Την Ελλάδα πρόβαλλε η Άνγκελα Μέρκελ ως έναν από τους λόγους για τους οποίους δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τις μελλοντικές εξελίξεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, τονίζοντας πως, κατά τη διάρκεια της καγκελαρίας της, υπήρχαν και άλλα προβλήματα.
Όπως μεταδίδει το Reuters, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, τόνισε στο Spiegel ότι, το έτος πριν την εισβολή στην Ουκρανία, είχε στόχο να συγκαλέσει ευρωπαϊκές συνομιλίες με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ωστόσο, καθώς βρισκόταν στο τέλος της θητείας της, συνειδητοποίησε ότι δεν θα είχε καμία πιθανότητα να επηρεάσει τον Ρώσο πρόεδρο.
Όπως ανέφερε, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Εμανουέλ Μακρόν, το 2021, λίγο πριν τη λήξη της θητείας της, είχαν προγραμματίσει μία ανεξάρτητη μορφή συνομιλίας με τον Πούτιν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Αλλά δεν είχα πια τη δύναμη να επιβληθώ γιατί, τελικά, όλοι ήξεραν ότι το φθινόπωρο θα αποχωρούσα», ανέφερε η ίδια.
Σημαντικό να αναρωτηθούμε πώς λειτουργεί η παγκόσμια ιστορία
«Όταν οι άνθρωποι αναφέρονται στο 2013 και το 2014 σαν να μη συνέβαινε τίποτα άλλο εκτός από τη συμφωνία του Μινσκ και ρωτούν πώς μπόρεσα να αφήσω την Ουκρανία, η απάντηση για μένα είναι πολύ εύκολη», τόνισε και συνέχισε: «υπήρχαν, επίσης, οι ομοσπονδιακές εκλογές και οι διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία συνασπισμού, υπήρχε πάντα η Ελλάδα, έσπασα τη λεκάνη μου. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, όλοι μιλούν για τον πόλεμο της Ρωσίας, αλλά κανείς δε μιλάει για τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας. Κάποια στιγμή κάποιος θα ρωτήσει “πώς μπόρεσες να το ξεχάσεις αυτό;”. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πώς λειτουργεί η παγκόσμια ιστορία. Σύμφωνα με ποιους νόμους. Διαφορετικά κάνουμε πάντα τα ίδια λάθη».
Η Άνγκελα Μέρκελ απάντησε και στην κριτική που τής ασκείται τονίζοντας ότι, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, «προσπαθήσαμε τα πάντα για να αποτρέψουμε περαιτέρω ρωσικές επιθέσεις και συντονίσαμε λεπτομερώς τις κυρώσεις μας». Η ίδια υπογράμμισε πως, σήμερα, «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν κόσμο που είναι και πάλι γεμάτος επιπλοκές. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά φοβάμαι ότι επαναλαμβάνονται τα μοτίβα. Η φρίκη εξαφανίζεται μαζί με τους αυτόπτες μάρτυρες. Αλλά εξαφανίζεται επίσης και το πνεύμα της συμφιλίωσης».
