Η ανάσυρση των θυμάτων έγινε από ντόπιους ψαράδες.
18 Μαΐου 1994. Ένα στρατιωτικό ελικόπτερο με 7 επιβαίνοντες πέφτει και βυθίζεται στη λίμνη της Καστοριάς.
Έντρομοι οι κάτοικοι σπεύδουν για βοήθεια. Τότε συνειδητοποιούν ότι μόνο πέντε από τους επτά έχουν βγει στην επιφάνεια. Το στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου «Χιούι» είχε παραχωρηθεί από την ελληνική κυβέρνηση στην εταιρεία παραγωγής του Λάκη Λαζόπουλου, εν όψει της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής που θα γινόταν τον Ιούνιο του 1994 στην Κέρκυρα.
Ο ηθοποιός είχε αναλάβει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ με πλάνα από διάφορα μέρη της Ελλάδας προκειμένου να προβληθεί την ημέρα της συνάντησης.
«Για τη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή τέτοια γυρίσματα δεν γίνονται με μικρά ελικόπτερα, ζητήσαμε τη βοήθεια του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για να κάνουμε τα γυρίσματα που, επαναλαμβάνω, είναι δωρεάν», ξεκαθάρισε με δήλωσή του ο Λαζόπουλος. Στις 18 Μαΐου το συνεργείο έφτασε στην Καστοριά.
Στο στρατιωτικό ελικόπτερο επιβιβάστηκε το τριμελές πλήρωμα και τα τέσσερα μέλη του κινηματογραφικού συνεργείου. Όπως ήταν συμφωνημένο, ο πιλότος θα έκανε κύκλους γύρω από την ευρύτερη περιοχή, μέχρι ο σκηνοθέτης να εξασφαλίσει όλα τα πλάνα που χρειαζόταν. Η πτήση ξεκίνησε και όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς. Ωστόσο, λίγα λεπτά μετά τις 11, κάτι απρόσμενο συνέβη.
Το ελικόπτερο έκανε έναν απότομο ελιγμό και άρχισε να χάνει ύψος. Οι μαθητές του Λυκείου της Καστοριάς που την ώρα εκείνη βρίσκονταν σε διάλειμμα, έγιναν μάρτυρες του τραγικού συμβάντος που ακολούθησε. «Ενώ εκινείτο σε αντίθετη κατεύθυνση από την πόλη, ξαφνικά έκανε στροφή σαν να ήθελε να γυρίσει πίσω και χάνοντας ύψος ακούμπησε στα νερά. Εκεί έφερε μία στροφή γύρω από τον εαυτό του, έγειρε και άρχισε να βυθίζεται», περιέγραψε τη σκηνή της πτώσης ένας μαθητής της Α’ τάξης.
Αμέσως στο σημείο έσπευσαν ντόπιοι, ενώ δεν άργησαν να φανούν περιπολικά και ασθενοφόρα. Μέχρι να κινητοποιηθούν οι διασωστικές ομάδες, οι ψαράδες της περιοχής πλησίασαν το σημείο με τις βάρκες τους και ανέσυραν τους τραυματίες. Μερικοί από αυτούς ήταν σε άσχημη κατάσταση και αδυνατούσαν να κολυμπήσουν.
Τότε, ένας κάτοικος ρίχθηκε με τα ρούχα στη λίμνη, βοηθώντας τους να ανεβούν στα καΐκια. Αφού τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, οι πέντε επιβαίνοντες διακομίστηκαν στο Νοσοκομείο Καστοριάς. Έλειπαν όμως ακόμη δύο. Ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Μολαδάκης και ο συγκυβερνήτης Δημοσθένης Κατής παρέμεναν άφαντοι.
Ο τραγικός επίλογος
Το ενδεχόμενο οι αγνοούμενοι να έχουν βγει από το ελικόπτερο έγκαιρα και να κολύμπησαν μέχρι κάποιο σημείο της ακτής αποκλείστηκε. Το επόμενο πρωί ξεκίνησαν νέες εντατικές έρευνες για τον εντοπισμό τους. Στην Καστοριά είχε φτάσει και ο Λάκης Λαζόπουλος και παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις.
Ο Βαγγέλης Μολαδάκης, εκτός από σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, ήταν στενός συνεργάτης του, καθώς σκηνοθετούσε τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους».
Τις πρώτες μέρες οι έρευνες δεν απέδωσαν καρπούς.
Είχαν επιστρατευτεί ελικόπτερα της Πολεμικής Αεροπορίας, εκπαιδευμένοι βατραχάνθρωποι των Ο.Υ.Κ., σκάφη του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς, αλλά και ντόπιοι εθελοντές που με τις βάρκες τους «σάρωναν» τη λίμνη.
Η τραγική απάντηση δόθηκε δύο μέρες μετά.
Το απόγευμα της Παρασκευής 20 Μαΐου του 1994, ο Μολαδάκης και ο Κατής εντοπίστηκαν νεκροί σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από το σημείο της πτώσης του ελικοπτέρου. Οι ψαράδες που βρήκαν τα πτώματα σε βάθος 13 μέτρων μέσα στον ελώδη βυθό της λίμνης, χρησιμοποίησαν μεγάλα συρόμενα αγκίστρια για να τα ανασύρουν στην επιφάνεια. Η νεκροψία έδειξε ότι αιτία θανάτου τους ήταν ο πνιγμός.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, προτού το ελικόπτερο βυθιστεί, επέπλεε για λίγη ώρα στην επιφάνεια της λίμνης. Στο διάστημα αυτό, οι πέντε από τους επτά επιβάτες του κατάφεραν να βγουν. Οι άλλοι δύο εγκλωβίστηκαν στην άτρακτο και παρασύρθηκαν στο βυθό.