Σαββόπουλος – Η τελευταία συγκλονιστική του συνέντευξη: «Δεν πρόλαβα όμως να τους πω… σ’ αγαπώ»

Ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου σκόρπισε συγκίνηση σε όλη τη χώρα. Ένας σπουδαίος δημιουργός που συνόδευσε τις ζωές μας για πάνω από έξι δεκαετίες, έφυγε ήσυχα, λίγο πριν κλείσει τα 81 του χρόνια.

Η είδηση που βύθισε τη χώρα σε θλίψη

Ο Διονύσης Σαββόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στην κλινική “Υγεία”, όπου νοσηλευόταν. Η απώλειά του έγινε αμέσως αισθητή, καθώς το όνομά του είναι ταυτισμένο με μια ολόκληρη εποχή τραγουδιών, πολιτισμού και σκέψης. Ήταν ο άνθρωπος που διαμόρφωσε και όρισε, όσο λίγοι, την έννοια του τραγουδοποιού στην Ελλάδα.

Η τελευταία του εξομολόγηση

Η τελευταία φορά που μίλησε ανοιχτά στο κοινό ήταν τον Ιανουάριο, στην εκπομπή “Στούντιο 4” της ΕΡΤ. Ήταν μια εκ βαθέων συνέντευξη, στην οποία άφησε πίσω του λέξεις γεμάτες ευαισθησία, ειλικρίνεια και απολογισμό. Ο Σαββόπουλος δεν έκρυψε τίποτα – ούτε τις χαρές ούτε τις πληγές του.

Μίλησε για τη ζωή του, τη μακρόχρονη πορεία του στην τέχνη, αλλά και για όσα κουβαλούσε μέσα του. Ήθελε να τον θυμούνται ως έναν ειλικρινή άνθρωπο, ακόμη και αν δεν συμφωνούσαν όλοι με όσα έλεγε:

«Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείς με ό,τι λέω, εννοείται, αλλά θέλω να παραδέχονται οι άλλοι ότι είμαι ειλικρινής. Νομίζω ότι το έχω αποδείξει αυτό. Όταν περνούν όμως τα χρόνια, αυτά φαντάζουν αλλιώς. Δηλαδή συνειδητοποιώ για τα προβλήματα με τον μπαμπά και τη μαμά μου, όπως και τα προβλήματα μεταξύ τους, ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν άψογοι. Δηλαδή και τα σύννεφα, που είχαν, ήταν μέρος της λιακάδας τους. Μια μεγάλη λιακάδα ήταν αυτοί οι άνθρωποι.»

Ο απολογισμός των οικογενειακών του σχέσεων

Στην ίδια συνέντευξη, ο Σαββόπουλος αναφέρθηκε και σε κάτι που τον βάραινε για χρόνια. Μια αίσθηση ανεκπλήρωτης επικοινωνίας με τους γονείς και τον αδερφό του. Εξομολογήθηκε με πόνο και αγάπη πως, παρά τις όποιες συμφιλιώσεις, δεν κατάφερε ποτέ να εκφράσει όσα πραγματικά ένιωθε:

«Απλώς λυπάμαι που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία, όσο ζούσαν, να το τακτοποιήσω αυτό. Γιατί ναι μεν αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας αλλά δεν έφτασαν ποτέ τόσο βαθιά όσο επιθυμώ να φτάνουν με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Εκεί τα καταφέρνω καλύτερα. Δεν πρόλαβα όμως να τους πω… σ’ αγαπώ μπαμπά, σε λατρεύω αδελφέ μου.»

Η ανθρώπινη φωνή πίσω από τα τραγούδια

Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν υπήρξε απλώς ένας καλλιτέχνης – υπήρξε μια φωνή συνείδησης. Η ματιά του στην πολιτική, την κοινωνία, την οικογένεια, την ελευθερία, ήταν πάντα προσωπική, ειλικρινής και γεμάτη πάθος. Μέσα από τα τραγούδια του, μετέδιδε αλήθειες που αγγίζουν μέχρι σήμερα.

Η τελευταία του συνέντευξη δεν ήταν μια απλή εμφάνιση στα μέσα. Ήταν το αποχαιρετιστήριο γράμμα ενός ανθρώπου που μας χάρισε ήχους, λέξεις και συναισθήματα για μια ολόκληρη ζωή.