«Ήταν τόσο όμορφες που πίστευα ότι τις παντρεύτηκαν και όχι ότι τις σκότωσαν»

Μια οικογένεια που όλοι θαύμαζαν, με κοπέλες που η ομορφιά και η καλοσύνη τους έγιναν θρύλος, αφανίστηκε βάναυσα κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Η τραγική τους ιστορία αποκαλύφθηκε δεκαετίες αργότερα, φέρνοντας ξανά στο φως τον πόνο και τη φρίκη εκείνων των ημερών.

Μια οικογένεια που όλοι αγαπούσαν

Οι κοπέλες της οικογένειας Θεμιστοκλέους ήταν ξακουστές για την ομορφιά τους, την ευγένεια, αλλά και τη ζεστή τους καρδιά. Όλο το χωριό τις θαύμαζε και τις αγαπούσε. Ήταν κοπέλες που ξεχώριζαν, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά: «Είναι καλές και άξιες κοπέλες, όμορφες και προκομμένες».

Προέρχονταν από μια οικογένεια υποδειγματική, με αρχές, κοινωνική και θρησκευτική αγωγή. Ζούσαν με αξιοπρέπεια και αγάπη. Όμως η μοίρα δεν τους άφησε να προχωρήσουν στη ζωή… Το 1974, η τουρκική εισβολή έφερε τον όλεθρο στην Κύπρο και διέκοψε βίαια τα όνειρα και τις ζωές τους.

14 Αυγούστου 1974: αρχίζει η δεύτερη φάση της εισβολής

Η επόμενη φάση της τουρκικής επίθεσης ξεκίνησε και οι περιοχές Μιας Μηλιάς, Κουτσοβέντη και Τραχωνίου Κυθρέας δέχθηκαν σφοδρούς βομβαρδισμούς από αέρος και εδάφους. Άρματα μάχης και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις σάρωσαν την περιοχή. Το Τραχώνι Κυθρέας βρέθηκε στο επίκεντρο.

Οι κάτοικοι, μαθαίνοντας ότι ο τουρκικός στρατός πλησίαζε, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Κατευθύνθηκαν όπως μπορούσαν προς το Παλαίκυθρο και τη Λευκωσία. Η 46χρονη Ελένη Κυριάκου Θεμιστοκλέους μαζί με τις τέσσερις κόρες της, τον εγγονό της, την αδελφή της και άλλους συγγενείς έτρεξαν μέσα από τα χωράφια για να σωθούν.

Η στιγμή της τραγωδίας

Κατά τη διαδρομή, ο άντρας της αδελφής της Ελένης τραυματίστηκε από πυρά. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η σύζυγός του και ο γιος τους έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Μαζί τους και η Ελένη με τις κόρες της. Η Αγγελική κρατούσε το βρέφος της, τον μικρό Ανδρέα. Ξαφνικά, ακούστηκαν πυροβολισμοί…

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, κανείς δεν ξαναείδε την Ελένη, τη Μάρω, τη Θεμιστούλα, τη Σούλλα, την Αγγελική και τον μικρό Ανδρέα, ούτε τους υπόλοιπους που παρέμειναν στο σημείο για να βοηθήσουν τον τραυματία. Εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος.

Η ανακάλυψη που πάγωσε το χρόνο

Σαράντα ένα χρόνια μετά, ο ομαδικός τάφος στο Τραχώνι Κυθρέας αποκάλυψε την αλήθεια. Τα οστά τους ταυτοποιήθηκαν με εξετάσεις DNA. Οι νεκροί: η Ελένη, οι κόρες της Μάρω (19 ετών), Θεμιστούλα (21 ετών), Σούλλα (11 ετών), Αγγελική (25 ετών) με τον 6 μηνών γιο της Ανδρέα, η αδελφή της, ο γαμπρός της και ο 13χρονος γιος τους. Κανείς τους δεν γλύτωσε.

«Μια εικόνα που ραγίζει και τον ουρανό»

Οι λεπτομέρειες από τον τάφο προκαλούν ρίγος: Το μωρό με την πιπίλα στο στόμα στην αγκαλιά της νεκρής μητέρας του. Η γιαγιά Ελένη πεσμένη δίπλα τους με το κλειδί του σπιτιού στο χέρι. Παντού γύρω τους, τα άψυχα σώματα των κοριτσιών και των συγγενών τους. Όπως έγραψαν τότε εφημερίδες, «οι περισσότεροι βρέθηκαν με σφαίρα στο κεφάλι, ενώ το μωρό είχε τραυματιστεί στο ποδαράκι».

Το τελευταίο αντίο

Η τελετή της κηδείας έγινε στις 10 Οκτωβρίου 2015 στον ιερό ναό Της Του Θεού Σοφίας στον Στρόβολο. Μητέρα, παιδιά και εγγονός οδηγήθηκαν στην τελευταία τους κατοικία.

«Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη θλίψη και ένα τεράστιο “γιατί”. Γιατί να σκοτωθούν έτσι; Γιατί να φύγουν τόσο άδικα;» αναρωτιούνται ακόμα και σήμερα συγγενείς και φίλοι.

«Νόμιζα πως τις είχαν παντρευτεί…»

Ο κοινοτάρχης του Τραχωνίου Κυθρέας, Χαράλαμπος Αθανασίου, συγκλονίζει με τα λόγια του στο ANT1LIVE.com:

«Ήταν τόσο όμορφες που πίστευα ότι τις παντρεύτηκαν και όχι ότι τις σκότωσαν… Αυτό πίστευα όλα αυτά τα χρόνια…

Ήταν μια από τις πιο ήσυχες και αγαπημένες οικογένειες του χωριού. Τους αγαπούσαμε και τους θαυμάζαμε όλοι. Προκομμένοι και καλοί άνθρωποι. Πώς να μπορέσει να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους… Ήταν ένα αποτρόπαιο έγκλημα.

Όσα βιώσαμε το 1974 θα πονάνε μέχρι να πεθάνουμε, πληγές που δεν θα σταματήσουν ποτέ να αιμορραγούν. Ας είναι το σημερινό ένα μνημόσυνο προς όλους τους συγχωριανούς και συμπατριώτες μας που σκότωσαν οι Τούρκοι το 1974.»

Πηγή: ant1live.com