Συγκινεί η ιστορία που διαδραματίζεται τις τελευταίες ώρες στην Ιταλία, και δεν είναι η μοναδική.
Στο εσωτερικό ενός γυμναστηρίου στο Άσκολι Πιτσένο της Ιταλίας κάπου ανάμεσα σε 34 φέρετρα ένα ανοιχτόχρωμο Κόκερ Σπάνιελ θρηνεί τον ιδιοκτήτη του.
Δίπλα στο μικρόσωμο τετράποδο, κάποιοι κλαίνε, άλλοι πονάνε βουβά και το λυπημένο ζωάκι συμπάσχει μαζί τους, δείχνοντας για ακόμη μια φορά την ιδιαίτερη σχέση ανθρώπου και σκύλου.
Ο ιδιοκτήτης του Κόκερ Σπάνιελ της Ιταλίας ζούσε στο Ακούμολι, μία από τις κοινότητες που υπέστησαν το μεγαλύτερο πλήγμα του εγκέλαδου. Τα 6,2 ρίχτερ του σεισμού «βύθισαν» 20 εκατοστά την πόλη, σύμφωνα με το ιταλικό γεωλογικό ινστιτούτο.
Όσο για το κόκερ σπάνιελ…. Μπορεί το όνομα του να μην έγινε ακόμη γνωστό, ωστόσο αποτελεί άξιο διάδοχο του Χάτσικο, του σκύλου που έγινε σύμβολο της πίστης και της αφοσίωσης τη δεκαετία του ’30 στην Ιαπωνία.
Ας θυμηθούμε την ιστορία του Χάτσικο!
Ο Χάτσικο ήταν αχώριστος με τον ιδιοκτήτη του, έναν καθηγητή στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
Συνόδευε πάντα τον καλό του φίλο στον σταθμό για να πάει στην εργασία του και τον περίμενε την ώρα της επιστροφής του στο ίδιο σημείο για να τον υποδεχτεί. Τον Μάιο του 1925 ο Χάτσικο συνόδευσε, όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι.
Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στον σταθμό, αφού κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Χάτσικο ξαναγυρνούσε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.
Στις 8 Μαρτίου 1935, περαστικοί βρήκαν τον Χάτσικο πεθαμένο σε ένα δρομάκι κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια.
Η ιστορία τους έγινε ταινία το 2009 με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ και έσπασε ταμεία.
Πηγές: star.gr, Telegraph