«Έφυγα από το σπίτι για το φροντιστήριο και ευχήθηκα να είχα τόσο πολλά λεφτά για να το αγοράσω ώστε να μην ξαναπάω. Όταν γύρισα είχαμε κερδίσει το λαχείο».
Ενα απόγευμα του 1987, όταν ο Γιώργος Καπουτζίδης ήταν 15 ετών ξεκίνησε για μάθημα σε ένα φροντιστήριο των Σερρών, όπου ζούσε με την οικογένεια του. Εκείνη την ημέρα ο έφηβος Γιώργος βαριόταν τόσο πολύ που ευχήθηκε να είχε αρκετά λεφτά ώστε να αγοράσει το φροντιστήριο και να μην χρειαστεί πάει ποτέ ξανά στη ζωή του.
Νωρίς το βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι του βρήκε τη μητέρα του και την αδελφή του να κλαίνε. «Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο κακό», είχε εξομολογηθεί πριν κάποια χρόνια ο ίδιος ο Γιώργος Καπουτζιδης σε συνέντευξη του. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν καθόλου έτσι καθώς ο πατέρας του είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο αριθμό του Εθνικού Λαχείου. 120 εκατομμύρια δραχμές το 1987.
«Ο ένας υπερτυχερός που κέρδισε είναι ο Δημήτριος Καπουτζίδης, 55 χρονών, υπάλληλος της ΠΑΕ Πανσερραϊκός και πατέρας δύο παιδιών», έγραψε τότε μία τοπική εφημερίδα. Από εκείνη την ημέρα η ζωή του Γιώργου Καπουτζίδη δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Με ό,τι καλό και κακό μπορεί να συνεπάγεται αυτό, αφού παραλίγο να πέσει ακόμα και θύμα απαγωγής.
«Την επόμενη μέρα εγώ πήρα το μπουφάν, το παντελόνι, το πουλόβερ που φορούσα την προηγούμενη και την τσάντα μου και πήγα στο σχολείο. Κανονικά, όπως πήγα και μία ημέρα πριν. Δεν είχε αλλάξει κάτι πάνω μου. Ο πατέρας μου, ναι, είχε κερδίσει. Εγώ όμως δεν είχα αλλάξει. Είχαν αλλάξει όλοι οι άλλοι απέναντί μου. Αλλάζουν πάντα οι άλλοι. Οι άλλοι σε βλέπουν διαφορετικό. Αντιμετώπισα έχθρα, μίσος, ζήλια, οργή, ρατσισμό στα καλά του καθουμένου. Όχι από όλο το σχολείο μου, από κάποιους ανθρώπους. Αλλά από ανθρώπους που μέχρι χθες κάναμε παρέα», έχει εξομολογηθεί.
Όπως παραδέχεται ο Γιώργος Καπουτζίδης αν ο πατέρας του δεν είχε κερδίσει το λαχείο το 1987 ο ίδιος μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ ηθοποιός.
«Μπορεί να κάνει τη ζωή σου πάρα πολύ πιο εύκολη. Μπόρεσα να σπουδάσω υποκριτική, να γίνω ηθοποιός. Διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να φύγω από τη Νομική και να πάω να σπουδάσω ηθοποιός. Θα μου λέγανε ”Με τι λεφτά;”».
