Η Εκκλησία τιμά σήμερα (24 Ιανουαρίου) τη μνήμη της Οσίας Ξένης και των δύο θεραπαινίδων της. Η ζωή και το έργο της αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους, καθώς αντικατοπτρίζουν την πίστη, την αυταπάρνηση και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Η Οσία Ξένη και οι θεραπαινίδες της
Η Οσία Ξένη, γνωστή αρχικά ως Ευσεβεία, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Ρώμη. Η ζωή της αλλάζει ριζικά όταν αποφασίζει να απορρίψει τα σχέδια των γονιών της, οι οποίοι της επέβαλαν έναν γάμο που δεν επιθυμούσε. Παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει την πατρίδα της και να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο ζωής.
Η απόδραση και η νέα αρχή
Η Ευσεβεία φεύγει κρυφά από τη Ρώμη και ταξιδεύει στην Αλεξάνδρεια, όπου αλλάζει το όνομά της σε Ξένη, θέλοντας να κόψει κάθε δεσμό με το παρελθόν. Από εκεί, καταλήγει στο νησί της Κω, όπου βρίσκει προσωρινή ηρεμία. Αργότερα, μεταβαίνει στα Μύλασσα της Καρίας, μια περιοχή που θα γίνει το κέντρο της ασκητικής της ζωής.
Το έργο στα Μύλασσα
Στα Μύλασσα, η Οσία Ξένη, με τη βοήθεια των δύο πιστών θεραπαινίδων της, ιδρύει ναό αφιερωμένο στον άγιο πρωτομάρτυρα Στέφανο. Επίσης, χτίζει ησυχαστικά κελιά, δημιουργώντας έναν χώρο αφιερωμένο στην προσευχή και τον ασκητισμό. Το έργο της, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στην πνευματική της πορεία.
Έμπνευση για τις νέες γυναίκες
Η ζωή της Οσίας Ξένης και η αγιότητά της δεν άργησαν να προσελκύσουν την προσοχή. Πολλές νέες γυναίκες εμπνέονται από την ενάρετη ζωή της και προσέρχονται στο μοναστήρι που ίδρυσε. Το μοναστήρι εξελίσσεται σε πνευματικό κέντρο, όπου πλήθος γυναικών βρίσκει στήριξη και καθοδήγηση μέσα από τις προσευχές και τις συμβουλές της.
Η πνευματική παρακαταθήκη
Η Οσία Ξένη, μαζί με τις θεραπαινίδες της, κατάφερε να αφήσει πίσω της μια σημαντική πνευματική κληρονομιά. Ο ασκητικός της βίος και η αφοσίωσή της στη βοήθεια του συνανθρώπου την καθιστούν σύμβολο πίστης και αυταπάρνησης. Η Εκκλησία την τιμά ως παράδειγμα αρετής και αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους.
Η μνήμη της αποτελεί υπενθύμιση της δύναμης της πίστης και της σημασίας της προσφοράς, κάτι που την καθιστά πηγή έμπνευσης για όλες τις γενιές.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ξένην ἤνυσας, ζωὴν ἐν κόσμῳ, ξένην ἔσχηκας, προσηγορίαν, ὑπεμφαίνουσαν τὴ κλήσει τὸν τρόπον σου, σὺ γὰρ νυμφίον λιποῦσα τὸν πρόσκαιρον, τῷ ἀθανάτῳ ὁσίως νενύμφευσαι. Ξένη ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
