Η Εθνική μας στη FIFA: Από το Έπος του 2004 μέχρι Σήμερα

Κάθε Έλληνας που σέβεται τον εαυτό του έχει άποψη για την κατάταξη της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου. Από τα καφενεία της Πλάκας μέχρι τα σουβλατζίδικα της Θεσσαλονίκης, οι συζητήσεις ανάβουν για το πού βρίσκεται η “γαλανόλευκη” στην παγκόσμια κατάταξη. Άλλοι νοσταλγούν τις δόξες του παρελθόντος, άλλοι τραβάνε τα μαλλιά τους με τις σημερινές εμφανίσεις. Για όσους θέλουν να συνδυάσουν το πάθος του ποδοσφαίρου με λίγο τζόγο, το leon casino προσφέρει πολλές επιλογές στοιχηματισμού στους αγώνες της Εθνικής. Αλλά ας αφήσουμε τα στοιχήματα και ας μιλήσουμε για την ουσία.

Τα Πρώτα Βήματα της Εθνικής στη Διεθνή Σκηνή

Η Εθνική μας, ρε παιδιά, δεν ξεκίνησε χτες. Έχει φάει τα ψωμιά της στα γήπεδα της Ευρώπης και όχι μόνο. Από το 1929 που έπαιξε το πρώτο της επίσημο ματς, μέχρι σήμερα, έχει δει πολλά τα μάτια της. Στην αρχή, βέβαια, ήταν το αουτσάιντερ, το “φρούτο” που όλοι ήθελαν να αντιμετωπίσουν για εύκολους βαθμούς. Μιλάμε για εποχές που η κατάταξη FIFA ούτε καν υπήρχε, και η Ελλάδα ήταν γνωστή περισσότερο για τις ελιές και τον Παρθενώνα παρά για τις τρικλοποδιές της στο γήπεδο.

Για δεκαετίες, η Εθνική μας βολόδερνε στα αζήτητα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Οι παππούδες μας θυμούνται ακόμα τις “σφαλιάρες” που τρώγαμε από ομάδες όπως η Γερμανία, όπου μια ήττα με 5-1 θεωρούνταν… επιτυχία! “Τουλάχιστον βάλαμε ένα”, έλεγαν και γελούσαν πικρά πίνοντας το ουζάκι τους. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν σταδιακά από τη δεκαετία του ’90, όταν η Εθνική κατάφερε να προκριθεί στο Μουντιάλ του 1994, σπάζοντας το ρόδι των μεγάλων διοργανώσεων.

Το Έπος του 2004: Όταν Σείσαμε την Ευρώπη

Και μετά ήρθε το 2004. Α, ρε 2004! Τι να πρωτοθυμηθούμε από το έπος της Εθνικής στο Euro της Πορτογαλίας; Από εκείνη τη χρονιά και μετά, η κατάταξη της Εθνικής εκτοξεύτηκε σαν πυροτέχνημα την Πρωτοχρονιά στο Σύνταγμα! Από το πουθενά, κατακτήσαμε την κορυφή της Ευρώπης, κάνοντας όλους τους “μεγάλους” να τρίβουν τα μάτια τους με απορία.

Ο Ρεχάγκελ, ο “βασιλιάς Όττο” όπως τον αποκαλούσαμε, μετέτρεψε μια ομάδα απλών παικτών σε αδιαπέραστο τείχος. Ο Χαριστέας, ο Δέλλας, ο Ζαγοράκης, ο Καραγκούνης, ο Νικοπολίδης… ονόματα που χαράχτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Η FIFA μας κατέταξε στο Νο13 της παγκόσμιας κατάταξης – η υψηλότερη θέση που έχει πιάσει ποτέ η Ελλάδα. Ήμασταν πάνω από χώρες με τεράστια ποδοσφαιρική παράδοση, και εμείς που μέχρι χθες παίζαμε τάβλι στις πλατείες, ξαφνικά συζητούσαμε για τακτικές και συστήματα!

Η Επόμενη Μέρα: Από την Κορυφή στον… Καναπέ

Μετά το 2004, τι; Μετά το γάμο έρχεται η… καθημερινότητα, που λέει και η παροιμία. Η Εθνική μας διατήρησε για λίγο την αίγλη της, με συμμετοχή στο Euro 2008 και στο Μουντιάλ 2010, αλλά σταδιακά άρχισε η κατηφόρα. Η μεταπολεμική γενιά του 2004 δεν αντικαταστάθηκε εύκολα, και η οικονομική κρίση που χτύπησε τη χώρα δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το ποδόσφαιρο.

Από το 2014 και μετά, η Εθνική μας έχει μετατραπεί σε… τουρίστα των προκριματικών. Χάνει από ομάδες που παλιά δεν ξέραμε καν ότι έπαιζαν ποδόσφαιρο (Φερόε Νήσοι, κάποιος είπε;). Η κατάταξη της FIFA μας δείχνει κάπου μεταξύ 50ης και 60ής θέσης τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει… αουτσάιντερ ξανά. Μα καλά, πού είναι ο Χαριστέας όταν τον χρειαζόμαστε;

Η Σημερινή Κατάσταση: Αργή… Αναρρίχηση

Σύμφωνα με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ), που είναι ο επίσημος ρυθμιστής του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Εθνική μας προσπαθεί να ξαναχτίσει την αξιοπιστία της. Στα τελευταία προκριματικά, έδειξε σημάδια βελτίωσης, αν και ακόμα πασχίζει να βρει τον παλιό καλό εαυτό της.

Η τωρινή κατάταξη της Εθνικής μας στη FIFA κυμαίνεται γύρω στην 50η θέση. Όχι και άσχημα, αλλά σίγουρα όχι εκεί που αξίζουμε εμείς οι απόγονοι των Ολύμπιων θεών! Ο προπονητής (ποιος είναι αυτή τη φορά; Έχασα το λογαριασμό…) προσπαθεί να δημιουργήσει έναν νέο κορμό ομάδας, αξιοποιώντας τόσο παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα όσο και τους “ξενιτεμένους” που παίζουν σε ευρωπαϊκά γήπεδα.

Φαίνεται ότι η Εθνική προσπαθεί να βρει μια νέα ταυτότητα. Όχι πια οι “αμυντικοί γίγαντες” του 2004, αλλά μια πιο ισορροπημένη ομάδα που μπορεί και να επιτεθεί. Ίσως αυτή η αλλαγή φιλοσοφίας να είναι που χρειαζόμαστε για να ξανανέβουμε στην κατάταξη. Ή ίσως χρειαζόμαστε απλώς λίγη από την τύχη του 2004!

Τι Μέλλει Γενέσθαι; Οι Προοπτικές και οι Στόχοι

Για να είμαστε ειλικρινείς, δύσκολα θα δούμε ξανά την Ελλάδα να κατακτάει μεγάλο τρόπαιο στο άμεσο μέλλον. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να ελπίζουμε και να στηρίζουμε την Εθνική μας! Οι στόχοι για τα επόμενα χρόνια είναι μάλλον πιο μετριοπαθείς:

1. Πρόκριση σε ένα μεγάλο τουρνουά (Euro ή Μουντιάλ)
2. Σταθεροποίηση στην κατάταξη FIFA εντός της πρώτης 40άδας
3. Ανάδειξη νέων ταλέντων που θα στελεχώσουν την ομάδα για τα επόμενα χρόνια

Μια καλή πορεία στο Nations League και τα προκριματικά του επόμενου Euro θα μπορούσαν να δώσουν την απαραίτητη ώθηση. Και ποιός ξέρει; Όπως λέει και ο φιλόσοφος θείος μου ο Μήτσος από το Περιστέρι: “Το ποδόσφαιρο είναι στρογγυλό, και η μπάλα μπορεί να πάει παντού!” (Μεγάλη σοφία…)

Τα Μυστικά της Κατάταξης FIFA που Λίγοι Καταλαβαίνουν

Αλλά πώς ακριβώς λειτουργεί αυτή η περιβόητη κατάταξη της FIFA; Εδώ που τα λέμε, μοιάζει με την εφορία – κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς υπολογίζει τα ποσά, αλλά στο τέλος πληρώνουμε!

Η FIFA χρησιμοποιεί έναν πολύπλοκο αλγόριθμο που λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως:

• Το αποτέλεσμα του αγώνα (νίκη, ήττα ή ισοπαλία)
• Τη σημασία του αγώνα (φιλικός ή επίσημος)
• Τη δύναμη του αντιπάλου
• Την ηπειρωτική συνομοσπονδία που ανήκει ο αντίπαλος

Έτσι, μια νίκη επί της Γερμανίας σε επίσημο αγώνα δίνει πολύ περισσότερους πόντους από μια νίκη επί της Κύπρου σε φιλικό ματς. Λογικό ακούγεται, αν και καμιά φορά βλέπεις ομάδες που αναρωτιέσαι: “Μα καλά, πώς βρίσκονται τόσο ψηλά;”

Ο Κόσμος και η Εθνική: Μια Σχέση… Αγάπης-Μίσους

Οι φίλαθλοι στην Ελλάδα έχουν περίεργη σχέση με την Εθνική. Όταν νικάει, είμαστε όλοι υπερήφανοι Έλληνες που βγαίνουμε στους δρόμους με σημαίες και κορνάρουμε μέχρι πρωίας. Όταν χάνει, γινόμαστε όλοι προπονητές καναπέ που ξεκινάμε τις κριτικές με το κλασικό “Εγώ θα έβαζα…”

Μου θυμίζει τον παππού μου που έλεγε: “Η Εθνική είναι σαν την πεθερά. Την αγαπάς γιατί πρέπει, αλλά καμιά φορά σε κάνει να θέλεις να τραβάς τα μαλλιά σου!”

Τα τελευταία χρόνια, με την πτώση στην κατάταξη, η προσέλευση στα παιχνίδια έχει μειωθεί. Το ΟΑΚΑ αραιώνει όπως τα μαλλιά του θείου Τάκη μετά τα 50. Οι νέες γενιές δεν έχουν τις αναμνήσεις του 2004, και είναι δύσκολο να τους εμπνεύσεις με μια ομάδα που παλεύει να νικήσει το Κόσοβο.

Η Κατάταξη vs. Η Πραγματικότητα

Ένα πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η κατάταξη της FIFA δεν είναι πάντα ο καλύτερος δείκτης της πραγματικής δύναμης μιας ομάδας. Έχουμε δει ομάδες να βρίσκονται ψηλά επειδή παίζουν πολλά φιλικά με αδύναμους αντιπάλους και κερδίζουν εύκολους βαθμούς.

Η Ελλάδα το 2004 ήταν γύρω στην 30η θέση όταν κατέκτησε το Euro. Οπότε μη στενοχωριέσαι που είμαστε τώρα στην 50η θέση! Όπως λέει και η γιαγιά μου: “Δεν είναι το μέγεθος που μετράει, αλλά το πώς το χρησιμοποιείς!” (Για το σπίτι το έλεγε, αλλά ταιριάζει και εδώ…)

Για να Κλείσουμε…

Η κατάταξη της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ελλάδας είναι σαν το καιρό στη χώρα μας – άλλοτε ηλιοφάνεια (2004), άλλοτε καταιγίδες (εποχή Φερόε Νήσων). Αυτή τη στιγμή είμαστε κάπου στη συννεφιά, αλλά με σημάδια ότι ο ήλιος μπορεί να ξαναβγεί.

Είτε είσαι οπαδός που βλέπει κάθε αγώνα με την μπλούζα της Εθνικής και το σουβλάκι στο χέρι, είτε είσαι από αυτούς που θυμούνται την Εθνική μόνο στα μεγάλα τουρνουά, η κατάταξη της Ελλάδας αποτελεί κομμάτι της αθλητικής μας ταυτότητας.

Και όπως θα έλεγε κι ο Κώστας από το περίπτερο της γειτονιάς μου: “Είμαστε μια μικρή χώρα που καμιά φορά κάνει μεγάλα πράγματα. Και στο κάτω-κάτω, έχουμε πάρει Euro. Οι Άγγλοι τι έχουν πάρει;” Και σ’ αυτό, δίκιο έχει ο Κώστας!