Μια γυναίκα που έγραψε ιστορία με την ομορφιά, τη χάρη και την τσαχπινιά της, αποτέλεσε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Ήταν η «βασίλισσα της νύχτας», μια θρυλική σοουγούμαν που έκανε τους άνδρες να τρελαίνονται και τις γυναίκες να τη ζηλεύουν. Δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός, τραγουδίστρια ή χορεύτρια. Ήταν κάτι περισσότερο: ένας μύθος που έμενε ζωντανός μέσα από τις ιστορίες και τις αναμνήσεις όσων την γνώρισαν.
Η αρχή ενός θρύλου
Η Ζωή (Ζωζώ) Σαπουντζάκη γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1933 στη Θεσσαλονίκη, από πατέρα Κωνσταντινουπολίτη και μητέρα Σμυρνιά. Από πολύ νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο της στο θέατρο, εμφανιζόμενη στο σανίδι από τα επτά της χρόνια μαζί με την αδελφή της, Βάσω. Τα δύο κορίτσια έγιναν γνωστά ως «Σαπουντζάκια», διασκεδάζοντας το κοινό με τα νούμερά τους για αρκετά χρόνια. Η γλύκα και η χάρη της Ζωζώ ήταν τόσο μεγάλες, ώστε μετά από μια περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη, το πρόσωπό της κοσμούσε το χαρτί περιτυλίγματος μιας σοκολάτας!
Η πορεία προς την Αθήνα
Οι θιασάρχες της εποχής, όταν ανέβαιναν στη Θεσσαλονίκη, μιλούσαν με θαυμασμό για τα Σαπουντζάκια και προσπαθούσαν να τα κατεβάσουν μόνιμα στην Αθήνα. Η αδελφή της Ζωζώ, η Βάσω, σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε έναν αξιωματικό της πολεμικής αεροπορίας και αποσύρθηκε από τη σκηνή. Έτσι, η Ζωζώ συνέχισε μόνη της, δημιουργώντας τον μύθο που την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Η κυριαρχία στις σκηνές
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, η Ζωζώ Σαπουντζάκη κυριαρχούσε στις θεατρικές σκηνές της επιθεώρησης και αργότερα στα νυχτερινά κέντρα. Έμαθε στον Έλληνα να διασκεδάζει με όλη του την καρδιά, πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε μαζί του, ανέβηκε στα τραπέζια και προκάλεσε όσο λίγες γυναίκες της εποχής της. Ήταν ένας πειρασμός για τους άνδρες, που δεν μπορούσαν να αντισταθούν στο γέλιο και τη γοητεία της.
Η ζωή στα νυχτερινά κέντρα
Στα νυχτερινά μαγαζιά όπου εμφανιζόταν, η Ζωζώ έκανε το προσωπικό της σόου, φορώντας πανάκριβες τουαλέτες, φτερά και πούπουλα, λαμπερά ρούχα που τόνιζαν τα θέλγητρά της. Εκεί συναντούσε την ελίτ της χώρας: πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, καλλιτέχνες και κοσμικούς. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση και τον γιο του Αλέξανδρο, που δήλωνε ερωτευμένος μαζί της, έως τον Σταύρο Νιάρχο, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου. Λέγεται ότι όταν έβγαινε να τραγουδήσει, της έστελναν περιστέρια και λίρες μέσα σε σπιρτόκουτα!
Η πορεία στον κινηματογράφο
Στον κινηματογράφο, οι εμφανίσεις της Ζωζώ ήταν λιγοστές, μόλις 11. Η πρώτη της εμφάνιση ως τραγουδίστρια ήταν στην ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται» (1953) του Γιώργου Λαζαρίδη, ενώ ως ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της στην κωμωδία «Νύχτες στο Μιραμάρε» (1960) του Ορέστη Λάσκου. Η πιο χαρακτηριστική της εμφάνιση ήταν στην ταινία «Ο ξυπόλητος πρίγκηψ» (1966) του Γιάννη Δαλιανίδη, όπου τραγούδησε το περίφημο «Μια με θέλεις μια με διώχνεις», αποδεικνύοντας γιατί έγραψε ιστορία στο χώρο του θεάματος. Η τελευταία της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2016, στην ταινία «Νοτιάς» του Τάσου Μπουλμέτη.
Οι γάμοι και τα προσωπικά της βιώματα
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη παντρεύτηκε δύο φορές. Το 1951 με τον γιατρό Γιώργο Χατζηπαρασκευά, από τον οποίο χώρισε μετά από τρεις μήνες, και το 1973 με τον δικηγόρο Ανδρέα Πολίτη, με τον οποίο έζησε 23 χρόνια μέχρι το θάνατό του.
Το οικονομικό σκάνδαλο
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Ζωζώ μπλέχτηκε σε ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο. Ο λογιστής της «Πειραϊκής-Πατραϊκής», Θύμιος Παπαναστασίου, με τον οποίο διατηρούσε δεσμό, καταχράστηκε 15 εκατομμύρια δραχμές από την εταιρεία του. Η Ζωζώ κατηγορήθηκε για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, καθώς ένα μέρος του ποσού χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση μιας βίλας στην Κινέτα. Ο Παπαναστασίου καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση, ενώ η Ζωζώ σε πεντάμηνη φυλάκιση για ψευδορκία, σώζοντας έτσι το εξοχικό της.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη μπορεί να διακινδύνευσε τη φήμη της, αλλά ενίσχυσε τον μύθο της ως μια γυναίκα που μπορούσε να καταστρέψει οποιονδήποτε άντρα. Η ζωή της ήταν μια ιστορία γεμάτη πάθος, δράμα και θρίαμβο, που την καθιστά αξέχαστη.
To «alldaynews.gr» αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.
