Η μεταμόρφωση του παραλιακού μετώπου της Αττικής έχει αλλάξει εντελώς το τοπίο του καλοκαιρινού μπάνιου. Αυτό που κάποτε ήταν δικαίωμα, σήμερα μοιάζει με είδος πολυτελείας, με τιμές που σοκάρουν και κανόνες που θυμίζουν… κοσμικά club.
Το μπάνιο γίνεται προνόμιο για λίγους
Στην Αττική, η πρόσβαση στη θάλασσα έχει μετατραπεί σε οικονομικό προνόμιο. Οι τιμές για μια απλή ξαπλώστρα και ομπρέλα φτάνουν σε εξωπραγματικά ύψη, θυμίζοντας περισσότερο κόστος αεροπορικού εισιτηρίου. Σε ξενοδοχείο στο Καβούρι, το ημερήσιο κόστος για ένα σετ ξαπλώστρας αγγίζει τα 320 ευρώ — χωρίς καμία ιδιαίτερη υπηρεσία, χωρίς spa, χωρίς προσωπικό εξυπηρέτησης. Μια απλή θέση στην άμμο, μπροστά στην ίδια γνώριμη θάλασσα.
Αυτό που έχει αλλάξει δεν είναι το τοπίο αλλά το κοινό και οι απαιτήσεις του. Ξένοι επενδυτές και αγοραστές πολυτελών ακινήτων από τον Λίβανο, την Τουρκία, την Ουκρανία και τις αραβικές χώρες έχουν φέρει νέα ήθη. Με τη Golden Visa να παίζει καθοριστικό ρόλο, ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο των νοτίων προαστίων προσαρμόζεται σε ένα νέο μοντέλο πολυτελούς διασκέδασης, που θυμίζει τη Μύκονο ή προορισμούς του Κόλπου.
Ξαπλώστρες με dress code και κρατήσεις
Στη Γλυφάδα, σε παραλία που κάποτε δεν θεωρούνταν καν ιδανική για μπάνιο, σήμερα λειτουργεί beach bar όπου το σετ ξαπλώστρας και ομπρέλας κοστίζει 140 ευρώ. Και επιπλέον, επιβάλλεται dress code! Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του χώρου: «Beach casual dress code. Swimwear and beach attire are highly encouraged». Δηλαδή, αν το μαγιό σου δεν είναι μέσα στη μόδα ή αν δεν έχεις παρεό που εγκρίνει το Instagram, ενδέχεται να μη χωράς στην εικόνα.
Το φαινόμενο δεν σταματά εκεί. Οι κρατήσεις έχουν γίνει απαραίτητες, ειδικά τα Σαββατοκύριακα. Δεν αρκεί να πας αυθόρμητα με μια πετσέτα. Αν δεν έχεις κάνει κράτηση, δύσκολα θα βρεις θέση. Και φυσικά, οι οικονομικότερες επιλογές βρίσκονται στις πίσω σειρές. Για την πολυτέλεια της πρώτης σειράς, εκεί όπου το κύμα αγγίζει τα πόδια σου, το κόστος αυξάνεται σημαντικά. Οι κρατήσεις θυμίζουν περισσότερο εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας παρά παραλίες.
Για μια τετραμελή οικογένεια, ακόμα και οι «φθηνές» επιλογές είναι αποθαρρυντικές. Έστω ότι βρίσκεις ξαπλώστρα με 40 ευρώ. Αν προσθέσεις δύο καφέδες, σνακ για τα παιδιά, εμφιαλωμένα νερά και δύο club sandwich, φτάνεις εύκολα στα 103 ευρώ. Δηλαδή πάνω από το 12% του βασικού καθαρού μισθού. Όλα αυτά για ένα μεσημέρι στην παραλία.
Οι δημόσιες παραλίες δεν είναι πια πραγματικά δωρεάν
Για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, απομένουν οι δημόσιες πλαζ. Όπως η πλαζ της Βουλιαγμένης. Κι εκεί, όμως, η είσοδος κοστίζει 15 ευρώ το άτομο. Χωρίς καμία εγγύηση για σκιά ή άνεση. Τα Σαββατοκύριακα η κατάσταση θυμίζει μάχη: άνθρωποι με καρέκλες, ψυγειάκια, ομπρέλες από το σπίτι, στήνονται από τις 8:00 το πρωί για να προλάβουν λίγη σκιά.
Οι εικόνες θυμίζουν σκηνές από πρόχειρο κάμπινγκ. Μερικοί επιλέγουν τα βράχια, άλλοι κάθονται στον ήλιο με ό,τι μέσο διαθέτουν. Η θάλασσα, προς το παρόν, παραμένει δωρεάν. Αλλά ποιος μπορεί να πει για πόσο ακόμα;
Καλοκαίρι με όρους πολυτελείας
Το καλοκαίρι του 2025 καθρεφτίζει μια νέα κοινωνική πραγματικότητα. Όσοι έχουν χρήματα απολαμβάνουν την πολυτέλεια της απλότητας που απλώς έχει αλλάξει περιτύλιγμα – designer μαγιό, curated playlists και απαιτούμενη κράτηση από νωρίς μέσα στην εβδομάδα. Οι υπόλοιποι στριμώχνονται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε όποια ελεύθερη γωνιά απομένει.
Η παραλία έχει πάψει να είναι δικαίωμα. Έχει μετατραπεί σε πολυτέλεια. Όχι επειδή άλλαξε η θάλασσα. Αλλά επειδή άλλαξε το κοινό. Και μαζί με αυτό, άλλαξαν και οι τιμές.