Ο Αλέξης Τσίπρας αποχαιρέτισε με έντονη συγκίνηση τον Αλέκο Φλαμπουράρη, τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα του πολιτικά και προσωπικά, αποκαλώντας τον σύντροφο, φίλο, αλλά και παππού των παιδιών του.
Μια ομιλία γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη
Σε μια φορτισμένη τελετή στο Πάρκο Ελευθερίας, εκεί όπου βρισκόταν το πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, τελέστηκε η πολιτική κηδεία του Αλέκου Φλαμπουράρη. Ο Αλέξης Τσίπρας, βαθιά συντετριμμένος, μίλησε με συγκίνηση για τον άνθρωπο που θεωρούσε δεύτερο πατέρα του.
«Αλέκο, σε ευχαριστώ για όσα μας έδωσες. Ως σύντροφος, ως φίλος, ως παππούς των παιδιών μας», είπε χαρακτηριστικά.
Στην τελετή παρευρέθηκαν οι δικοί του άνθρωποι, η σύντροφος της ζωής του Εύη, καθώς και παλιοί συναγωνιστές και συγγενείς, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν την απώλειά του.
«Δεν σε αποχαιρετώ, σου υπόσχομαι…»
Ο επικήδειος του Τσίπρα ξεκίνησε με λόγια αγάπης και πένθους:
«Αλέκο σήμερα είμαστε όλοι εδώ. Και όσοι σε αγαπήσαμε και όσοι σε πληγώσαμε. Και όσοι σε ζήσαμε και όσοι απλά σε γνωρίσαμε. Δε λείπει κανείς. Αι γενεαί πάσαι της Αριστεράς και όχι μόνο».
Ο πρώην πρωθυπουργός στάθηκε ιδιαίτερα στο ήθος, την αισιοδοξία και τη θετικότητα του Φλαμπουράρη, στοιχεία που ενέπνεαν όσους τον γνώριζαν και συμπορεύονταν μαζί του.
«Να με συγχωρήσετε όμως, αλλά εγώ, όπως φαντάζομαι και πολλοί από σας και από όσους γνώρισαν και αγάπησαν τον Αλέκο, ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να τον αποχαιρετήσουμε».
Η πολιτική και ανθρώπινη παρακαταθήκη του Φλαμπουράρη
Ο Τσίπρας ανέφερε πως η παρουσία του Φλαμπουράρη θα συνεχίσει να συνοδεύει όλους όσοι εμπνεύστηκαν από εκείνον. Δεν θα ξεχαστεί ούτε το χαμόγελο που έδινε κουράγιο, ούτε οι παρεμβάσεις του στις κρίσιμες στιγμές.
«Δεν θα αποχαιρετήσουμε το χαμόγελο που έκανε τα δύσκολα πιο εύκολα, το λόγο της αποφασιστικότητας και της μετριοπάθειας που στήριζε το ηθικό μας στις άνισες μάχες».
Και συνέχισε:
«Δεν θα αποχαιρετήσουμε τον άνθρωπο που ήξερε να ονειρεύεται χωρίς να κομπάζει, να συζητάει – ακόμη και να τσακώνεται – χωρίς να φωνάζει…».
Μια ζωή γεμάτη αγώνες και ιδανικά
Ο Τσίπρας θυμήθηκε τον Φλαμπουράρη από τα νεανικά του χρόνια: μαθητής στην εξέγερση, φοιτητής στην Αυστρία και αγωνιστής στην παρανομία με το ψευδώνυμο «Στάθης».
«Δεν θα αποχαιρετήσουμε, τον έφηβο, που έδωσε το παρών στης γραμμές της μαθητικής εξέγερσης και της Νεολαίας Λαμπράκη… Τον κομμουνιστή της ανανέωσης… Τον άνθρωπο που έβαλε στα φεστιβάλ της αριστεράς την LGBT κοινότητα, όταν ήταν ακόμη ταμπού…».
Η διαδρομή του, όπως περιέγραψε ο Τσίπρας, δεν περιοριζόταν στην πολιτική δράση. Ήταν συνώνυμη με τη ριζοσπαστική αλλά και πολιτισμική πλευρά της Αριστεράς, με αγώνες για την κοινωνική αλλά και ατομική ελευθερία.
Παρουσία χωρίς απουσία
Για τον Αλέξη Τσίπρα, ο Φλαμπουράρης δεν θα μείνει ως μια θύμηση. Η επιρροή του είναι τόσο ισχυρή, που παραμένει «παρών» στις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις πράξεις όσων συμπορεύτηκαν μαζί του.
«Θα μένει ως στοιχείο και καταγραφή στο προσωπικό και πολιτικό μας DNA. Ως απουσία με ισχυρή παρουσία».
Μίλησε για τη φωνή του που ήταν πάντα εκεί, στα δύσκολα, σε κάθε βήμα, σε κάθε πολιτική απόφαση.
Από τα φεστιβάλ της νεολαίας μέχρι τη διακυβέρνηση
Ο Τσίπρας περιέγραψε τον Φλαμπουράρη ως παρόντα σε όλες τις κρίσιμες καμπές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Αριστεράς: από τις μέρες των φεστιβάλ της Νεολαίας του Συνασπισμού μέχρι τη διακυβέρνηση και τις δύσκολες αποφάσεις.
«Τίποτε δεν καταφέραμε χωρίς τη δική του συμμετοχή, τη δική του πρόθυμη προσφορά, τη δική του εντέλει παρακίνηση και αισιοδοξία».
Αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα περιστατικά: την κρίση του δημοψηφίσματος, τη διάσωση των 15.000 εργαζομένων από τη χρεοκοπία του Μαρινόπουλου, την ολοκλήρωση του γηπέδου της ΑΕΚ, αλλά και τις ψηφιακές καινοτομίες που βελτίωσαν την καθημερινότητα των πολιτών.
Μια κληρονομιά ευθύνης και αισιοδοξίας
Ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε πως ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν ήταν μόνο πολιτικός, αλλά και καθοδηγητής, φίλος και εμπνευστής.
«Να ρωτήσουμε τον Αλέκο. Να το συζητήσουμε με τον Αλέκο. Να το αναθέσουμε στον Αλέκο».
Και κατέληξε, συγκινημένος:
«Αλέκο, σε ευχαριστώ για όσα μας έδωσες. Ως σύντροφος, ως φίλος, ως παππούς των παιδιών μας. Δεν σε αποχαιρετώ, αλλά σου υπόσχομαι ότι, όπως εσύ, δεν θα παραδώσουμε ούτε την ψυχή ούτε τα όνειρά μας, στη γοητεία της όποιας εξουσίας».
«Καλό σου ταξίδι!»