούνταν πως πλέουν σε τουρκική (απαγορευμένη;) περιοχή νότια της Λεμεσσού!
Η Τουρκία, ενεργώντας ως πειρατής, φαίνεται πως είτε ικανοποιεί συγκεκριμένες απαιτήσεις τρίτων άμεσα ενεργειακά ενδιαφερομένων, είτε προσπαθεί να οριοθετήσει με τον δικό της τρόπο (διπλωματία των κανονιοφόρων) την δική της ΑΟΖ, με ίχνη απειλής πολέμου. Έτσι, γίνεται κατορθωτό να ασκηθούν οι μέγιστες δυνατές πιέσεις προς την Λευκωσία, η οποία νιώθει πως υπάρχουν σοβαροί φόβοι να απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος της θαλάσσιας κυριαρχίας (άρα και του ενεργειακού πλούτου) νότια, ανατολικά και δυτικά της Κύπρου και με τον τρόπο αυτό εξαναγκάζεται πιεζόμενη να κλείσει γρήγορα συμφωνίες με ενεργειακούς κολοσσούς, αφού η Κύπρος δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί η ίδια στρατιωτικά την γεωγραφική (θαλάσσια και ηπειρωτική) εθνική της κυριαρχία.
Επίσης, η Άγκυρα θέτει σχεδόν ευθέως θέμα μη σύνδεσης των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου και αμφισβητεί εκ των προτέρων οποιαδήποτε συμφωνία υπάρξει από τη συνάντησης της 8ης Νοεμβρίου μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου (Σαμαρά, Αναστασιάδη και Σίσι) σχετικά με τις ΑΟΖ των τριών χωρών. Δηλαδή, η Τουρκία έχει τοποθετήσει τις κανονιοφόρους της, δηλώνοντας πως η περιοχή της ανήκει και προκαλεί ευθέως την Ελλάδα.
Επίσης, τόσο με την παρενόχληση του ψαροκάϊκου, όσο και με τη νέα διέλευση του τουρκικού πολεμικού πλοίου (φρεγάτα) η Τουρκία δείχνει πως δεν υπολογίζει την Ελλάδα, χαράσσει η ίδια μονομερώς τα θαλάσσια σύνορα και… περιμένει απαντήσεις από την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου!
Αυτές ήταν οι στρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας, που καταγράφηκαν, δημιουργώντας όμως μία λογική σειρά από ερωτήματα:
Έχει, άραγε, η Άγκυρα την διάθεση να φτάσει μέχρι και στην στρατιωτική σύγκρουση;
Θα τολμήσει ο «σουλτάνος» Ερντογάν και ο (υποτακτικός του) Νταβούτογλου, να δώσουν εντολή για το «βήμα παραπέρα»;
Είναι διατεθειμένη η Τουρκία να εμπλακεί με την Ελλάδα, τη στιγμή που υπάρχει ΝΑΤΟϊκό απαγορευτικό για οποιαδήποτε εμπλοκή μεταξύ κρατών – μελών του;
Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, τι θα κάνει το ΝΑΤΟ;
Θα εφαρμόσει την «ρήτρα» άμεσης επίθεσης στον υπαίτιο; Και πως και από ποιόν θα χαρακτηριστεί ο υπαίτιος;
Γιατί, άραγε, το ΝΑΤΟ δεν παρενέβη μέχρι τώρα (πέρα από τις αστειότητες για «αυτοσυγκράτηση») και επιτρέπει να εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά όλες οι προϋποθέσεις ενός θερμού επεισοδίου; Ή μήπως, υπάρχουν οι ΝΑΤΟϊκοί έχουν εκείνα τα εχέγγυα που αποκλείουν ότι πρόκειται να υπάρξει απάντηση από την Ελλάδα, άρα και θα αποφευχθεί το ό,ποιο θερμό επεισόδιο;
Υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει επείγουσα – άμεση σύγκλιση του Μόνιμου Συμβουλίου Ασφαλείας του ΝΑΤΟ, αλλά και της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., προκειμένου να καταγγείλει την Τουρκία για την μέχρις στιγμής επικινδυνότατη και μεστή επιθετικότητας στάση απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την Κύπρο;
Επειδή το θέμα δεν είναι στρατιωτικού τύπου, αλλά καθαρά πολιτικής προσέγγισης και τοποθέτησης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως εκείνα τα κράτη τα οποία δεν έχουν την θέληση ή την ισχύ για να προστατεύσουν τα όσα τους παραχωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο, τότε είναι καταδικασμένα να νιώσουν το αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, με απώλεια γεωγραφικού χώρου (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού).
Στη σύγχρονη διπλωματία και τη διεθνή πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν έννοιες δικαίου. Η μόνη έννοια που υπάρχει είναι αυτή της ισχύος. Εάν υπήρχε δίκαιο, τότε η διεθνής κοινότητα θα επέβαλε άμεσα και με τον απόλυτο τρόπο την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από την βόρεια και έως σήμερα κατεχόμενη Κύπρο. Η αδυναμία της Κύπρου, η άρνηση ουσιαστικής πολιτικής βούλησης και συμμετοχής της Ελλάδας, παρέτειναν το δράμα – κατοχή της Κύπρου έως και σήμερα, φτάνοντας στο σημείο η σημερινές κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, να συνδιαλέγονται με τον… κατακτητή και τον δολοφόνο χιλιάδων Κυπρίων.
Η έννοιες περί δικαίου και ηθικής, είναι καλές για να διδάσκονται στα σχολεία, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την σκληρή διεθνή πραγματικότητα.
Και στο σημείο αυτό εμφανίζονται οι ευθύνες των πολιτικών και των ανθρώπων εκείνων που επέτρεψαν ή οδήγησαν -με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους- στην αποδυνάμωση και όχι στην ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος και αποτροπής τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. Άνθρωποι που ενώ είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) ως πρώτιστη υποχρέωσή τους την προάσπιση της πατρίδας, «φρόντισαν» να αποδυναμώσουν τις άμυνες των χωρών τους και με την προσωπική τους «ατολμία» (σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργούνται υπόνοιες για σκόπιμη πολιτική παρεμβατικότητα) να τις καταστήσουν έρμαια των διαθέσεων της Τουρκίας που φρόντιζε (και συνεχίζει) την συνεχή στρατιωτική της ενδυνάμωση.
Οι ίδιοι πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου (τότε αλλά και σήμερα), δεν έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν εθνικές στρατηγικές, διεθνείς συμμαχίες (και όχι λυκοφιλίες), ενώ επέδειξαν μία σταθερή ροπή στην «ελληνοτουρκική φιλία» η οποία «πνίγηκε» πολλές φορές στα κύματα του Αιγαίου ή στους παραλογισμούς των κατοχικών ηγετών του ψευδοκράτους.
Όσον αφορά -ειδικά- την Ελλάδα, όφειλε από την πρώτη στιγμή εμφάνισης του “Barbaros” να απαντήσει στην τουρκική προκλητικότητα και να δηλώσει άμεσα και έμπρακτα την ευθύνη της ως εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο, και να αποστείλει μία φρεγάτα για περιπολία στην Κυπριακή ΑΟΖ. Κι αυτό, για να στείλει ένα απολύτως σαφές μήνυμα στους «τρίτους» που αμόλυσαν το «σκυλί» στην Κύπρο. Μήνυμα απαντητικής διάθεσης στην οποιαδήποτε τουρκική παραβατική συμπεριφορά.
Δυστυχώς, η Αθήνα έπραξε το τελείως αντίθετο (μέχρι και σήμερα δεν έχει αποστείλει κάποια πολεμικό πλοίο) και έστειλε μήνυμα αδυναμίας (και όχι διάθεσης κατευνασμού της κρίσης) προς την Άγκυρα, η οποία υλοποιεί μία προσχεδιασμένη παρουσία – παρέμβασή της τόσο απέναντι στην Κύπρο, όσο και απέναντι στην Ελλάδα.
Δεν μπόρεσε η κυβέρνηση Σαμαρά να συνειδητοποιήσει βασικές αρχές του «παιγνίου», η εκκίνηση του οποίου θα σηματοδοτήσει και τις επόμενες κινήσεις της Άγκυρας. Έτσι, όχι μόνο η Κύπρος εγκαταλείφθηκε, για μία ακόμη φορά από τους κυβερνώντες στην Αθήνα, αλλά επιπλέον δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις πειρατείας και καταπάτησης της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού η ένδειξη αδυναμίας (μη θέλησης) υπεράσπισης της Κυπριακής ΑΟΖ, συνιστά και άτυπη αλλά ουσιαστικά εγκατάλειψη του ενδιάμεσου θαλάσσιου χώρου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, στον οποίο θα έπρεπε ήδη να πλέουν ελληνικά πολεμικά πλοία στέλνοντας μήνυμα για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης περιοχής. Γιατί, η Τουρκία, με την συμπεριφορά της δημιουργεί “ερείσματα” και βάζει υποθήκες πάνω στην Ελληνική ΑΟΖ, με την ανοχή των “τρίτων” και την ταυτόχρονη -ακατανόητη- σιωπή της Αθήνας…, τις αντιδράσεις της οποίας καταγράφει με επιμέλεια η Άγκυρα.
Φυσικά, δεν υπάρχει (και δεν πρέπει να υπάρξει εκ μέρους της Ελλάδας) ούτε διάθεση ούτε πρόταση για διαδικασίες πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όμως, θα πρέπει να δοθεί το “στίγμα”, να σταλεί ένα σαφές μήνυμα μη υποχώρησης, να υπάρξει με απόλυτη σαφήνεια η διάθεση – αποφασιστικότητα υπεράσπισης (και όχι εγκατάλειψης) του ελληνικού γεωγραφικού (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού) χώρου, του εν γένει «πατρώου εδάφους». Μόνο εάν σταλεί ένα τέτοιο μήνυμα πυγμής και αποφασιστικότητας θα σκεφθούν πολλές φορές οι «τρίτοι» για τα όσα συμβαίνουν, αλλά και που μπορεί να οδηγήσουν, οι τουρκικές συμπεριφορές σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο. Μόνον εάν δείξουμε πως έχουμε την διάθεση «να σπάσουμε αυγά», θα κερδίσουμε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων εκείνων που σήμερα μας περιγελούν και κομματιάζοντας την χώρα μοιράζονται τα κομμάτια της. Μόνο τότε θα δούμε και την Τουρκία να υποχωρεί, αφού η ίδια δεν μπορεί να επιχειρήσει (μόνη της) με υψηλό ρίσκο να βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά μέτωπα -τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορά της- που θα απειλήσουν τελικά την δική της ακεραιότητα.
Ιδιαίτερα σε ημιπαράφρονες ηγέτες τύπου Ερντογάν, η αποφασιστικότητα είναι το μοναδικό όπλο μέσω του οποίου μπορείς να αισθανθείς κάποια ασφάλεια. Γιατί, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, τελικά, η μόνη κατανοητή διεθνής γλώσσα, είναι εκείνη της ισχύος και της αποφασιστικής αντίδρασης σε ό,ποιες απειλές. Το δυστυχέστερο όλων, όμως, είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος βρίσκονται (εξαιτίας των πολιτικών) σε δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά και σε χέρια πολιτικών που η ιστορία θα έχει να γράψει πολλά κεφάλαια για την «ανεπάρκειά» τους να ενεργήσουν αυτονόητα και όχι «ανόητα»…
Εάν η Ελλάδα δεν εργαστεί προς την σωστή κατεύθυνση (ακόμη και αυτή την στιγμή), τότε θα δει τον εαυτό της να επανατοποθετείται στην θέση του παρία και όχι του συμμέτοχου στον σύγχρονο υπό μεταβολή γεωπολιτικό χάρτη. Και είναι γνωστό ποια είναι η τύχη όσων χαρακτηρίζονται ως… παρίες…
ΥΓ: Ενώ γραφόντουσαν οι παραπάνω γραμμές, το τουρκικό επιτελείο στρατού ανακοίνωσε πως θα ξεκινήσει αύριο 6 Νοεμβρίου μεγάλη αεροναυτική άσκηση με την ονομασία, «Mavi Balina», δηλαδή, «Γαλάζια Φάλαινα», στην οποία θα χρησιμοποιηθούν πραγματικά πυρά, ενώ θα συμμετάσχουν και χώρες του ΝΑΤΟ, που νομιμοποιεί εμμέσως και στηρίζει τις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η άσκηση σύμφωνα θα ξεκινήσει από το Καστελόριζο γεγονός που ενισχύει τις ενδείξεις ότι η Τουρκία όχι μόνο δε θα προχωρήσει σε αποκλιμάκωση της κρίσης στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά θα την επεκτείνει και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου.
Στην άσκηση – σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ θα λάβουν μέρος τρεις φρεγάτες, δυο κορβέτες, τέσσερα υποβρύχια, τρία πλοία καταδίωξης, δυο ελικόπτερα του ναυτικού, ένα πλοίο λογιστικής υποστήριξης και δύο πλοία του αρχηγείου της Τουρκικής Ακτοφυλακής, εκ μέρους της Τουρκίας.
Τώρα όλες οι ειδήσεις του alldaynews.gr στο Google News.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
