Ο Γιώργος ποτέ δεν περίμενε ότι θα έχανε μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του. Αλλά το μοιραίο συνέβη: λόγω της δουλειάς του, δεν κατάφερε να είναι εκεί όταν η γυναίκα του, η Μαρία, έφερε στον κόσμο την κόρη τους. Έχουν περάσει 18 μήνες από τότε, αλλά το γεγονός αυτό εξακολουθεί να ρίχνει βαριά σκιά στη σχέση τους.
Ο Γιώργος εργάζεται σε μια απομονωμένη τοποθεσία, μακριά από την πόλη. «Όταν δουλεύω εκεί πάνω, δεν έχω σήμα στο κινητό μου. Το ξέρω πάντα από πριν και προετοιμάζομαι», εξηγεί. Είναι συνηθισμένο γι’ αυτόν να περνά ολόκληρες μέρες χωρίς καμία επικοινωνία, αφοσιωμένος σε μια δουλειά που απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και τήρηση αυστηρών κανόνων ασφαλείας.
Όμως, όσο καλά και αν είχε προγραμματίσει ο Γιώργος την παρουσία του στη γέννα, η ζωή είχε άλλα σχέδια.
Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένεις
Η Μαρία γέννησε πρόωρα, περίπου έναν μήνα πριν από την αναμενόμενη ημερομηνία. Εκείνη την ημέρα, ο Γιώργος βρισκόταν στη δουλειά του και, όπως συχνά συνέβαινε, δεν είχε κανένα σήμα στο κινητό του.
«Μόλις έσπασαν τα νερά, προσπάθησα να τον πάρω τηλέφωνο. Ήξερα ότι μπορεί να μην το σηκώσει αμέσως, αλλά δεν περίμενα ότι δεν θα μπορέσω να τον βρω καθόλου», αφηγείται η Μαρία. «Ήταν τρομερό το συναίσθημα. Ήθελα απεγνωσμένα να είναι εκεί».
Όταν τελικά ο Γιώργος κατάφερε να επικοινωνήσει, η κόρη τους είχε ήδη γεννηθεί. Έφτασε στο νοσοκομείο αμέσως, αλλά το σημαντικό γεγονός είχε ήδη περάσει. Η Μαρία, αγκαλιάζοντας το νεογέννητο μωρό τους, τον κοίταξε με μάτια γεμάτα δάκρυα.
«Δεν φταις εσύ», του είπε αδύναμα τότε. Όμως, οι μέρες που ακολούθησαν έδειξαν ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Η σκιά που παραμένει
Από τότε, κάθε φορά που ο Γιώργος και η Μαρία μαλώνουν, το θέμα της γέννας αναπόφευκτα βγαίνει στην επιφάνεια.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να μαλώσουμε για κάτι και να μη μου το αναφέρει», παραδέχεται ο Γιώργος. «Μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως τι θα φάμε, και πάλι θα μου το χτυπήσει. “Δεν ήσουν εκεί”, μου λέει, και ξέρω ότι ακόμα δεν μπορεί να το ξεπεράσει».
Ένα βράδυ, ενώ κάθονταν στο σαλόνι, η ένταση ξανά ανέβηκε. Αυτή τη φορά η διαφωνία αφορούσε τον παιδικό σταθμό της κόρης τους. Η Μαρία ήθελε να την γράψουν σε έναν σταθμό κοντά στο σπίτι τους, αλλά ο Γιώργος διαφωνούσε, καθώς το κόστος ήταν υψηλότερο.
«Δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά αυτόν τον σταθμό, Μαρία», της είπε ο Γιώργος.
«Είναι καλύτερος, και είναι κοντά στο σπίτι μας! Εγώ την παίρνω κάθε μέρα, ξέρεις πόσο δύσκολο είναι με την κίνηση;» απάντησε η Μαρία με θυμό.
«Το καταλαβαίνω, αλλά τα λεφτά…»
Και τότε, όπως πάντα, ήρθε η συνηθισμένη ατάκα. «Ναι, φυσικά! Εσύ όμως ήσουν απών όταν γεννήθηκε! Πάντα λείπεις όταν σε χρειαζόμαστε περισσότερο!»
Ο Γιώργος πήρε βαθιά ανάσα. «Πρέπει να το ξεχάσεις αυτό, Μαρία. Δεν φταίω εγώ. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι εκείνη τη στιγμή».
Αλλά η Μαρία, με μάτια που γέμισαν ξανά δάκρυα, σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ. «Ποτέ δεν θα το ξεχάσω», του φώναξε πριν φύγει από το δωμάτιο.
Εμπλουτισμένες ιστορίες από την καθημερινότητα
Δεν είναι η πρώτη φορά που το θέμα αυτό δημιουργεί ένταση μεταξύ τους. Ο Γιώργος θυμάται και άλλες μικρές στιγμές που η Μαρία επανέφερε το ζήτημα. Κάποια στιγμή, λίγο μετά τα πρώτα γενέθλια της κόρης τους, σε μια απλή συζήτηση για το πώς θα γιόρταζαν τα Χριστούγεννα, η Μαρία τον κοίταξε και του είπε: «Δεν ήσουν εκεί στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής μας. Και τώρα περιμένεις να κάνουμε Χριστούγεννα σαν να μην τρέχει τίποτα;»
Ο Γιώργος είχε μείνει άναυδος. «Μα, Μαρία, είναι Χριστούγεννα. Δεν μπορείς να το ξεχνάς έστω για μία μέρα;» της είχε πει τότε, αλλά το βάρος αυτής της στιγμής ήταν τόσο μεγάλο για τη γυναίκα του που δεν μπορούσε να το αφήσει πίσω της.
Αντιμέτωποι με το παρελθόν
Οι φίλοι του Γιώργου και της Μαρίας, βλέποντας την κατάσταση, προσπαθούν συχνά να μεσολαβήσουν, να δώσουν συμβουλές. Η καλύτερη φίλη της Μαρίας, η Ελένη, θυμάται πόσο αγχωμένη ήταν εκείνες τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό. «Η Μαρία ένιωθε τόσο μόνη εκείνη τη στιγμή. Παρόλο που όλοι της έλεγαν ότι δεν ήταν η δική του ευθύνη, δεν μπορούσε να το δεχτεί», εξηγεί.
Ο Γιώργος, από την άλλη, συχνά μιλάει με τον φίλο του, τον Νίκο, που τον συμβουλεύει να δείξει υπομονή. «Ξέρεις πώς είναι οι γυναίκες, Γιώργο», του λέει γελώντας, «πρέπει να της δώσεις χρόνο. Όσο δύσκολο και αν είναι, απλώς κάνε το καλύτερο που μπορείς και ίσως το ξεπεράσει».
Αλλά ο Γιώργος αναρωτιέται πόσο χρόνο μπορεί να χρειαστεί η Μαρία για να συμφιλιωθεί με το γεγονός. Η δουλειά του, παρόλο που του προσφέρει οικονομική σταθερότητα, εξακολουθεί να απαιτεί μακρινά ταξίδια και μεγάλες περιόδους απουσίας από το σπίτι. Και όσο το θέμα της γέννας παραμένει ανοιχτή πληγή, οι διαφωνίες συνεχίζουν να φουντώνουν.
Κάπου βαθιά μέσα του, ο Γιώργος ελπίζει ότι μια μέρα η Μαρία θα μπορέσει να αφήσει το παρελθόν πίσω της, και η οικογένειά τους θα προχωρήσει μπροστά. Μέχρι τότε, ο ίδιος θα συνεχίσει να δίνει τον δικό του αγώνα, ελπίζοντας να γεφυρώσει το χάσμα που δημιούργησε η μοίρα.