Σε ηλικία 85 ετών «έφυγε» από την ζωή σε νοσοκομείο των Αθηνών ο πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδος και της Δανίας, ο οποίος είχε καταξιωθεί ως ιστορικός και λογοτέχνης με το ψευδώνυμο Μισέλ Ντε Γκρες.
Ήταν ο μοναδικός εν ζωή εγγονός του Γεωργίου του Α’ καθώς ο πατέρας του ο πρίγκιπας Χριστόφορος, ήταν ο πέμπτος υιός του βασιλιά ενώ η μητέρα του ήταν η Φραγκίσκη της Ορλεάνης, από τον οίκο των Βουρβόνων.
Συνεπώς, παρότι συνομήλικος, ήταν θείος του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου. Συνδεόταν συγγενικά με τους μεγαλύτερους οίκους γαλαζοαίματων της Γηραιάς Ηπείρου, ωστόσο επέλεξε να παντρευτεί μια κοινή θνητή: την εξαιρετική καλλιτέχνιδα Μαρίνα Καρέλλα, κόρη του βιομήχανου Θεόδωρου Καρέλλα, με την οποίαν απέκτησαν δύο θυγατέρες, την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα και την πριγκίπισσα Όλγα.
Έχασε τον πατέρα του μόλις ήταν μόλις ενός έτους, μεγάλωσε στο Μαρόκο και την Ισπανία και ύστερα σπούδασε στη Γαλλία αλλά πάντοτε λάτρευε την Ελλάδα και την ιστορία της. Έτσι ήρθε για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, υπηρετώντας στο Σώμα Ιππικού – Τεθωρακισμένων, διέμενε για μεγάλα διαστήματα στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στην πατρίδα μας και το εξωτερικό.
Το μοναδικό μέλος της Βασιλικής οικογένειας που παρέμεινε στην Ελλάδα
Ο Πρίγκιπας Μιχαήλ ήταν το μόνο μέλος της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας που δεν έφυγε από την Ελλάδα, μετά το αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967, με το οποίο επιχείρησε ο Κωνσταντίνος να ανατρέψει την Χούντα. Ήταν επίσης το μόνο μέλος της ελληνικής βασιλικής οικογένειας που είχε ελληνική υπηκοότητα, καθώς ήταν εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων, ως «Μιχαήλ Ντε Γκρες».
Παρά την υψηλή του καταγωγή που του εξασφάλιζε φήμη, ο Μιχαήλ γνώρισε τεράστια διεθνή αναγνώριση ως συγγραφέας με δεκάδες πονήματα που έγιναν μπεστ σέλερ καθώς συνδύαζαν τη γνώση του για την ιστορία με την λογοτεχνική πλοκή.
Η καριέρα του ξεκίνησε το 1970 και εργαζόταν άοκνα καθημερινά είτε γράφοντας, είτε κάνοντας έρευνα για τα ιστορικά θέματα που τον απασχολούσαν σε μια τεράστια ποικιλία από την Ελλάδα, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως τους Λουδοβίκους και τους Τσάρους αλλά και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Λεπτομέρειες για την κηδεία του δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστές.
Ενδεικτικά κάποια από τα έργα του είναι: «Η Μαχαράνη», «Ο Βουρβώνος Μαχαραγιάς», «Ο Τελευταίος Σουλτάνος», «Το Μυστήριο των Κυθήρων», «Μπουμπουλίνα».