Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου: Τυφλώθηκε στη θερμοκοιτίδα, σπούδασε ψυχολογία και ίδρυσε την πρώτη σχολή για σκύλους-οδηγούς τυφλών στην Ελλάδα

Η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου είναι ένα από εκείνα τα πρόσωπα που αποδεικνύουν ότι τα εμπόδια στη ζωή μπορούν να μετατραπούν σε κινητήρια δύναμη για σπουδαία επιτεύγματα. Παρότι τυφλώθηκε στη θερμοκοιτίδα, όχι μόνο δεν άφησε την τύφλωσή της να την καθορίσει, αλλά κατάφερε να σπουδάσει ψυχολογία και να ιδρύσει την πρώτη σχολή σκύλων-οδηγών για τυφλούς στην Ελλάδα.

Ένα φωτεινό παράδειγμα θέλησης και προσφοράς

Η απώλεια της όρασης λόγω ιατρικού λάθους στη θερμοκοιτίδα δεν εμπόδισε την Ιωάννα-Μαρία να παλέψει για τα όνειρά της. Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να προχωρήσει με αποφασιστικότητα και να προσφέρει στην κοινωνία με έναν ξεχωριστό τρόπο: ιδρύοντας την πρώτη ελληνική σχολή εκπαίδευσης σκύλων-οδηγών για άτομα με τύφλωση. Η σχολή πήρε το όνομα της πρώτης της σκύλας-οδηγού, της Λάρας, και μέσω αυτής έχει βοηθήσει δεκάδες ανθρώπους να αποκτήσουν αυτονομία και ποιότητα ζωής.

«Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στη ζωή μου»

Η ίδια εξηγεί πως η μεγαλύτερη καμπή στη ζωή της ήταν η τύφλωση που προκλήθηκε από την αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας, λόγω κακής χορήγησης οξυγόνου όταν ήταν στη θερμοκοιτίδα. Όπως τονίζει, «η τύφλωση ήταν καθοριστική, αλλά δεν την άφησα να με καθορίσει».

Η στήριξη των γονιών της, η μόρφωση, η εργασία και η επιμονή για μια πιο συμπεριληπτική κοινωνία είναι βασικοί άξονες της ζωής της. Όπως η ίδια αναφέρει:

«Παλεύω για μια συμπεριληπτική κοινωνία. Θέλω η συμπερίληψη να μην είναι απλώς μια λέξη, αλλά να γίνει πράξη σε κάθε επίπεδο. Δεν είναι οι άνθρωποι με αναπηρία το πρόβλημα, αλλά οι ανεπαρκείς υποδομές και η κοινωνική προκατάληψη».

Μια συμβουλή με ουσία

Απευθυνόμενη σε παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, δηλώνει ξεκάθαρα:

«Να μάθεις να είσαι αυτόνομος, να κινείσαι με το λευκό μπαστούνι, να πιστεύεις στον εαυτό σου και να κάνεις ψυχοθεραπεία όσο είναι νωρίς. Να μην αφήνεις κανέναν να σε μειώνει. Να αναζητάς αγάπη και να τη δίνεις».

Οι σκύλοι οδηγοί που της άλλαξαν τη ζωή

Μια άλλη καθοριστική στιγμή ήταν η γνωριμία της με τη Λάρα, τον πρώτο σκύλο-οδηγό της. Αυτό το γεγονός όχι μόνο άλλαξε την καθημερινότητά της, αλλά έγινε και η αφορμή για να δημιουργήσει τη Σχολή Σκύλων Οδηγών «Λάρα».

Όπως αναφέρει:

«Η ζωή μου σημάδεψε ολόκληρη αυτή η εμπειρία. Δεν ήταν μόνο η αυτονομία, αλλά και η ιδέα ότι μπορείς να χτίσεις κάτι που να προσφέρει σε άλλους ανθρώπους σαν κι εσένα».

Η Μέη, η δεύτερη σκυλίτσα της, τη συνόδευσε για 12 ολόκληρα χρόνια και συνέχισε το έργο της Λάρας, οδηγώντας τη σκυταλοδρομία της προσφοράς. Όταν η Μέη έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, εκείνη περιγράφει τη στιγμή με συγκίνηση:

«Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα. Τη σκέφτηκα σαν να ήμουν εκείνη κι όχι εγώ…»

Σήμερα στη ζωή της βρίσκεται ο τρίτος σκύλος-οδηγός της, ο Μπάμπου, ένα αρσενικό που ήρθε στη ζωή της το Πάσχα. «Αν όλα πάνε καλά, θα πορευτούμε μαζί για τα επόμενα δέκα χρόνια», σημειώνει με ελπίδα.

Προσωπικές απώλειες και επαγγελματικά όνειρα

Η απώλεια των γονιών της το 2015 υπήρξε ιδιαίτερα επώδυνη και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την ψυχοσύνθεσή της. Την ίδια χρονιά, όμως, ήρθε και η επαγγελματική δικαίωση: διορίστηκε ψυχολόγος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Η ζωή στην Κρήτη, όπου έζησε δέκα χρόνια, τη σημάδεψε θετικά. Εκεί εργάστηκε στο Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας και αργότερα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Οι δεσμοί που δημιούργησε με ανθρώπους, αλλά και η αποδοχή που ένιωσε, την έκαναν να νιώσει βαθιά αγάπη για τον τόπο.

Μια οραματίστρια που έκανε το όραμά της πράξη

Όπως λέει η ίδια:

«Οι τολμηροί ανοίγουν δρόμους. Πριν 15 χρόνια, είδα μπροστά μου τη “Λάρα”. Ήξερα ότι θα υπάρξει κάποτε στην Ελλάδα ένας φορέας που θα εκπαιδεύει σκύλους-οδηγούς. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου, να δημιουργήσω κάτι δικό μου, ένα “παιδί” μου, ενώ ακόμη δεν είχα ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό μου. Το όραμά μου ήταν η ένωση του ανθρώπου με τον σκύλο μέσα από την εμπιστοσύνη και την ανάγκη».

Δύναμη, έμπνευση και πίστη στον εαυτό

Η ιστορία της Ιωάννας-Μαρίας Γκέρτσου δεν είναι μόνο μια ιστορία ξεπεράσματος δυσκολιών, αλλά και μια δυνατή υπενθύμιση πως η πίστη στον εαυτό μας και το όραμα για κάτι μεγαλύτερο μπορούν να αλλάξουν ζωές – όχι μόνο τη δική μας, αλλά και των γύρω μας. Μέσα από τον αγώνα της και την προσφορά της, άνοιξε δρόμους και έδειξε πως οι τολμηροί δεν περιμένουν τις συνθήκες – τις δημιουργούν.