Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία

από Λία Τ.
13 ώρες πριν

Μια ψυχή που αναζητά το φως της Ορθοδοξίας

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν, και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Μεγάλωσα ως προτεστάντισσα, αλλά χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να αγκαλιάσω την Ορθοδοξία. Από τότε, η μελέτη της Αγίας Γραφής έγινε το πάθος μου, έχω όλες τις διαθέσιμες εκδόσεις στα κινεζικά.

Η Ελλάδα ήταν για μένα ένας προορισμός γεμάτος πνευματικές αποκαλύψεις. Από τη στιγμή που επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο, αντιλήφθηκα τη διαφορά των Ελλήνων. Ο τρόπος που μιλούσαν ξέγνοιαστα, που γελούσαν και που χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση με ξάφνιασε. Στη δική μου κουλτούρα, οι άνθρωποι είναι πιο συγκρατημένοι, δεν εκδηλώνουμε εύκολα τα συναισθήματά μας.

Τώρα καταλαβαίνω πως η ελευθερία έχει μέσα της πάθος, ένταση και φωνή.

Η εμπειρία μου στην Ελλάδα

Κατά την επίσκεψή μου στην Ελλάδα, μπήκα σε πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και κοινώνησα τα Άχραντα Μυστήρια. Αν και δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα, ένιωθα βαθιά μέσα μου τη δύναμη της Ορθόδοξης πίστης.

Θα ήθελα να είχα γεννηθεί Ελληνίδα, να μεγαλώσω μέσα στην Ορθοδοξία, να μεταλαβαίνω τη Θεία Κοινωνία και να φιλώ τις Άγιες Εικόνες από τη νηπιακή μου ηλικία μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Κλαίω για εμένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί να λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, καταναλώνουμε φαγητά αφιερωμένα σε είδωλα.

Η διαφορά της πίστης

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου με Άγιους Ύμνους. Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί τα δικά μας αυτιά είναι γεμάτα με ήχους σούτρων και τις κραυγές των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού. Εμείς αντί γι’ αυτό, αναπνέουμε τον καπνό των θυσιών στα είδωλα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να αγγίζω τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζω την αγάπη του Χριστού. Αντί γι’ αυτό, τα χέρια μας αγγίζουν ξύλινα είδωλα, πράγματα χωρίς ψυχή.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι να καίω χρήματα για τα φαντάσματα.

Έψαχνα την αλήθεια διαβάζοντας πάνω από 30 εκδόσεις της Αγίας Γραφής, όμως όλες είχαν ερμηνείες γεμάτες λάθη, γιατί ήταν μεταφρασμένες από ετεροδόξους.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο! Κλαίω γιατί έχουμε μάτια και όμως δεν βλέπουμε.

Η Ορθοδοξία στην Ταϊβάν

Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα. Οι γιορτές μας δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές σας.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα υπάρχουν τόσα όμορφα βουνά, τα οποία καίγονται και δεν τα φροντίζετε. Αλλά χαίρομαι που σχεδόν κάθε βουνό έχει ένα μοναστήρι.

Στην Ταϊβάν, τα βουνά μας είναι γεμάτα με βουδιστικούς ναούς και αγάλματα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πάω εύκολα σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι. Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου.

Πρώτη φορά επισκέφθηκα ένα μοναστήρι στην Ελλάδα – την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στο Πήλιο. Το ταξίδι ήταν μεγάλο, αλλά η εμπειρία μοναδική. Είδα τα παλιά ερείπια, είδα τόπους εγκαταλελειμμένους και πόνεσα.

Στην Ταϊβάν δεν έχουμε τόσο παλιά και ιερά μέρη. Αλλά εσείς, που τα έχετε, συχνά δεν τα εκτιμάτε.

Ένα κάλεσμα αγάπης

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί λόγω της οικονομικής κρίσης. Αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε πνευματικά.

Η Ταϊβάν είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, αλλά βρίσκεται στο πνευματικό σκοτάδι.

Στην Ελλάδα είδα πολλούς ανθρώπους να διασκεδάζουν τις Κυριακές και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Στην Ταϊβάν, όμως, ακόμα κι αν κάποιος θέλει να πάει σε ορθόδοξη εκκλησία, είναι σχεδόν αδύνατο.

Η μοναδική μας εκκλησία είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Ταϊπέι. Πολλές φορές, οι πιστοί μένουν απ’ έξω, γιατί δεν χωράνε.

Αδελφοί μου στην Ελλάδα, ακόμα κι αν νιώθω πνευματικά αδύναμη, θα γονατίσω μπροστά σας και θα ζητήσω τη βοήθειά σας.

Σας παρακαλώ, δείτε με σαν τον φτωχό Λάζαρο. Δώστε μας ένα μικρό μέρος από τον πλούτο της πίστης σας. Βοηθήστε μας να αποκτήσουμε έναν χώρο στο κέντρο της Ταϊπέι, ώστε να μετατραπεί σε εκκλησία.

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε ναό – αυτό θα κόστιζε εκατομμύρια. Αλλά ένας μεγαλύτερος χώρος θα μας έδινε τη δυνατότητα να συγκεντρωνόμαστε, να προσευχόμαστε, να κατηχούμε τους νέους.