Ο Πέτρος Φιλιππίδης βγήκε από το νοσοκομείο μετά από τρία εικοσιτετράωρα από την εισαγωγή του σε αυτό την περασμένη Πέμπτη το βράδυ.
Ο δημοφιλής ηθοποιός εισήχθη εσπευσμένα στο Υγεία το βράδυ της Πέμπτης με την ανακοίνωση της οικογένειας να αναφέρει ότι εισήχθη με συμπτώματα εγκεφαλικού επεισοδίου.
Η ανακοίνωση της οικογένειας του Πέτρου Φιλιππίδη
“Ο Πέτρος Φιλιππίδης εισήχθη εκτάκτως στις 3/2/2021 στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ, υποβλήθηκε σε απεικονιστικό και παρακλινικό έλεγχο, ιατρικώς παρακολουθούμενος λόγω υποκείμενου νοσήματος και βρίσκεται πλέον σε σταθερή κατάσταση.
Πήρε εξιτήριο σήμερα, 6/2/2021, με φαρμακευτική αγωγή και επανεξέταση.
Ευχαριστούμε θερμά όλες και όλους για τα μηνύματα αγάπης που δεχόμαστε.
Η οικογένεια του Πέτρου Φιλιππίδη”.
Η καταξιωμένη χορογράφος Ελπίδα Νίνου σε μία από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις της.
Συνέντευξη στη Φανή Πλατσατούρα
Η καταξιωμένη χορογράφος Ελπίδα Νίνου σε μία από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις της. Η αγάπη της για τον χορό, οι σπουδαίες συνεργασίες που διαμόρφωσαν τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα της, ο θαυμασμός για τον σύζυγό της Πέτρο Φιλιππίδη.
Μιλά για όλα και υποκλίνεται με σεβασμό στον δικό της Θεό. Εκείνος δεν φορά παπούτσια, χορεύει πάντα ξυπόλητος…
– Πότε γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθείς με τον χορό;
«Η επιθυμία μου “ξύπνησε” σταδιακά. Βρίσκομαι μέσα στον συγκεκριμένο χώρο σχεδόν από τα τέσσερα μου χρόνια.
Οπότε η επαγγελματική ενασχόλησή μου, ήρθε μ’ έναν φυσικό τρόπο.
Ξεκίνησα στην ηλικία των τεσσάρων να βρίσκομαι μέσα σε μια σχολή χορού, κι αυτό συνηθίστηκε μέχρι τα 18 μου. Έγινε, χωρίς να θέλω να υπερβάλω, η δεύτερη φύση μου.
Σ’ αυτή την ηλικία αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό, έδωσα εξετάσεις στην Κρατική Σχολή Χορού, πέρασα, κι’ έτσι άρχισαν οι σπουδές μου».
– Θυμάσαι το συναίσθημα της πρώτης έκθεσης πάνω στη σκηνή;
«Ήταν συγκλονιστικό! Όταν ήρθε η συγκεκριμένη στιγμή, παρόλο το άγχος που είχα, αισθάνθηκα μ’ έναν μαγικό τρόπο, ότι βρίσκομαι στον φυσικό μου χώρο.
Παρόλο που η αδρεναλίνη μου ανέβηκε στα υψηλότερα επίπεδα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, εγώ αισθανόμουν όμορφα και οικεία.
Κι αυτό προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση τόσο σε ‘μενα όσο και στους γύρω μου, καθώς ως παιδί ήμουν ντροπαλή και κλειστή ως χαρακτήρας».
– Υπήρξαν στιγμές που μετάνιωσες για την επιλογή σου να καταπιαστείς με τον χορό;
«Ποτέ! Ο χορός είναι η Τέχνη, η οποία μ’ εκφράζει απόλυτα».
– Τι εμπόδια και πρακτικές δυσκολίες καλείται να αντιμετωπίσει ένας χορογράφος σήμερα;
«Εξαρτάται από ποια οπτική θέλει να το προσεγγίσει κανείς.
Η Τέχνη του χορού, της κινησιολογίας είναι δημιουργία και ως δημιουργός έχω και ανασφάλειες και ερωτηματικά για το αν θα φτάσω να εκφράσω αυτό το οποίο κάθε φορά είναι το αρχικό μου ζητούμενο.
Συνεχώς, έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ ένα καινούργιο υλικό, το οποίο είναι ερέθισμα, αλλά και δυσκολία συγχρόνως.
Κι αυτό γιατί χρειάζεται αρκετός χρόνος να “ξεκλειδώσεις” το υλικό σου, να του μεταδώσεις την ενέργεια και την έμπνευσή σου, ώστε να μπορεί ο τελικός αποδέκτης, να σ’ εμπιστευτεί και να εκφράσει αυτό το οποίο έχεις στο μυαλό και στην ψυχή σου.
Αυτό όλο όμως, είναι ταυτόχρονα και η μαγεία της δημιουργίας».
– Ποιον θα όριζες ως σκοπό της Τέχνης σου;
«Ο χορός μέσα στα πολλά τα οποία επιδιώκει, αλλά και προσφέρει είναι η καλλιέργεια του πνεύματος και του σώματος, η πειθαρχία, ο συνεχής αγώνας να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και τελικά, να τον γνωρίσεις ξεπερνώντας τις δυσκολίες σου.
Ο χορός έχει καθημερινό πόνο για να πετύχεις το θεμιτό αποτέλεσμα.
Όταν όμως έρχεται η στιγμή που το καταφέρνεις, νιώθεις μια απέραντη ευχαρίστηση».
– Πόσα χρόνια ασχολείσαι επαγγελματικά με την χορογραφία;
«Η πρώτη μου επαγγελματική χορογραφία ήρθε όταν ήμουν 25 ετών.
Ήταν οι χορογραφίες για την παράσταση, “Καθάρσιο” στο θέατρο “Αθηνά”, σε σκηνοθεσία Παπανικολάου, με τους Πηνελόπη Πιτσούλη και Μάρκο Σεφερλή στην πρώτη του δουλειά, μόλις είχε απολυθεί από φαντάρος.
Μετά απ’ αυτή, ακολούθησαν κι άλλες πολλές και σημαντικές συνεργασίες».
– Ποια θα ξεχώριζες ως την σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σου;
«Υπάρχουν πολλές τόσο με την ιδιότητα της χορεύτριας όσο και μ’ αυτή της χορογράφου. Δε θα ξεχάσω ως χορεύτρια την επί πέντε χρόνια συμμετοχή μου στο ελληνικό χορόδραμα της Ραλλού Μάνου.
Μέσα από εκεί, δώσαμε πολλές παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι οποίες είναι χαραγμένες ακόμη στη μνήμη μου. Επίσης, η συμμετοχή μου ως χορεύτρια τόσο σε θεατρικές παραστάσεις στο πλευρό καταξιωμένων καλλιτεχνών και χορογράφων όσο και στην τηλεόραση με τα σόου της Ρούλας Κορομηλά, “Ciao”, “Μπράβο” και “Bravissimo”, αλλά και στις τηλεοπτικές σειρές, “Χάϊ Ροκ” και “Της Ελλάδος τα παιδιά”.
Ως χορογράφος και δημιουργός, δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω, χωρίς να αδικώ όλες τις υπόλοιπες δουλειές μου, τη συμμετοχή μου στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση “Ειρήνη”, για την οποία χορογραφήσαμε μαζί με τον αγαπημένο μου συνεργάτη, Θανάση Γιαννακόπουλο».
– Φέτος, πάλι με τον αγαπημένο συνεργάτη, Θανάση Γιαννακόπουλο, έχετε αναλάβει τις χορογραφίες της παράστασης «Ωχ… Ηλέκτρα», η οποία από τις 4 Ιουλίου θα περιοδεύσει σε μεγάλα φεστιβάλ της Αθήνας και της περιφέρειας.
«Πραγματικά, και φέτος μέσα από την συγκεκριμένη παράσταση, θέλουμε να παρουσιάσουμε κάτι διαφορετικό, ανεβάζοντας μαζί με τον Θανάση, τον προσωπικό μας πήχη ψηλά. Δεν θα κάνουμε εντυπωσιασμούς, αλλά θα κινηθούμε με το προσωπικό μας στυλ, στο όραμα του σκηνοθέτη».
– Θα δεχόσουν να λάβεις μέρος σε ένα τηλεοπτικό show χορού με την ιδιότητα της χορογράφου;
«Αν η πρόταση με κάλυπτε, γιατί όχι…»;
– Αποτελεί πλέον η Τέχνη είδος πολυτέλειας;
«Γενικότερα, η Τέχνη δεν είναι είδος πολυτελείας. Η Τέχνη είναι έκφραση, απευθύνεται στον τελικό αποδέκτη, ο οποίος είναι το κοινό και κάθε φορά εκφράζει και εκφράζεται μέσα από την κάθε εποχή».
– Αν δεν είχες δημιουργήσει τη δική σου οικογένεια ή δεν είχες αφιερωθεί στην πολυεπίπεδη καριέρα του συζύγου σου (Πέτρος Φιλιππίδης), πιστεύεις θα είχες προσφέρει ακόμη περισσότερα στην Τέχνη σου;
«Καταρχήν, δεν έχω αφιερωθεί στην καριέρα του συζύγου μου. Όταν δυο άνθρωποι ζουν μαζί και συμπορεύονται, ο ένας κατανοεί και στηρίζει τον άλλον. Ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός με τη δική του πορεία, τον αγαπώ και τον θαυμάζω, αλλά αυτό δεν στάθηκε τροχοπέδη στις δικές μου επιλογές και την δική μου καριέρα. Τις επιλογές στη δουλειά μου τις κάνω εγώ για ό,τι μ’ εκφράζει και μ’ αρέσει! Στη ζωή σίγουρα υπάρχουν προτεραιότητες, τις οποίες ο καθένας τις ορίζει σύμφωνα μ’ αυτό που είναι και μ’ αυτά που φέρει από την οικογένειά του. Εξάλλου, η ζωή, όπως και ο χορός, μας δίνει την δυνατότητα να αυτοσχεδιάσουμε».
– Ποιος είναι πιο απαιτητικός στη συνεργασία σας; Εσύ ή ο Πέτρος Φιλιππίδης;
«Σε ό, τι αφορά τα κομμάτια της δουλειάς μας, ο καθένας στον τομέα του, είμαστε και οι δυο επαγγελματίες με την αυστηρή έννοια του όρου, απαιτητικοί και στο έπακρον τελειομανείς. Εξάλλου σε μια συνεργασία ο στόχος είναι το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα θέλει σκληρή δουλειά απ’ όλους».
*** Η Ελπίδα Νίνου έχει επιμεληθεί τις χορογραφίες του σύγχρονου έργου του Αλέξη Καλλίτση «ωχ… Ηλέκτρα», το οποίο θα περιοδεύσει σε μεγάλα φεστιβάλ της Αθήνας και της Περιφέρειας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Πέτρος Φιλιππίδης. Αφετηρία τους το Βεάκειο θέατρο Πειραιά στις 4 Ιουλίου.
Πηγές: newpost.gr/europost.gr