Ο ηθοποιός σε μία σπάνια συνέντευξη όπου μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια στην Κοκκινιά, το θέατρο αλλά και την οικογένειά του
Από τις σπάνιες φορές που εμφανίζεται σε εκπομπές ο Σπύρος Παπαδόπουλος παραχώρησε μία εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη στον Ανδρέα Ροδίτη στην ΕΡΤ2 και το «Η Ζωή είναι στιγμές».
Σπύρος Παπαδόπουλος: 45 χρόνια μετρά στον χώρο αλλά ποτέ δεν ένιωσε ότι κάνει αγγαρεία, αυτός είναι και ο λόγος που δεν χάνει τη φρεσκάδα του σαν καλλιτέχνης.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής στην Κοκκινιά ήταν δύσκολα. Ο πατέρας του λόγω των κοινωνικών φρονημάτων του δεν έβρισκε εύκολα δουλειά και οι μνήμες από εκείνη την εποχή τον έχουν στιγματίσει.
«Συνήθως έψαχνε για δουλειά λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Έφυγε με τα πόδια γιατί δεν είχε να πάρει λεωφορείο και πήγε στην Κυψέλη και ξαναγύρισε με τα πόδια. Έκανε ότι δεν στενοχωριέται αλλά ήταν θλιμμένα τα μάτια του. Είχε ωραία μάτια ο πατέρας μου, σαν τη θάλασσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ… Πιο λαμπερά μάτια δεν έχω ξαναδεί γυρίζει από τη δουλειά Παραμονή Χριστουγέννων. Είχε κερδίσει σε ένα λαχείο 5.000Δρχ. πήραμε για πρώτη φορά δέντρο, κουραμπιέδες».
Θεωρεί τον εαυτό του μοναχικό αλλά όχι μόνο. Πώς ήταν η ζωή με την πρώην σύζυγό του, Αθηνά Τσιλύρα, και τον γιο του, Αλέξανδρο;
«Όσο ήμουν στο σπίτι όχι μόνο ασχολούμουν με το παιδί… Ακόμα θυμάται τις ιστορίες που του έλεγα για να κοιμηθεί. Έβγαζα ιστορίες από το μυαλό μου με τον Ζορό και τον μικρό ήρωα τον Αλεχάνδρο. Δεν με κούραζε, μου άρεσε πολύ» είπε.
Στη μοίρα αποδίδει πολλά από όσα έζησε στη ζωή του και κυρίως αναφορικά με την πορεία του στο θέατρο.
«Σαν παραμύθι είναι. Συνειδητοποίησα ότι για εμένα έχουν αποφασίσει οι συμπτώσεις. Ερήμην μου σχεδόν χωρίς να έχω καμία συμμετοχή. Εγώ πήγα για ενημέρωση στη σχολή και τα ωραία κορίτσια είχα μία αδυναμία από μικρός».
Εξίσου εντύπωση προκαλεί ο τρόπος που γνώρισε τον Σπύρο Ευαγγελάτο, ο οποίος και τον ξεχώρισε.
Τη δουλειά δεν τη φοβήθηκε ποτέ, κάπως έτσι βρέθηκε να έχει δουλέψει σε 36 διαφορετικά επαγγέλματα.
Λίγες είναι οι φορές που έχει παίξει στον κινηματογράφο διότι οι προτάσεις που δεχόταν δεν τον ικανοποιούσαν καλλιτεχνικα. «Είμαι λίγο σκληρός, δεν μπορώ τα περίπου, έχω ένα καμπανάκι που καταλαβαίνω την πρόθεση» εξήγησε.
Πολλές είναι οι όμορφες στιγμές που έζησε στην εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά».
Δύο όμως ξεχωρίσει ιδιαιτέρως.
«Ένα πολύ σπουδαίο μου το είπε η Ζωζώ. Μου λέει κάποια στιγμή – εμένα μ΄αρέσει να τους πειράζω και της έλεγα “γιατί τόσο μανία με τα ρούχα και τα καπέλα” και μου λέει να σου πω εγώ δουλεύω από 6 χρονών και δεν είχα να παίξω με κούκλες και σιγά σιγά έγινα η κούκλα μου».
«Το δεύτερο είναι ο υπέροχος Ανέστης Βλάχος. Ήρθε η Δέσποινα Στυλιανοπούλου στο θέατρο και τότε έπαιζαν μαζί και μου είπε να τους φέρω στην εκπομπή γιατί δεν πήγαινε καλά η παράστασή τους. Έρχονται στην εκπομπή και σε κάποια στιγμή του λέω “για πες Ανέστη για τη δουλειά που κάνετε”. Κοιτάει στην κάμερα και λέει “Λοιπόν κοιτάχτε έχουμε μαζευτεί 8 γεροντάκια ρε παιδιά δεν πατάει άνθρωπος αν θέλετε ελάτε να μας στηρίξετε. Και με παίρνουν την άλλη μέρα και μου είπαν ότι είχαν σπάσει τα τηλέφωνα».
Πώς θα χαρακτήριζε ο ίδιος τον εαυτό του;
«Καλός άνθρωπος, λίγο βαρετός, εμμονικός με τη δουλειά. Δεν θα έλεγα όμως ένας πολύ ενδιαφέρων τύπος. Καλός άνθρωπος, καλός φίλος αλλά εντάξει».
Μετά την περιπέτεια με την υγεία του δήλωσε πως δεν είδε ζύγισε αλλιώς τα πράγματα και έμεινε ίδιος και απαράλλαχτος.
«Δεν ζύγισα αλλιώς τα πράγματα» ομολόγησε.
