Η μάνα μου, η Ελένη, ήταν η ψυχή του σπιτιού μας. Ήταν η γυναίκα που μπορούσε να κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα, ακόμα και όταν ο κόσμος γύρω μας φαινόταν να καταρρέει.
Όταν ήμουν παιδί, οι αγκαλιές της ήταν το καταφύγιό μου, ο χώρος όπου αισθανόμουν απόλυτα ασφαλής. Η απουσία της σήμερα, είναι μια αβάσταχτη πληγή που δεν κλείνει ποτέ.
Θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά του ψωμιού που ψηνόταν στον φούρνο της κουζίνας μας. Η μάνα μου είχε μια μοναδική ικανότητα να μετατρέπει απλά υλικά σε κάτι μαγικό. Ήταν όχι μόνο η μαγείρισσα της οικογένειας αλλά και η θεραπεύτρια των ψυχών μας. Κάθε φορά που γύριζα σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα, ήξερα ότι ένα πιάτο από τα χέρια της θα έκανε τα πάντα να φαίνονται καλύτερα.
Η κυρα-Λένη δεν ήταν απλά μια μάνα. Ήταν η καλύτερη φίλη μου, η σύμβουλός μου, η δύναμη που με κρατούσε όρθιο στις δυσκολίες. Όταν ήρθαν οι δύσκολες στιγμές της εφηβείας, εκείνη ήταν πάντα εκεί για να με ακούσει, να με καθοδηγήσει με την ατελείωτη σοφία της. Πολλές φορές με είχε αγκαλιάσει και με είχε παρηγορήσει όταν ο κόσμος μου έμοιαζε να καταρρέει.
Η απουσία της είναι παντού. Στο άδειο τραπέζι της κουζίνας, στα Χριστούγεννα που δεν είναι πια τα ίδια, στις γιορτές που πια δεν έχουν τη μαγεία που είχαν κάποτε. Κάθε φορά που κοιτάζω τα παιδιά μου, αναλογίζομαι πόσο θα ήθελα να είναι εκεί για να τα δει να μεγαλώνουν, να τους προσφέρει τις συμβουλές της, την αγάπη της, τις αγκαλιές της.
Η μάνα μου έφυγε ξαφνικά, αφήνοντάς με με ένα κενό που δεν γεμίζει ποτέ. Η τελευταία της αγκαλιά, η τελευταία της λέξη, είναι χαραγμένη στο μυαλό μου σαν μια γλυκιά ανάμνηση αλλά και μια οδυνηρή υπενθύμιση του τι έχασα. Κάθε μέρα, προσπαθώ να τιμήσω τη μνήμη της, να ζήσω με βάση τις αξίες που μου έμαθε, να γίνω ο άνθρωπος που εκείνη πίστευε ότι μπορώ να γίνω.
Η θλίψη της απουσίας της είναι πάντα εκεί. Σε κάθε στιγμή χαράς, υπάρχει μια σκιά, μια υπενθύμιση ότι λείπει. Στις δύσκολες στιγμές, νιώθω την απουσία της πιο έντονα, σαν μια πληγή που ποτέ δεν κλείνει. Αλλά παράλληλα, οι γλυκές αναμνήσεις της με κρατούν όρθιο. Οι στιγμές που περάσαμε μαζί, οι συζητήσεις μας, τα γέλια μας, είναι το φως που με καθοδηγεί στις σκοτεινές στιγμές.
Πάρε αγκαλιά τη μάνα σου, όσο ακόμα προλαβαίνεις
Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές, θα ήταν αυτή: Πάρε αγκαλιά τη μάνα σου, όσο ακόμα προλαβαίνεις. Πες της πόσο την αγαπάς, δείξε της την ευγνωμοσύνη σου για όλα όσα έχει κάνει για σένα. Μην αφήνεις τις στιγμές να περνούν ανεκμετάλλευτες. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και η αγάπη της μάνας είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα που μπορούμε να έχουμε.
Σήμερα, προσπαθώ να ζήσω με τρόπο που να τιμά τη μνήμη της. Να είμαι ο καλύτερος πατέρας που μπορώ, να δίνω στα παιδιά μου την αγάπη και τη στήριξη που μου έδωσε εκείνη. Η μάνα μου, η Ελένη, μπορεί να μην είναι πια εδώ, αλλά η παρουσία της θα είναι πάντα μαζί μου, στις αναμνήσεις, στην καρδιά μου, στη ζωή που συνεχίζω να ζω για εκείνη.