Η τραγική ιστορία στον Άραχθο συγκλονίζει το πανελλήνιο, με δύο οικογένειες να βιώνουν τον απόλυτο πόνο αλλά και να στέλνουν μήνυμα ζωής, αποφασίζοντας να δωρίσουν τα όργανα των παιδιών τους που πνίγηκαν στο ποτάμι.
«Μας το πήρε ο Θεός» λένε οι γονείς του 12χρονου
Ανείπωτες στιγμές εκτυλίχθηκαν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου, εκεί όπου μεταφέρθηκαν τα δύο αγόρια, χωρίς αισθήσεις, μετά την ανάσυρσή τους από τον ποταμό Άραχθο. Γιατροί κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφεραν να επαναφέρουν την καρδιακή λειτουργία, όμως οι εξετάσεις έδειξαν πως ήταν εγκεφαλικά νεκρά.
Μέσα στον πόνο τους, οι γονείς του 12χρονου παιδιού πήραν μια γενναία απόφαση: να χαρίσουν ζωή μέσα από την απώλεια.
«Μας το πήρε ο Θεός. Ευχαριστώ όλους που βοήθησαν. Η καρδιά του θα γίνει αετός και θα χτυπάει σε κάποια καρδιά και έτσι θα την ακούω», είπε συγκινημένος ο πατέρας του παιδιού.
Η μητέρα του, συντετριμμένη, πρόσθεσε:
«Προσπάθησαν όλοι αλλά δεν καταφέραμε να το σώσουμε. Μόνο ευχαριστώ θέλω να πω, τίποτα άλλο».
Οι γονείς του 14χρονου Σπύρου, του παιδιού που έπεσε στο ποτάμι για να σώσει τον φίλο του, δήλωσαν μέσω της εκπομπής Live News ότι συνεχίζουν εκείνοι αυτό που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο γιος τους: να σώσουν μια ζωή.
«Η ζωή νικά τον θάνατο»
Πρώτοι προχώρησαν στη δωρεά οργάνων οι γονείς του Σπύρου. Ο 15χρονος βούτηξε στο ποτάμι για να βοηθήσει τον μικρότερο φίλο του και κατέληξε να χάσει και εκείνος τη ζωή του.
Ο Ανδρέας Ηλιάδης, διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων στο νοσοκομείο του Ρίου, μίλησε με συγκίνηση:
«Η ζωή νικά τον θάνατο. Η επιθυμία των γονιών του 15χρονου είναι να συνεχιστεί η ζωή μέσα από τον θάνατο του δικού τους παιδιού. Θα σωθούν άλλες ζωές. Άλλα παιδάκια. Όλοι οι γιατροί που συμμετείχαν στη μάχη για αυτά τα παιδιά έδωσαν τη ψυχή τους. Όταν καταφέρνουμε να σώσουμε ένα παιδί, είναι σαν να σώζουμε τον κόσμο όλο.
Μπορεί να μην καταφέραμε να σώσουμε αυτά τα παιδιά, αλλά παλέψαμε. Ήρθαν πέντε γιατροί της εντατικής, μόνοι τους, πριν φτάσουν τα ασθενοφόρα για να τα υποδεχτούν στην μονάδα για να μη χαθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Οι συνάδελφοί μου στην Άρτα, τα πληρώματα του ΕΚΑΒ κατάφεραν να επαναφέρουν τους χτύπους της καρδιάς τους κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και τώρα, ξεκινά η διαδικασία να βρεθούν οι συμβατοί λήπτες».
Λίγες ώρες αργότερα, οι γονείς του 12χρονου βγήκαν από το νοσοκομείο με βαριά καρδιά αλλά και τη συνείδηση πως έδωσαν ελπίδα σε άλλους ανθρώπους.
«Δεν ήξερε μπάνιο και άρχισε να τον πνίγει»
Φίλος των παιδιών που ήταν παρών στο τραγικό συμβάν, περιέγραψε τα όσα συνέβησαν στο Live News:
«Τελείωσαν οι εξετάσεις και μου είπε ο Κωνσταντίνος να πάμε στα παραποτάμια στο Νεοχώρι, να περιμένουμε το λεωφορείο. Εκεί συναντήσαμε τα παιδιά που είχαν μπει στα ρηχά.
Είπε ο μικρός ο Νίσι, ότι ξέρει κολύμπι και θέλει να μπει αλλά φοβάται αν είναι κρύο το νερό. Και του είπε ο Σπύρος να τον πάρει αγκαλιά και να πάνε μαζί. Και εκεί που σταμάτησε να πατάει ο Σπύρος, ο Νίσι δεν ήξερε καθόλου μπάνιο και άρχισε να τον πνίγει, να τον έχει κεφαλοκλείδωμα και να τον πνίγει. Δεν πήρε καθόλου ανάσα ο Σπύρος».
«Άρχισαν να παλεύουν με το νερό. Βούτηξα, δεν μπόρεσα να κάνω κάτι άλλο. Με βούτηξε και εμένα ο μικρός για να βγει στην επιφάνεια. Πρόλαβα τελευταία στιγμή και βγήκα. Φώναξα κατευθείαν βοήθεια, πήγα στην καφετέρια του χωριού, πήγα στον λεωφορειατζή, του είπα τι έγινε και πήγαμε να του δείξω πού βυθίστηκαν τα παιδιά.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε κατευθείαν μέσα. Αυτός και ένας με καταγωγή από την Αλβανία, Λέων τον φωνάζαμε. Πάλευαν ενάμιση λεπτό και εξαντλήθηκε ο Σπύρος. Εκεί είχαν έρθει ήδη κάποιοι μεγάλοι, αλλά επειδή δεν τους έβλεπαν, δεν πήδηξε κανένας μέσα. Και μετά από 10 λεπτά ήρθε ο Λέων και ο λεωφορειατζής. Μπήκαν και έβγαλαν το ένα παιδί, άρχισε ο μπαμπάς μου να του κάνει ΚΑΡΠΑ, και το άλλο το παιδί το είχαν χάσει».
«Ήταν σαν μου είπε ‘μπαμπά βγάλε με από εδώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα»
Ο άνθρωπος που βούτηξε και κατάφερε να ανασύρει τα παιδιά, μίλησε φανερά φορτισμένος στην εκπομπή:
«Βούτηξα από τρεις φορές για το κάθε παιδί. Αυτός που ήταν στην βάρκα, έβλεπε τα παιδιά και μου έδειχνε που ήταν τα παιδιά. Εκεί ήταν πολύς κόσμος, 30-40 άτομα. Όταν είδα το ένα παιδί ήταν σαν μου είπε ‘μπαμπά βγάλε με από εδώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα’. Ξαναμπαίνω μέσα, και έλεγα να με σπρώξουν για να πάω πιο βαθιά. Άργησαν να μου πουν για το δεύτερο παιδί.
Είχαμε βγάλει έξω το παιδί, έδωσαν πρώτες βοήθειες και τότε μου φώναξαν πως είναι και άλλο παιδί. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ πως έχασα τα παιδιά. Εγώ το έκανα για τα παιδιά μου. Ήθελα να είναι τα παιδιά με τις οικογένειές τους αλλά με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως έφυγαν».