Ο ηθοποιός Θοδωρής Κατσαφάδος μίλησε στην εφημερίδα On Time για την ξαφνική απώλεια της αγαπημένης του συζύγου.
Ήταν το πρώτο σου Πάσχα χωρίς τη Χριστίνα σου (Βαρζοπούλου), την αγαπημένη σου σύζυγο που «έφυγε» ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι…
Ναι (η φωνή του «σπάει»… κομπιάζει, βουρκώνει). Κατέβηκα κάτω στον Άγιο Βασίλειο που πηγαίναμε κοντά σαράντα χρόνια, γιατί είναι λίγα μέτρα από το σπίτι μας η εκκλησία. Πάντα οι δυο μας ακολουθούσαμε τον Επιτάφιο. Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μόνος μου και κρατούσα και το κερί της Χριστίνας μου.
Πολύ δύσκολο. Ήταν και το πρώτο Πάσχα που ήμουν μόνος μου και που δεν θέλησαν να πάω και πουθενά. Με τη Χριστίνα γνωριστήκαμε το 1973 στο «Μινώα», στο θίασο του λατρεμένου μας Κώστα Βουτσά, μετά χαθήκαμε και ξαναβρεθήκαμε το 1982. Από τότε ήμασταν μαζί αχώριστοι… μέχρι πριν από λίγο καιρό που μου «έφυγε».
Δηλαδή, πέρα από τα Πάθη του Κυρίου, βίωσες και τα δικά σου.
Δεν θα το πω «πάθη» θα το πω απολογισμό. Κάθομαι στο σπίτι, κάνω τις δουλειές που πρέπει, διαβάζω γιατί τρέχουν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις αλλά και οικογενειακές με το παιδί μου και το εγγόνι μου. Είναι μια ευκαιρία να κάνω τους απολογισμούς μου, να κάνω «ταμείο» που λέμε.
Για αυτό και θέλω να είμαι μόνος μου εδώ, με αυτά που εγώ θέλω να έχω στο μυαλό μου και στην ψυχή μου. Ήταν – δεν μπορώ τον αόριστο – για μένα είναι υπέροχος άνθρωπος η Χριστίνα μου, είμαι πολύ τυχερός που τη γνώρισα και έζησα μαζί της. Πολύ ευλογημένος που έκανα την κόρη μου μαζί της. Η Χριστίνα μόνο χαρά μου έδωσε στη ζωή.
Ήταν κάτι ξαφνικό ή το περίμενες;
Ήταν ξαφνικό. Τα προβλήματα της τα είχε, όπως τα έχουμε όλοι, από κάποια ηλικία και μετά αρχίζουν τα μικροπροβλήματα, αλλά ξαφνικά την ώρα που μιλάγαμε να πάθει ανακοπή, ήταν τραγική. Απίστευτο. Ευτυχώς ήμουν παρών γιατί θα είχα τύψεις ότι δεν ήμουν κοντά της.
Εκείνο τον καιρό ήμουν στο σίριαλ «Παρουσιάστε» με τον Γιάννη Μπέζο και είχα δωδεκάωρα γυρίσματα και θέατρο. Την φρόντιζα όμως πολύ. Ήμουν κοντά της, μιλούσαμε και… πέταξε σαν πουλάκι.
Δεν μπορείς να φανταστείς τι «βάλσαμο» ήταν για μένα το «Παρουσιάστε» και τα γυρίσματα με τον Γιάννη Μπέζο, τον Μανώλη Μαυροματάκη και όλους τους συναδέλφους μου. Ο Γιάννης ήταν ευλογία που μου έτυχε τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου. Τον ξέρω χρόνια. Είναι υπέροχος άνθρωπος.