Το Συγκλονιστικό Γράμμα μίας Απατημένης Συζύγου στον Άνδρας της που την Κεράτωσε

Είναι ένα θλιβερό και άσχημο γεγονός που κανένας σ’ αυτό τον κόσμο δε θα ήθελε να περάσει, αλλά δυστυχώς είστε σε αυτή την κατάσταση. Και σιγά σιγά νιώθετε τον έρωτα της ζωής σας να απομακρύνεται.

Υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή του αγαπημένου σας; Τι έχετε κάνει για να σας αξίζει η συναισθηματική εγκατάλειψη; Αυτές οι σκέψεις βασανίζουν το μυαλό σας. Κάποιοι έχουν το θάρρος να ρωτήσουν, και άλλοι είναι τόσο δυνατοί που το αφήνουν πίσω τους και φεύγουν. Και ναι, υπάρχουν αυτοί που επιλέγουν να μείνουν, να το υπομείνουν, και να μην πουν τίποτα.

Οι άλλοι μπορεί να τους αποκαλέσουν μάρτυρες, αδύναμους ή απλά χαζούς. Αλλά μπορείτε να τους κατηγορήσετε που αγαπάνε και ελπίζουν ότι ο άνθρωπος που λατρεύουν περισσότερο από οτιδήποτε στη ζωή τους θα αναζωπυρώσει τον έρωτα τους;

Μια γυναίκα έγραψε αυτό το γράμμα στον άντρα της για να του πει πως ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια απιστίας και συναισθηματικής εγκατάλειψης που υπέμενε όσο ήταν μαζί.

Είναι ένα συγκινητικό γράμμα γεμάτο απελπισία, θυσία, ελπίδα και αγάπη, συναισθήματα που άνθρωποι σαν εκείνη καταλαβαίνουν, και που άνθρωποι σαν τον άντρα της θα έπρεπε να γνωρίζουν.

Στο για 10 χρόνια σύζυγο μου

«Μου έλεγες ψέματα τον περισσότερο καιρό. Μου έλεγες ψέματα σχεδόν κάθε μέρα. Νομίζεις ότι δεν μπορώ να το καταλάβω; Πάνε 18 χρόνια από τότε που αρχίσαμε να βγαίνουμε και είσαι κακός ψεύτης. Όταν λες ψέματα, το βλέπω στο πρόσωπο σου, το ακούω στη φωνή σου. Το ήξερα για πολύ καιρό ότι με απατάς, αλλά το άφηνα να περάσει.

Όσο το σκέφτομαι, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που με πρόσεξες τελευταία φορά. Όταν σηκώνεσαι, το πρωινό είναι έτοιμο, τρως, και φεύγεις. Όταν γυρνάς σπίτι, το δείπνο είναι έτοιμο, τρως, κάνεις κάτι δουλειές και πέφτεις για ύπνο. Ήθελα να σε ρωτήσω τι πάει στραβά και να επικοινωνήσουμε, αλλά με το ζόρι προσέχεις ότι είμαι εκεί. Θα ήθελα να ξέρω που έκανα λάθος ή που σε απογοήτευσα για να προσπαθήσω να σε ικανοποιήσω. Αλλά δεν ήσουν σχεδόν καθόλου στο σπίτι. Ούτε καν τα σαββατοκύριακα. Τότε ανακάλυψα ότι κοιμόσουν με άλλη τον περισσότερο καιρό της σχέσης μας.

Διαλύθηκα όταν το έμαθα. Δεν καταλαβαίνω – θέλω να καταλάβω. Έκανα ό, τι μπορούσα για να είμαι το καλύτερο ταίρι που θα μπορούσε να έχει κάποιος, έτσι δεν είναι; Συγκρατούσα τον εαυτό μου από το να σε αντιμετωπίσει στα ίσια και συνεχίζαμε τη ρουτίνα μας, και αυτό γινόταν για ακόμα ένα χρόνο, και τον επόμενο..

Μέχρι περίπου ένα χρόνο πριν, όταν διαγνώστηκα με καρκίνο. Όταν στο είπα, επιτέλους ενδιαφέρθηκες. Επιτέλους κατάλαβες ότι ήμουν εκεί. Ένιωσα ξανά σημαντική για σένα. Ήμουν χαρούμενη. Με έβλεπες ξανά. Και σκεφτόμουν, ‘όλα αρχίζουν να φτιάχνουν’. Μέχρι που έμαθα ότι είχες κρατήσει ακόμα επαφή με εκείνη και κατά καιρούς συναντιόσασταν. Και γύρισα πάλι στο σημείο μηδέν, αλλά και πάλι αρνούμουν να σε αντιμετωπίσω.

Ήμουν ήδη χαρούμενη που με είχες προσέξει. Που επιτέλους μου έκανες κομπλιμέντα για το πρωινό, το φαγητό που σου έφτιαχνα για το μεσημέρι, το βραδινό που έτρωγες όταν γυρνούσες σπίτι. Αλλά ποτέ δε σταμάτησα να σκέφτομαι. Να σκέφτομαι ότι όσο έλειπες ήσουν με εκείνη, ότι κάθε φορά που ερχόταν μήνυμα στο κινητό, ήταν εκείνη. Έκλαψα πάρα πολύ, αλλά δε με είδες. Δεν ήθελα να με δεις όταν ήμουν αδύναμη.

Έκλαψα γιατί ξέρω ότι έχω μόνο τη λύπηση σου. Λύπηση επειδή ήμουν άρρωστη. Ειλικρινά, νιώθω σαν ζητιάνα, μια ζητιάνα που της αξίζουν μόνο τα απομεινάρια που παίρνει από τους άλλους που είναι πιο τυχεροί, ένα άχρηστο σκουπίδι της κοινωνίας που δεν της αξίζει τίποτα άλλο παρά να την αγνοούν. Ήθελα να φύγω, αλλά μια ζητιάνα χωρίς ελπίδα σαν εμένα δεν έχει που να πάει.

Αλλά μην ανησυχείς, αγάπη μου. Δεν έχω και πολύ χρόνο έτσι κι αλλιώς. Σύντομα θα είσαι ελεύθερος μαζί της. Δεν χρειάζεται να φεύγεις πίσω από την πλάτη μου. Γιατί μέχρι τότε, θα είμαι μια πικρή ανάμνηση για σένα. Ένας εφιάλτης που πάντα απέφευγες. Σε σένα αγάπη μου. Λυπάμαι. Λυπάμαι αν δεν ήμουν αρκετή. Λυπάμαι αν δεν μπόρεσα να ικανοποιήσω τις ανάγκες σου. Λυπάμαι που ήμουν πολύ δειλή και δε μίλησα. Σ’ αγαπώ, πίστεψε με, σ’ αγαπώ πολύ, ακόμα κι αν με έκανες να κλάψω τόσο, ακόμα θα σ’ αγαπώ.

Ελπίζω μια μέρα να μπορέσεις να διαβάσεις αυτό και να καταλάβεις ότι είμαι εγώ. Ελπίζω μια μέρα να καταλάβεις ότι είναι η φωνή που καταπίεζα τα τελευταία χρόνια της ζωής μου μαζί σου. Αγάπη μου , ξέρεις ότι σε αγαπώ τόσο και γι’ αυτό είσαι ελεύθερος. Βρες αυτή που θα σε κάνει να νιώσεις ευτυχισμένος και χαρούμενος. Αλλά έχω ένα πράγμα να σου ζητήσω: μην την κάνεις να κλάψει. Μην αφήσεις να κυλήσει έστω και ένα δάκρυ λύπης, και αν κυλήσει, ας είναι δάκρυ χαράς. Σ’ ευχαριστώ για όλα τα δάκρυα, αγάπη μου σ’ αγαπώ.
Το δυσκολότερο κομμάτι του να αφήσεις κάποιον, είναι να ξέρεις ότι ο άλλος το έχει ήδη κάνει.»

pestomou.info