Το όνομα Σταμάτης Γαρδέλης έχει άρρηκτα συνδεθεί με τη «χρυσή» εποχή της βιντεοκασέτας. Τότε που όσοι διέπρεπαν στις παραγωγές των μεγαλοσκηνοθετών που είχαν καταφέρει να κάνουν το «κλικ» στην καρδιά του κοινού, κέρδισαν όχι μόνο χρήματα, μα και δόξα που τους χάρισε πληθώρα θαυμαστών.
Όπως αναφέρει το menshouse, ένας από τους μεγαλύτερους καρδιοκατακτητές της εποχής ήταν και ο Σταμάτης. Μια φιγούρα – σήμα κατατεθέν της εποχής που από το 1981 είδε τις μετοχές της να ανεβαίνουν στα ύψη.
Τα «Τσακάλια» του Γιάννη Δαλιανίδη του έδωσαν την ευκαιρία να συστηθεί στο κοινό μέσω της μεγάλης οθόνης σε ηλικία μόλις 21 ετών. Η αρχή είχε γίνει.
Το γυναικείο κοινό τον γνωρίζει και τον βάζει στην κορυφή της λίστας με τους γόηδες της εποχής. Μελαχρινός, με χαρακτηριστικό χαμόγελο και ατάκες που έγραψαν κινηματογραφική και τηλεοπτική ιστορία είχε το λεγόμενο «πακέτο».
Και όσο να πεις, το εκμεταλλεύτηκε, κυρίως σε ό,τι αφορά στις γυναίκες.
Κάτι η λατρεία του στις μηχανές, κάτι η αδυναμία του στον γυμνισμό και κάτι η πέραση που είχε στις γυναίκες, ο άντρας αυτός είχε εξελιχθεί σε ένα από τα εμπορικότερα ονόματα της εποχής.
Οι πρώτες επιτυχημένες παραγωγές στις οποίες πρωταγωνιστούσε αποτελούσαν γεγονός και όλοι πίστευαν πως τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα…
Κι όμως, ο «επαναστάτης» γόης απέδειξε πως ούτε το χρήμα, ούτε η δόξα ήταν ικανά να τον σώσουν από την καταστροφή που ερχόταν.
1982: Το μεγάλο μυστικό
Ο Σταμάτης Γαρδέλης έχει κλείσει τα 22 του χρόνια. Μεσουρανεί. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να τα τινάξει όλα στον αέρα και να γίνει – απίστευτο κι όμως αληθινό – ερωτικός μετανάστης, εγκαταλείποντας οικογένεια, φίλους και καριέρα για να ακολουθήσει τη γυναίκα που ερωτεύτηκε στην Αμερική. Ήταν μια… μηχανόβια!
Και ο ίδιος μίλησε για τη γυναίκα εκείνη 30 σχεδόν χρόνια αργότερα, στο πρωινό της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου στον Αlpha.
«Έχω φύγει, έχω τινάξει την καριέρα μου στον αέρα για μια γυναίκα. Το ’82 – ’83, όταν είχα κάνει τις πρώτες ταινίες μου. Τη φήμη στα 20 σου δεν τη διαχειρίζεσαι. Έφυγα με μία μηχανόβια.
Κάναμε μία βόλτα -έναν κύκλο γύρω από το Θησείο, στο Αστεροσκοπείο- και μου λέει ‘τόση ήταν η βόλτα;’. ‘Τι, θες μεγαλύτερη;’, απάντησα. ‘Ναι’.
Ε… και κόντρα στην κόντρα φτάσαμε στο Λος Άντζελες. Για έξι μήνες. Τα πέταξα όλα, έφυγα. Με έψαχναν.
Δεν με ένοιαζε τίποτα. Δεν είχα λεφτά. Δούλευα στο Μπέβερλι Χιλς, είχα νοικιάσει ένα σπίτι, έφτιαχνα χάμπουργκερ και ζούσα αυτό το ‘αμερικάνικο όνειρο’ του μετανάστη στις μεγάλες λεωφόρους», είπε τότε.