Η ζωή χωρίς τον Δημητράκη…
Δίωξη για ανθρωποκτονία από αμέλεια στους δυο οδηγούς που έπεσαν με το αυτοκίνητο στο όχημα της οικογένειας.
Έχασαν τον μόλις 19 μηνών Δημητράκη τους όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκαν με διερχόμενο όχημα στην Εθνική Οδό Πατρών – Πύργου στην διασταύρωση Λαστεΐκων τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Όλα συνέβησαν μέσα σε δευτερόλεπτα… Το όχημα που οδηγούσε ο 33χρονος Τάσος δεν πρόλαβε να αντιδράσει και όπως λέει και ο ίδιος το μόνο που πρόλαβε να δει ήταν τα φώτα του διερχόμενου αυτοκινήτου που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα.
Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που τα αυτοκίνητα έγιναν μια άμορφη μάζα σιδερικών μετά το τροχαίο
Ο Τάσος και η σύζυγος του, Φωτεινή μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με βαριά τραύματα και όταν έμαθαν για την απώλεια του μονάκριβου γιου τους δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Η κατάσταση τους μάλιστα, ήταν τέτοια που δεν τους επέτρεψε να συνοδεύσουν το μωρό τους στην τελευταία του κατοικία.
Οι τραγικές φιγούρες της Φωτεινής και του Τάσου συγκλονίζουν με μια καθηλωτική μαρτυρία στο STAR και στις Ζήνα Κουτσελίνη και Ρία Τσοχαντάρη, καθώς δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ακόμη τα μοιραία δευτερόλεπτα που τους στέρησαν μια για πάντα το αγγελούδι τους.
«Δεν υπάρχει βράδυ που να μην το δούμε στον ύπνο μας!»
«Είχαμε ετοιμαστεί για να πάμε σε μια ξαδέλφη της Φωτεινής και ενώ πηγαίναμε κανονικά στον δρόμο μας, ήρθε και έπεσε πάνω μας το άλλο το αυτοκίνητο με πολλά χιλιόμετρα και η σύγκρουση ήταν πολύ σφοδρή. Πιστεύω δεν είχε καν σκοπό να φρενάρει… Το μόνο που πρόλαβα να δω ήταν τα φώτα που έρχονταν πάνω μου», δήλωσε με αποτυπωμένη την θλίψη στην φωνή του ο Τάσος, και συνέχισε:
«Δεν είχα καταλάβει καν τι έχει γίνει και για ποιο λόγο ήμουν στο νοσοκομείο. Μας έλεγαν ότι το παιδί είναι καλά γιατί είχαμε πολύ σοβαρά τραύματα και μάθαμε με πολύ άσχημο τρόπο τι είχε γίνει τελικά. Η Φωτεινή τους έλεγε ότι μας λέτε ψέματα και εντελώς ξαφνικά εμφανίστηκε ένας ψυχολόγος και εκεί που όλοι μας έλεγαν ότι το παιδί είναι μια χαρά, εκείνος μας είπε ότι το αγγελούδι μας χάθηκε.Από εκεί και πέρα όλα είναι θολά γιατί το μυαλό μας δεν υπήρχε μετά. Φανταστείτε ότι λόγω των τραυμάτων μας δεν μπορέσαμε να βρεθούμε ούτε στην κηδεία, εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στο χειρουργειό και η Φωτεινή στην Πάτρα.
Δεν υπάρχει βράδυ που θα πέσουμε να κοιμηθούμε και να μην δούμε το παιδί στον ύπνο μας. Υπάρχουν στιγμές που κάνουμε φασαρία και κοιταζόμαστε νομίζοντας ότι το παιδί κοιμάται και θα το ξυπνήσουμε… και καταλήγει:
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον αδερφό μου να μου λέει ότι κανονικά εμείς δεν θα έπρεπε να ζούμε μετά από αυτό το τροχαίο.Δεν ξέρω αν ασχολήθηκε κάποιος να ζητήσει συγνώμη. Το θέμα είναι να μην δείχνουν επιείκεια σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή ποινή.